ควรยับยั้งชั่งใจหรือไม่?
รูปจากอินเทอร์เน็ต
เมื่อคืนผมเข้านอนประมาณ5ทุ่มครึ่ง ผมไม่รู้ว่ามันดึกไปหรือมันมันหัวค่ำไป แต่เจ้าก้อนเล็กๆกลมๆตรงกลางระหว่างหูสองข้างบอกว่าผมว่าควรนอนได้แล้ว!
มือทั้งสองกำลังจับหนังสือที่ผมกำลังจ้องโดยใช้สายตากวาดพิจารณาตัวอักษรแต่ละบรรทัด เพื่อทำความเข้าใจความหมายของมันมีอัตราความเร็วเฉลี่ยอยู่ที่ 2.5นาทีต่อ1หน้ากระดาษ ราวกับว่ามันกำลังแสดงโชว์พิเศษเพื่อดึงดูดตาทั้งสองข้างของผมไม่ให้ละไปไหน แต่กระนั้นผมก็เหลือบมองเครื่องบอกเวลาที่ติดอยู่บนฝาผนัง....เข็มสั้นชี้เลข11ส่วนเข็มยาวกำลังมุ่งหน้าจากเลข1เกือบจะถึงเลข2แล้ว สมองผมเริ่มสั่งการอะไรบางอย่าง จับใจความได้ว่า:- นี่ๆร่างกายของนายหน่ะมันไม่ไหวแล้วนะ วันนี้นายทำงานหนักมาทั้งวันแล้ว นายจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องหลับตาและขาดสติเพื่อให้ฉันได้พักผ่อนบ้างนะ อีกอย่างเดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นสายแล้วไม่สดใสเอานะ นายรู้ใช่ไหมว่ามันจะเป็นความเสียหายแบบลูกโซ่ไปกระทบวันต่อๆไปของนาย.
ขณะที่ผมหยุดสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแต่ไม่ได้ละสายตา เพื่อฟังสิ่งที่สมองกำลังบอกและวางแผนให้ รวมเวลาแล้วได้1วินาทีเศษ ผมพยักหน้าคนเดียวอย่างเห็นด้วย พลันมีอีกเสียงหนึ่ง เป็นเสียงที่อ่อนหวานนุ่มนวนชวนเคลิบเคลิ้มให้หลงไหลอยู่ใต้อานัติ:- กำลังสนุกเลย ไม่อยากรู้ตอนต่อไปหรอ นี่เรากำลังทำสิ่งที่มีประโยชน์อยู่นะ อ่านหนังสือมันดีไม่ใช่หรอ เอาน่า อีกสักนิดจะเป็นไรไป.
ผมกลับมาเห็นด้วยกับหัวใจ และปล่อยให้ตัวเองเพลิดเพลินไปกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
เวลาผ่านไปไวอย่างกับโกหก สมองเริ่มใช้วิธีที่รุนแรงกับผม เห้ยไอกระจอก แกจะอ่านไปถึงไหนวะ ไม่รู้เวล่ำเวลา ไม่รู้จักคำว่าวินัยหรอ นี่แกเป็นผู้คุมตัวแกเองหรือเป็นผู้รับใช้ของหัวใจแก หะ!
ถ้าเอาชนะมันไม่ได้ก็แล้วแต่แกแล้ว ชีวิตจะเป็นยังไงก็ช่าง จะตกต่ำยังไงก็ช่างอย่างนั้นหรอ!
ผมได้สติทันที นึกประโยคหนึ่งได้ว่า
นี่เรากำลังมีสติในสิ่งที่ขาดสติอย่างนั้นรึ.
ผมรีบคั่นหนังสือหน้าที่อ่านไว้ในทันที แต่ขณะนั้น
มีเสียงอ่อนนุ่มหวานหูไพเราะกำลังดังขึ้นอีกแล้ว
มันจะบอกว่า อีกนิ........
ผมดับไฟ นอน.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
