บทที่๑๗
เริ่มทำธุรกิจ
พ.ศ. 2530 ถึงพ.ศ. 2546
เปิดร้านขายต้นไม้ที่สวนจตุจักร ตลาดนัดสวนจตุจักรย้ายมาจากสนามหลวง เราชอบซื้อต้นไม้ปลูกใบละ 10 บาท10ต้น = 100 บาท ว่านมหาเสน่ห์ จันทร์กวัก ว่านพระพุทธเจ้าหลวง ว่านเพชรหึงไปจ่ายวันเสาร์อาทิตย์ลูกให้ 200 บาท ค่าเช่าร้าน 8 วัน 300 บาท เริ่มแรก เป็นเพลิงหมาแหงนเวลาฝนตกเปียกเปลี่ยนเสื้อผ้าแทบไม่ทันซื้อต้นไม้ต้นละ 2 บาทขาย 5 บาท ที่เหลือตายเรียบ ต้องมาเปลี่ยนกระถางใส่ดินเสียใหม่เรียนรู้เองต้องใส่ถุงมือเพราะเจอปุ๋ยคัน เจอหนอน เจอไส้เดือน มดคันไฟ ยางสดจากกิ่งต้นไม้ คันแสบทายาหม่องไม่หายอยู่หลายวัน
เจ็บหกล้ม ซื้อกล้วยไม้จากหนองคายสระบุรี เครื่องแต่งร้านต่างๆจากเชียงใหม่มาไว้ทีละ 1,000 บาทของทั้งร้านดอกไม้ป่าจากปักษ์ใต้ จากลาวเราก็ : พลอยไม่อนุรักษ์ไปด้วยเพราะอยากช่วยเขาซื้อมาขายสงสาร เขาเข้าป่าลำบากบางทีก็ถูกจับกว่าจะรอดมาได้ เราก็ลำบากเหมือนกันที่ร้านถ้าน้ำไม่มาส่งก็ไม่มีน้ำรดต้นไม้ต้นไม้ก็ตายเรียบ ถังใส่น้ำรั่ว น้ำหายหมด กว่าจะมาส่งอีกก็ข้ามอาทิตย์ ทนที่สุดต้นไม้ใหญ่พวกจันผา ปรง ต้นไม้ไทยราคาแพงต้นละ 1,000 บาทหายากแต่ก็สั่งเป็นเดือน ได้ราคาดี ราคา 100 บาทถึง 1,000 บาทคนกำลังนิยมกล้วยไม้ ก็ขยายกิจการเพิ่มขายอาหาร ขายหนังสือ ซื้อมา 10,000 บาทขายไม่หมด เอาไปแจกโรงเรียนตามวัด เรียกลูกศิษย์ครูมาขนไป
แวนด้า
ขายหนังสือเก่า
โดนงัดตู้หม้อข้าวหม้อแกงหายเกลี้ยงพอซื้อใหม่โดนหนักสุดตู้เหล็ก 1,500 บาทใส่หอยที่ซื้อไว้จากเรืออินโด สัมภาระเยอะพอโดนรถชนต้องนอนโรงพยาบาลเปาโล 1 เดือนกลับมาโดน ก.ท.ม.ยกไปหมดเขารื้อเต้นท์ใหม่เอารถมาไถเรียบหมดไปเกือบหมื่น ยังไม่เข็ดจากบล็อกแรกโดนยึดเรียบ ย้ายไปโครงการใหม่ไม่มีคนเดินพื้นที่ยังสกปรกอยู่อยู่ติดกับเล้าไก่ สุ่มไก่ เขาขายไก่เราก็ไปบุกเบิกซื้อตู้ใหม่ลงทุนอีก 20,000 เหมือนเดิมไม่มีใครช่วย(สงสารแม่ ช่วงนั้นเราเปิดธุรกิจสปา จึงไม่มีเวลามาช่วยแม่ ยังโมโหพี่ชายอยู่ว่าไม่ยอมมาช่วยแม่บ้าง)
