เรื่องเล่าของดวงจันทร์
ดวงจันทร์และพระอาทิตย์ทุกคนต่างมองว่าดวงจันทร์นั้นต้องพึ่งแสงของพระอาทิตย์ เพื่อให้ตัวเองมีแสงสว่างในตอนกลางคืน แต่ถ้าหากเรามองในมุมที่ต่างกันออกไป แล้วเปรียบดวงจันทร์เป็นความรักของคนๆหนึ่ง ที่รอคอยอย่างมีความหวัง และเปรียบพระอาทิตย์เป็นคนๆหนึ่ง ที่ต้องการเดินทางไปทั่วโดยไร้ซึ่งปลายทาง การที่ดวงจันทร์จะยอมเป็นเพียงดาวเคราะห์ดวงหนึ่งที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง รอคอยเพียงแสงสว่างจากพระอาทิตย์เพื่อทำให้ตัวเองนั่นส่องแสงสว่างอันเป็นที่น่าหลงใหล น่าค้นหา
แต่พระจันทร์นั้นกลับเป็นผู้โง่เขลา มองไม่เห็นความงามของตนเอง สักแต่จะรอคอยผู้เป็นแสงสว่างอย่างดวงอาทิตย์ แต่ลืมไปว่าตนนั้นมีความงามถึงเพียงใด และปล่อยให้ความโง่เขลานั้นค่อยๆทำลายตนเองไป จนถึงวันหนึ่งที่ดวงจันทร์ตระหนักได้ว่าหากตนเองยังรั้งที่จะรอต่อไปอย่างมีความหวังแต่ไร้ซึ่งจุดหมายปลายทาง ตนเองนั้นก็จะเปรียบได้กับคนที่ตาบอด มองเห็นแต่ผู้อื่นแต่ไร้ซึ่งการมองเห็นตนเอง และลืมที่จะรักในสิ่งที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือการรักตนเอง ดังนั้นหากดวงจันทร์หันกลับมารักตนเอง ดวงจันทร์ก็จะกลายเป็นดาวเคราะห์ที่งดงาม ไม่ว่าจะผ่านไปกี่รัตติกาลก็จะทำให้ผู้ที่มองเห็นต่างหลงใหล และรักใคร่ ดังคำกล่าวที่ว่า“ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ไม่ว่าคุณจะทำอะไรมา และไม่ว่าคุณจะมาจากที่ไหน คุณย่อมสามารถกลายเป็นคุณในแบบที่ดีกว่าเดิมได้เสมอ” – มาดอนน่า (Madonna)
โปรดจงรักและมองเห็นคุณค่าของตนเอง
และจงเป็นคุณในแบบของคุณที่ดีขึ้นในทุกๆวัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
