จั่นเจาเล่าเรื่อง
ทุกวันจันทร์ ประวัติส่วนตัว
บทนำ รากเหง้าของข้าพเจ้า
เป็นส่วนที่อยากเล่า และเอาเก็บไว้อ่านเองในภายภาคหน้าด้วย เพราะหลายเรื่อง ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ล่วงลับไปแล้ว เลยอยากบันทึกความทรงจำเก็บเอาไว้
เริ่มแรกที่จำได้คือ บรรพบุรุษฝั่งคุณพ่อมาจากเมืองจีน เดิมแซ่โบ ต่อมาเมื่อประเทศไทยใช้นโยบายให้ลูกหลานคนจีนเปลี่ยนนามสกุลจากแซ่มาเป็นนามสกุล ที่บ้านก็เลยเปลี่ยนจากแซ่โบมาเป็น โบว์สกุล
นี่คือเรื่องที่ได้ยินได้ฟังมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ ไม่สามารถตรวจสอบได้แล้วว่าความจริงเป็นยังไง เปลี่ยนจากแซ่มาเป็นนามสกุลตอนไหน
คนที่มาจากเมืองจีนนี่คือคุณปู่ หรือเก่ากว่านั้นเป็นรุ่นคุณทวดก็ไม่ทราบเพราะคุณปู่เสียก่อนผมเกิดอีก ที่บ้านก็ไม่มีธรรมเนียมจีนอะไรเท่าไหร่ ไม่มีใครพูดจีนได้ มีแค่ได้กินขนมเข่งตอนไหว้เจ้าทุกปี เห็นคุณย่าทำอยู่คนเดียวแค่นั้น
ส่วนทางคุณย่าเป็นคนตราด เมื่อประมาณ 20 กว่าปีก่อน เคยพากลับไปหาญาติที่ตราด ทำให้สายนี้สามารถเชื่อมต่อกันอีกครั้ง
ฝั่งคุณตาคุณยายที่เป็นคนไทย แต่จำไม่ได้ว่าจังหวัดอะไร ฝั่งนี้ผมสนิทกับคุณยาย แต่จำได้ว่าไม่ค่อยมีการเล่าประวัติสายตระกูลอะไรเท่าไหร่
มีประวัติอีกส่วนหนึ่งที่น่าจะมีความคลาดเคลื่อน ตอนเด็กๆ คุณย่าเคยเล่าให้ฟังว่า บ้านที่อยู่ เกิดจากคุณปู่เป็นคนงานสร้างสนามบิน จากเพิงพักคนงาน พอสนามบินเสร็จก็อยู่ต่อมาถาวร ไม่ได้ย้ายออก
จากการตรวจสอบ สนามบินดอนเมืองเปิดใช้เมื่อวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ.2457 ระยะเวลาน่าจะนานเกินไป เมื่อเร็วนี้ฟังจากคุณพ่อว่าเป็นการสร้างโรงสูบน้ำ ระบายน้ำของกองทัพอากาศ อันนี้อาจจะเป็นไปได้มากกว่า เพราะบ้านอยู่ไม่ห่างเท่าไหร่ ปัจจุบันก็ยังเห็นอยู่ แต่คุณปู่คุณย่าเสียหมดแล้ว ไม่สามารถสอบถามรายละเอียดได้
พื้นที่อยู่อาศัยเป็นหลักในชีวิตช่วงเด็กนี่คือย่านสะพานใหม่ ไปค้นมา ชื่อเต็มคือ สะพานสุกรนาคเสนีย์ ประวัติอื่นๆ หาอ่านได้ในกูเกิ้ล
บ้านที่ชาวบ้านอยู่ส่วนนึงคือริมคลอง บ้านผมจะอยู่ถัดเข้าไปอีก อยู่บนฝั่งติดกับกำแพงกองทัพอากาศ ก็เป็นย่านชุมชนแออัดแห่งหนึ่งนั่นล่ะ
แต่บ้านที่เกิด ที่จำความได้จริงๆ อยู่ย่านลาดพร้าว ซอยลาดพร้าว 48 อยู่ต้นซอยเลย ถ้าเข้าซอยมา จำได้ว่าเป็นซอยแรก ขวามือ ในช่วงก่อนปี 2530 จำได้ว่าตามซอยย่อยนี่ ไม่มีชื่อซอยนะ ยุคนี้คงเป็นซอย 48 แยก 1 2 3 ไปเรื่อยๆ
ตอนนี้ควถือว่าเป็นการเกริ่น หรือว่าบทนำล่ะมั้ง อาจจะเรียกว่าเป็นบันทึกความทรงจำ เนื้อหาก็พยายามอิงความทรงจำ ความจริง ไม่มีมุขอะไรเท่าไหร่ อาจจะอ่านไม่สนุกก็ขออภัย
ทิ้งท้ายตอนนี้ก่อนขึ้นตอนหน้า ขอถามว่า ท่านจำได้หรือไม่ ว่าตัวเองจำความ รู้ความครั้งแรก ตอนอายุเท่าไหร่
สำหรับผม ผมจำความได้ตั้งแต่ 2 ขวบครับ
จบตอน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