เด็กบอก "แม่ขายอาหารคนเข้ามากินฟรี แล้วเดินออกเฉยไม่จ่ายตังค์ ของหายเพราะขโมยเอาไปหมดช่างเถอะไม่มีใครช่วยอยู่คนเดียวก็ได้ ขโมยชุมที่สุดกระเป๋าสตางค์หาย มือถือลูกซื้อให้ก็หาย ตั้งต้น ไม้ขายเหมือนเดิม ขายต้นไม้ จัดสวน ขายหอยตัวละ 1,000 บาทคนเดินมาเห็นต้นไม้สวย ก็เหมาไปจัดร้านอาหาร เหมาไปปลูก อยู่อย่างสบายคนอิจฉาจากเช่า 6 ล็อคโดนยึดไป 5 เหลือ 2 ล็อค ไปบ้างหยุดบ้างเพราะโดนฝนไม่สบาย
พ. ศ. 2530
หน่อยขาหัก
อังคารที่ 13 มกราคมขึ้น 15 ค่ำเดือนยี่ปีขาล
อาหารเช้าคือมะม่วงสุก ป้อมเอามาจากบ้าน หลานนัทเขาชอบข้าวเกรียบเสวย มีพะแนงหมูมีกะทิด้วยนอนไม่หลับกระดูกไหล่ขวาคงเคลื่อนทำอะไรไม่ถนัด ตอนสายรถตุ๊กๆมาส่งลูกชายเขาโผล่หน้าเข้ามา ป้าเปิดประตูรับลูกชาย :เข้ามาไม่ได้เหรอเป็นอะไรถูกรถชนขาหักมาอีก เฮ้อ กรรมปีใหม่แล้วลูกเอ๊ยโดนมาทีนอนรักษาตัวเป็นเดือน รถเข้ามาไม่ได้คนรถช่วยพยุง ขอบใจมากนะยังดีมาบ้านถูกไม่หายไปเลยนอนในห้องโอ๋ละกัน แม่ต้องขึ้นไปสวดมนต์ก่อนช่วยอะไรไม่ได้
หน่อยขาหักมานอนที่บ้านบางนา
พุธที่ 11 กุมภาพันธ์ 2530
เช้าทำกิจธุระเสร็จ ตอนสายบ่ายต้องนอนสักพักง่วงจริงๆ ทำข้าวคลุกกะปิใช้มะม่วงซอยแทนมะดันหมูหวานไม่มี ตัมหัวไชเท้ากับกระดูกหมูเป็นน้ำซุป
หลานฉี่ในส้วม ลุกไปไม่ทันเขาฉี่รดกางเกง พูดว่า"ฉี่บอกแล้ว"กลางวันมีกระเพาะปลา หลานกินไข่นกกระทาเลือดหมู ไม่ชอบน้ำส้มก็ดื่มน้อย ส้มเปรี้ยว หรือ เบื่อก็ไม่รู้เปลี่ยนเป็นน้ำหวานบ้าง คุณหลานเล่นแว่นตายายหักต้องเสียเงินทำไสดินสอก็กัดไส้เล่น ปากกาเขียนสมุดยาย ป๋าเขาซื้อรถมาให้หลายคันก็เล่นรถขึ้นเขาถอยหลังเดินหน้าอยู่บนที่นอน ยายก็ได้ทำงานอื่นๆบ้าง
พฤหัสบดีที่ 12 กุมภาพันธ์ขึ้น 15 ค่ำเดือน 3 สวดมนต์ตามเจ้าฟ้าชายไหว้พระสวดได้เพราะจำได้แม่นวันมาฆบูชา สวดบทนี้ทุกวันศุกร์ที่โรงเรียนเวลาเข้าห้องประชุมของโรงเรียนอยู่ 10 ปี ไม่ได้ไปเวียนเทียนปีนี้อยู่บ้านคิดว่าปีหน้าคงได้ไปพุทธมณฑลเพราะหลานโตแล้ว กินไปด้วย ปวดแขน ขา ปวดคอเอายาหม่องขาวทาไปก่อนไปโรงพยาบาลนาน โอ๋รับโทรศัพท์แล้วเรียก "แม่ตาโทรมา ฮัลโหลครับ ครับ เด็กไม่อยู่กับพ่อแม่เขาก็อยากอยู่กับพ่อแม่ คิดถึงนะว่าจะมาหาทุกวันมาตอนเย็นมานั่งเล่นด้วย 23:00 น ก็กลับไปบ้านเขาก็คิดว่าพ่อแม่ไปทำงานเพราะลุงกับป้าก็ไปทำงานเขาไม่ดื้อแต่ซนเอาใจตัวเองเวลาไม่ได้อะไรจะทุ่มตัวลงนอนร้องไห้ถ้ายายดุเขาจะเงียบเฉยสักครู่จะเข้ามากอดยายบอกไม่ชอบอย่าทำอย่างนี้เขาก็บอกรู้ต่อมาก็ไม่ค่อยทำไม่ชอบให้ใครดูชอบพูดเขาจะฟัง
