ศิลปะ สมัยลพบุรี
ปราสาทหิน แบบ บายน
ศิลปะสมัยลพบุรี เกิดราว ศตวรรษ ที่ 12-18โดยมีจังหวัดลพบุรี ในปัจจุบัน เป็นศูนย์กลาง อาณาจักร ซึ่งในยุคนั้นยังอยู่ภายใต้การปกครอง ของ ขอม(กัมพูชา ใน ปัจจุบัน) มีการแผ่กระจายการปกครอง ทั่วไป แถบจังหวัด ภาค อีสานเป็นส่วนใหญ่. มีการปราสาท มากมาย
เป็นการปกครอง แฝง วัฒนะธรรมอารยธรรมต่างๆเข้ามาด้วย เช่นความเชื่อ เรื่อง ผี วิญญาณ เทพ สิ่งศักดิสิทธิ รวมทั้งพระพุทธซศาสนา นิกายหินยาย
มีการสร้างสิ่งก่อสร้างมากมาย เช่นพระปรางค์ ปราสาท ด้วย หิน อิฐ ศิลาแลง เริ่มมีการก่อปูน ร่วมด้วย มีเหลือตกทอดให้เห็น เช่น พระปรางค์ 3. ยอด ในจังหวัด ลพบุรี ปราสาทหินพิมาย นครราชสีมา ปราสาทพนมรุ้ง บุรีรัมย์ ซึ่งมีการแกะสลัก ทับหลัง เป็นรูป พระนารยณ์ บรรทมสินธ์ ปราสาทเมืองต่ำ บุรีรัมย์ เป็นต้น
ลพบุรี นั้น แท้จริงมีรากศัพท์ มาจากคำว่า ลวะปุระ กลายเป็น ละโว้ปุระ สุดท้ายกลายเป็น ลพบุรี สมัยนั้นมีการสร้างรูปพระโพธิสัตว์ มี 4 กรบ้าง 6. กรบ้าง มีรูปพระนารายณ์ ทรงปืน ซึ่งความจริงคือ พระอวโรกิเตศวร มีการแกะบันทึก บนแท่งศิลา มีการจัดการทาง การฑูต ของละโว้ ไป ทำสัมพันธไมตรี กับ จีน
แบบปราสาทต่างๆ และ ความเชื่อ
มีลัทธิเทวรูป นิยม แกะลัก จากหินทราย สวมผ้านุ่ง แบบสั้น หรือเรียกว่า"สมพตสั้น" มีใบหน้า รูปสี่เหลี่ยม ตาเบิกโพรงกว้าง แสดงถึงอำนาจ คิ้วคมเป็นสัน สวมมงกุฏ ที่ประกอบด้วย กระบังหน้า และ มีแบบรัดเกล้า ทีเราเรียกว่า ทีโบ
เทพวิษณุกรรม เทพแห่งการช่าง
มักจะมีการสร้างรูปเทพ ตั้งทางเข้าบ้านเป็นองค์เล็ก มีทั้ง วิษณุกรรม นั่งชันเข่า พิฆเนศวร ก็นิยมนั่งชันเข่าเช่นกัน มีเทพ หญิง เป็นเทพเทวี บันดาล โชคลาภ ปัญญา ซึ่งปัจจุบันคล้ายๆศาลพระภูมิ นั้นเอง
ส่วนการสร้าง สัญลักษณ์ ทางศาสนาพุทธนั้น นิยมสร้างพระมีนาคปรก นาคนั้น เป็นรูปงูเหมือนตามธรรมชาติ แต่มี 3 หัว 5 หัว 7 หัว ขดเป็นชั้น 3 ชั้นขึ้นไป คล้ายกับพญานาคของวัดเจดีย์หลวง จังหวัด เชียงใหม่ พระพุทธรูปไม่นิยมสวม สบง ไม่สวม จีวร และไม่นิยมทรงเครื่องใดๆ อุษณีพระมีทรงกรวย ขมวดพระเกศา เวียนเป็นขดหอย มีพระพักตร์ ทรงสี่เหลี่ยม โดยยึดสกุลช่างแบบ ปาปวน ของ นครวัด
ส่วนพระโพธิสัตว์ นั้น มีสร้อย ลูกประคำ มือ ถือคัมภีร์ หม้อน้ำ ตามองต่ำยิ้มเล็กน้อย มีมวยผมสูง บางทีมีรูปพระพุทธเจ้า อยู่หน้ามวยผมบ้าง. มีความเชื่อว่าหนึ่งรูขุมขน. คือ หนึ่งจักรวาล มีพระนามว่า อมิตภะ ส่วนพระพุทธเจ้าองค์ใาปัจจุบันคือ อมิตพุทธ
มีเรื่องเล่าสืบๆมาว่า พระเจ้าชัยวรมัน องค์ที่เจ็ด ในราชวงศ์ เป็นผู้เปลี่ยนแปลง จากการนับถือ ฮินดูพรามณ์ มาเป็นศาสนาพุทธ และได้เดินทางก่อสร้างปราสาทต่างๆมากมาย โดยด้านหลังปราสาท มีโรงพยาบาล ที่เรียกว่า อโรคยา นั้นเองทุกๆแห่งที่เดินทาง เนื่องจากพระองค์เป็นโรคเกี่ยวผิวหนัง จึงสร้างให้เป็นผลทาน
สุดท้าย เดินทางมาพบสาวงามแห่ง ลพบุรี (ละโว้)กำลังทำนาอยู่ ชื่อนางอรพิมพ์ อยู่กับยายสองคน. จึงเข้าไปขอ เป็น มเหสี แต่ยายไม่เชื่อ จึงบอกให้นำทองคำใส่เต็มเกวียนมาสู่ขอ ชัยวรมันจึงเดินทางกลับไปขนทองคำดังตกลง
แต่เมื่อกลับมาอีกครั้งนาง อรพิม ได้ตั้งครรภ์ ไม่เป็นไปตามสัญญา เลยเสียใจทิ้งเกวียนทองคำไว้ จนตั้งชื่อพันธ์ไม่เลื้อยชนิดหนึ่งมี ดอกใหญ่งดงาม ว่าต้นอรพิม เป็นที่ระลึก
นิยมสร้างพระปรางค์นาคปรก
เชื่อว่าเทวรูปต่างๆเอาอย่างมาจากมนุษย์จริงในยุคนั้น คงมีใบหน้าทรงสี่เหลี่ยม ปากหนา คิ้วต่อกัน. ทั้งหญิงชาย เป็นความงามในยุคนั้น
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
