อย่าไปโอหัง อวดดี อวดฉลาด
อวดมั่ง อวดมี อวดร่ำ อวดรวย อวดสวย อวดงาม
อย่าไปอวดไปอ้าง ทุกสิ่งทุกอย่าง
อยู่ในกฎอนิจจังทั้งหมด
จะกระโดดโลดเต้นขนาดไหนก็เถอะ
ผลที่สุดก็เอาเข้าหีบเข้าโลง เอาไปเผาไฟทิ้งทั้งหมด
ร่างกายสังขารของมวลมนุษย์ชาติ ไม่ว่าระดับไหน
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนะ เอาความจริงมาพูดนะ
ลูกหลานนะ ศรัทธาญาติโยมนะ
ถ้าไม่พูดซะเลยมันก็จะหลงโลก หลงทาง
หลงเจ้าของไปอีก ข้านี่มี ข้านี่รวย
ข้านี่สวย ข้านี่งาม ข้าไม่เกรงกลัวใคร
กิเลสมันจะอวดอ้างอย่างนั้นไปอีก
ถึงจะขนาดไหนก็เถอะนะ
ทุกคนน่ะตาย ไม่มีใครเกินใครหรอก
เดินตามหลังกันไปในจุดนั้น
อันนี้เหมือนกันกับลิง มันดื้อ มันคึก มันคะนองใช่ไหม
กระโดดโลดเต้น เจ้าของเขาถือแส้มา
ตีกับพื้นเพี๊ยะ! ลิงนี้สยบ
อันนี้ก็ลักษณะอย่างนั้นนะลูกหลานนะ
ถ้าเราคึกคะนองไปโอหัง มังคะโร ไปไม่รู้จักอะไร
พอตายนะ สยบทันทีเลย ทุกคนนะ
ไม่มีใครที่จะหลีกหนีพ้นไปได้นะ
พวกเราต้องคิดไว้นะ เรามีคุณงามความดี
ในจิตในใจเพียงพอหรือยัง
เราได้เป็นพระอรหันต์หรือยัง
หรือเราเกาะบันไดของพระอริยะเจ้า ได้หรือยัง
คือพระโสดาบัน บันไดขั้นแรกนะ
เราได้เป็นพระโสดาบันหรือยัง
ถ้าได้เป็นพระโสดาบัน
เออ มา ไม่เกิน ๗ ชาติสำเร็จ เป็นพระอรหันต์
ถ้ายังเป็นปุถุชนอยู่ อย่านะ
อย่าไปผยองพองตัวนะ
ไม่รู้จะตกไปทางไหนก็ไม่ทราบล่ะ
ชาตินี้อาจจะเป็นผู้เป็นคน
เกิดมาชาติหน้าอาจจะเป็นหมาก็ได้
เพราะฉะนั้นให้พวกเราท่านทั้งหลาย
อย่าไปคิดผยองพองตัว อย่าไปลืมเจ้าของ
อย่าไปหลงเจ้าของ เกิดมาภพนี้เป็นมนุษย์ก็จริงอยู่
แต่เราทำเลวนั่นน่ะ ความเลวนั่นน่ะ
จะพาตนเองตกต่ำในอนาคตในภพหน้าชาติหน้า
เพราะฉะนั้นให้พวกเราได้เตรียมพร้อมไว้อยู่เสมอ
อย่าตั้งอยู่ในความประมาทสรุปแล้วนะ