13 กุมภาพันธ์ศุกร์แรม 1 ค่ำ
เมื่อคืนนอนไม่หลับปวดไหล่ขวาตื่น 5:00 น ยังมืด บอกลงมากเดินสนามหญ้าชุ่มด้วยน้ำค้างแม้นว่าจะกว้างแค่ 8 ตารางเมตรคิดเป็นเงินค่าขุดบ่อปูนซีเมนต์ถมดิน 9,000 เพียงเพื่อจะให้หลานชายได้เดินเหยียบหญ้ามีสนามตีลังกาเล่นช่างเขาบอก"เสียดายเงินให้รื้อทำใหม่พร้อมกับเสียเงินทำสนามใหญ่"พ่อแม่ เขาไม่ยอมกลัวลูกเหยียบพื้นซีเมนต์จะล้มหัวแตก ก็หนีไม่พ้นอยู่ดีหกล้มในห้องน้ำเล่นหัวโนแบบตาช้ำชนขอบโต๊ะ ชนเก้าอี้เด็กจะต้องพับ ทุกคนยายระวังก็วิ่งรับไม่ทัน ร้องไห้ สนามน้อยนี้ออกกำลังกายเก็บน้ำค้างซึมเข้าไปในเท้าเย็นดี
แหม่มมาซ้อมกอล์ฟที่สนามหญ้า
14 กุมภาพันธ์ขึ้น 2 ค่ำวันเสาร์
ต้มข้าวกินกับปลาทอด เต้าเจี้ยวหลานก็ชอบพาหลานเดินออกไปส่งป้าเขาที่ปากซอยเขาไปทำงานไปตั้งร้านเก็บร้าน ลูกค้านิยมต้นไม้หิน เพชร พลอย เขามีความสุขในการซื้อจ่ายได้ของไปเก็บไว้ดูเล่นไปเดินดูที่ตลาดนัดในจตุจักรได้แต่ต้นไม้มาปลูก
เสาร์อาทิตย์หอบใส่ถุงมา 2 กระถางเช่นกุหลาบมอญ กุหลาบเหลืองดอกโตงามมองอะไรก็สวยไปหมดแต่พอเอามาปลูกที่บ้านตายหมดเป็นเพราะอะไรนะเดินไปดูร้านเขาให้เช่าเฉพาะเสาร์อาทิตย์เดือนละ 300 บาทลองดูนะชอบต้นไม้ลงทุนซื้อ ต้นไม้กระถางเล็กเขาขายส่งกระถางละ 10 บาท 120 กระถางกระถางละ 10 บาท 120 บาทมี กุหลาบ เพชรชมพู พลอยไพลิน หอมเตย เตยด่างไซ่ง่อนกระดุมทอง แดงเชียงใหม่ กาบหอยแครง ว่านสี่ทิศกระต่ายราชินีหินอ่อน ไปกรมที่ดินทำโฉนดให้ลูก
ขายต้นไม้
19 กรกฎาคม 2530
ลงทุน 1,000 บาทค่าเช่าร้าน 300 บาทค่าดิน 100 บาทเสาร์อาทิตย์ขายได้ 700 บาทขาดทุนต้นไม้ตายไปเหลือกระถางเก็บไว้
ว่านต่างๆ
สิงหาคม
เปลี่ยนเป็นต้นไม้สูงใหญ่ทนแต่ราคาแพงขึ้น 29 กระถาง 1,150 บาท ต้นชัยพฤกษ์ วาสนาประกายเพชร ยางอินเดีย อโศก ลิ้นมังกรฟิลเลอร์ราชินีหินอ่อน ต้นไผ่ หางนกยูง ไทรอังกฤษใบแหลม เจอฝน
30 ตุลาคม
ขยายร้านไปข้างหลังไว้ต้นไม้
ด้านหน้าขายอาหาร เพราะต้องซื้อกินวันละ 3 มื้อลูกน้องอีก 2 คน
ปีปทอง
ธันวาคม
ขายดีแต่เหนื่อยต้องบริการยกไปให้และเก็บจานชามลูกน้องคนแรกสะอาดผัดข้าวผัด 1 กระทะเสร็จแล้วล้างจนสะอาด คนเดินเรียงแถวเข้ามาสั่งอาหารหิวนะรอนานนักคนที่ 2 กว่าจะหั่นหมูทีละชิ้นคนกินบอกว่า :ป้ากินวันนี้นะ ก็ต้องทำเป็น555ผู้ทำให้ไปทำหน้าที่ขายต้นไม้ดีกว่าคนที่ 3 ทำเร็วคล่องแคล่วมีวาจาไพเราะเป็นแม่ค้าได้แต่ชอบสูบบุหรี่เขาเคยเป็นนายคนมาก่อน ผู้ช่วยมีเยอะเราก็ได้บุญใครมาช่วยก็ให้ค่าขนมกินอิ่มร้านในสวนเป็นสวนต้นไม้จริงๆมีทุกชนิด ยุงชุมหลังคาเป็นเต็นท์ผ้าใบพร้อมกันแดดได้ กันฝนไม่ได้หน้าฝนลำบากเปียกต้องเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนโดนฝนเข้าอาการหวัดเรียกถามหาไม่ค่อยสบายแล้วถนนก็เลอะเทอะ ก.ท.มไม่ยอมซ่อมให้ คนก็ไม่ค่อยจะมาเดินจับจ่ายใช้สอยเดินดูแล้วก็ผ่านไป กลับบ้านก็นั่งแท็กซี่กลับกำไรหมดพอดี
แก้วสารพัดนึก
31 มกราคม
ปีใหม่คนมาซื้อต้นไม้ไปตกแต่งบ้านมาก
กุมภาพันธ์ต้องลงทุนซื้อต้นไม้ทุกชนิดเรียกว่าขายทุกอย่าง
มีนาคม
ขายต้นไม้ประดับกระถางใหญ่ดีกว่าตั้งไว้สวยงาม
ไม้กระถางเหลือก็เอากลับมาดูแลต่อที่บ้าน
เมษายน
อากาศร้อนมีต้นไม้ประดับ ต้นเล็กซื้อถุงไป คนเดินตอนเย็น ลดราคาต้นไม้ เหลือต้นละ 10 บาทไม่ขนกลับ
ต้นพังพวย หรือ ผีเสื้อ
ลงทุน
16 กุมภาพันธ์ 2531
ถูกลอตเตอรี่ 119 ได้เงิน 2,000 บาทไปขึ้นเงินเขาหัก 30 บาทเหลือเงิน 1,750ดีใจไปซื้อต้นไม้ 2300บาท โกศน 20 ต้นละ 20 = 400 เฟื่องฟ้า 3 ต้น ๆละ200บาท = 600 กระบองเพชร 10 ต้นต้นละ 10 บาทเท่ากับ 100บาท คูณ 2 ต้นละ 50 บาท = 100 บาทผู้หมากเมีย 5 ต้นต้นละ 20 บาท= 100 บาท ยางอินเดีย 5 ต้นต้นละ 40 บาท =210 บาท ว่านต้นละ 20 บาท= 200 ว่านหางช้าง 5 กระถางๆละ 40 บาท= 200 ว่านหางจระเข้ 10 กิโลกรัมกิๆละ 10 บาท= 100 บาท
ซื้อไก่อาหารสังเวยเจ้าที่ 200 บาทซื้อต้นไม้ทนแดดอยู่ได้นานไม่ต้องเปลี่ยนกระถางเฟื่องฟ้าไม้โดนแดดซื้อมาดอกแดงสะพรั่งร่วงหมดขายเท่าทุน เพราะยกหนักซื้อมามากไม่ได้เด็กยกไปให้คนซื้อขึ้นรถก็บ่นต้อง 2 คนช่วยกันถ้าไม่มีเด็กเขาก็ไม่ซื้อตัดปัญหาขายต้นไม้ต้นเล็กสบายใจดีใส่ถุงหิ้วไป 20 บาท
บอน และ กล้วยไม้
ซื้อโป๊ยเซียน
19 กรกฎาคม 2531
ซื้อโป๊ยเซียน 10 กระถางตายเรียบไม่รดน้ำซื้อใหม่อยู่นาน สีแดง 2 ต้นต้นละ 50 บาทออกดอกแดงอุดมดอกเล็กกระจายสีเหลืองดอกเต็มต้นสูง 2 เมตรปลูกข้างรั้วสีชมพูดอกเป็นระเบียบ ราตรีสีชมพูออกดอกใหญ่ เพชรชมพูต้นละ 100 บาทเอามาลงกระถางใหญ่ยังอยู่ให้ชม เต็มเดือนออกดอกใหญ่ 16 ดอกใบก็งาม เขียวมนตรีเพชรชมพู ดอกชมพูอ่อน เกสรเหลืองส้ม ดอกชั้นเดียวแบบดอกคนซ่อนน้ำเดียวใบรีรูปไข่เส้นเขียวเหลืองก้านแดงโคนเขียวกิ่งแยกเรียบร้อยเป็นปุ๋ย ซื้อจากเล็กต้นละ 10 บาทถึง 50 บาทถึง 100 บาทแพงที่สุด 300 บาทต้นใหญ่ดอกมากอยู่ได้เป็นปี ก็รวยไป
โป็ยเซียน
โป๊ยเซียน
เลี้ยงมาเรื่อย จนพ.ศ.2536 เหลือเพียง 2 ต้นสูง 2 เมตรไม่ได้เลี้ยงจริงจังเพราะไม่มีเวลาได้มาจากเศรษฐีลพบุรีสีเหลือง อมส้มออกดอกตลอดปีได้จากคุณชี วัดเวฬุวันใบงามออกดอกสีแดงไม่ใส่(*ปุ๋ยโป๊ยเซียนดินใบทองหลางหญ้าไทรละเอียดเปลือกถั่วหมักน้ำเน่า และเอามาตากแดด 1 ปีเปลี่ยนดินใหม่)
โป็ยเซียนมาจากเกาะมาดากัสการ์ ทวีปแอฟริกาเคนยา ตูนีเซีย กับ สหรัฐ เยอรมันอีตระกูลน้ำนมราชสีห์คริสต์มาสไปสู่ยุโรปข้ามไปจีน หลวงตาวัดเล่งเน่ยยี่นำมาปลูกในไทยสมัยรัชกาลที่ 5 สร้างสวนดุสิตส่วนเหนือ ส่วนใต้คือพระราชอุทยานสราญรมย์
1 เมษายน 2531
ถูกล็อตเตอรี่ 24,800 บาทได้มาทำทุนเพิ่มซื้อต้นไม้ไทย กรรณิการ์กระดังงา กาหลง แก้ว บุญนาคร รสสุคนธ์ มะลิซ้อน เล็บมือนางต้นไม้ไทยราคาแพงเพราะหายากคนขายมีน้อยขายง่ายต้องไปเดินดู
วันพฤหัสได้
มาอย่างละ 1 กระถางฝากไว้สายก็มาเหมารถซูบารุไปขนมาจากมุมประตูหนึ่งเข้าประตู 4 ค่ารถ 30 บาทเข้าร้านไม่ได้ต้องขนต่อมาอีกเด็กผู้ช่วยยก คงต้องซื้อรถเข็น คนอื่นเขามีรถเข็นเองเราเข็นไม่ไหวเดินดูดอกไม้ แม่ๆลูกๆดอกไม้สวยต้นใหญ่ใบงานหน้าร้านเขาขายกล้วยไม้ เขามีสวนเองขายได้วันละ 1,000 บาทกล้วยไม้ต้นละ 300-500 บาทเห็นเขาขายมีเงินเป็นปึกๆก็ผ่านร้านเขาขอซื้อมาประดับร้านเขาขายราคาถูกให้ราคาทุนให้ร้านเรามีต้นไม้แปลกเช่นพลับพลึงต่างๆ ร้านเขาขอซื้อเอาไปประดับเราก็ได้กำไรนิดหน่อยกันเองเมื่อขายอาหาร ข้าวก็มาอุดหนุนแม่ค้า ด้วยกันเขาถามว่าทำไมเลิกขายอาหาร?ไม่ไหวเหนื่อยยุ่งยากเราคนเดียวจ่ายเองทำเองเด็กไม่ถูกใจของเก็บไว้วันหยุดพวกก็มาห่อขโมยไปจานชามของใช้เอาไปหมด ถามยามก็บอกไม่รู้ไม่เห็นเก็บดีแล้วนะ นี่ขนาดใส่กุญแจตู้พวกยังงัดเอาไปเลย
ชวนชม
จำชื่อได้
16 เมษายน 2531
ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ 5 ได้1 คู่ได้เงิน 39,800 บาทซื้อหนังสือต้นไม้มาอ่านเพื่อจำชื่อจะได้เรียกถูกว่าชื่ออะไร บางทีลูกค้าเขาถามชื่ออะไรเราก็ต้องถามคนขายแล้วจดไว้เขียนใส่กระดาษเสียบไม้เล็กปักไว้ในกระถางเช่นเฟิร์นโดดเด่นต้นไม้นอกจะจำง่าย แม่ค้าเขาจะเรียกพิษณุโลก ไม้ไทยจำยากหลายชื่อบัวต่างๆต้องอธิบายวิธีปลูกด้วยเพราะมีหลายชนิดดอกไม้ขายง่ายมีคุณนายตื่นสายมีหลายสีซื้อมามากเอามาใส่กระถางกลมห้อยไว้สวย หลายชนิดดอกไม้ขายง่าย ใส่กระถางเรียงจัดไว้ ติดชื่อข้างกระถางบางคนเรียกไม่ถูกเดินมามองเห็นจึงซื้อ
ดาวเรืองดอก สวยโตงามเข้ามาถามว่าทำไมงามแต่พอซื้อกลับไปบ้านไม่กี่วัน ก็ตายเราก็อธิบายว่าบางทีต้นไม้ ชอบแดดแต่เอาไปเข้าร่ม บางทีชอบร่มก็เอาไปตากแดด บางทีชอบน้ำน้อยก็ไปรดน้ำเปียกเกินไป หรือบางทีไม่ยอมลดน้ำหรือไปรดน้ำตอนเที่ยงแดดจัดสำคัญคือซื้อไปแล้วไม่เปลี่ยนกระถางลงดินเราเคยซื้อมาไว้ที่บ้านตายเรียบค่ะลงทุนไปมาก(เหตุที่ต้องมาค้าขายต้นไม้ก็เพราะอยากรู้ว่าทำไมถึงตาย)
คนขายเขามาไกลเขาจึงใส่กากมะพร้าวฉีกฝอยดินน้อยยกขึ้นรถเป็นร้อยคนซื้อก็ถึงได้หลายกระถาง กล้วยไม้
ไม้ป่า ต้นหม้อข้าว หม้อแกงลิง
เมษายน 2531
กล้วยไม้แวนด้าหวายกระเช้าละ 300 บาทแล้วก็ขาย 350 ซื้อน้อยเพราะ 10 กระเช้า 3,000 ขายได้เพียงครึ่งเดียวเหลือต้องเก็บไว้ดอกไม้สีส้มดอกใหญ่ สีม่วงฟ้ามุ่ยต้นละ 3,000 บาทปกติเราจะเดินเข้าไปชมในร้านที่เขาขายเราขายไม่ได้เพราะไม่ได้เลี้ยงเองไม่รู้วิธีเพาะว่าอย่างไร เหลือก็ใส่แท็กซี่กลับบ้านมาประดับบ้านจนตายไปเองเราไม่มีเวลาบำรุงรักษาเหมือนเด็กอ่อน ร้อนมากก็เฉาต้องอยู่ในร่มรดน้ำเช้าเย็นเราชอบแต่ไม่ขยันเลี้ยงดู แวนด้าม่วงอ่อน BM ขาว จักรินทร์ Thomas โทมัส คิงคอบบร้าม่วงส้ม ส้มเหลืองจุดเหลืองหลวิชัย ส้มหวาย ขาวปากแดงหวายลูกผสม เรนันซ้า อานันด้า
เมษายน 2531
ร้านต้นไม้ขายริมถนนรอบจตุจักรด้านข้าง อ.ต.ก.ก็มี :ลองเดินไปดูเขามีมากก็ขายได้ทุกวันเช้า 3:00 น เขาเปิดร้านเราลองไปถามราคาดูแพงกว่าของเราเขามีทุกชนิดหลายชนิดติดกัน มีทั้งอ่างน้ำ อ่างบัว อ่างหิน นกต่างๆของตกแต่งสวนมีพร้อมต้นไม้ใหญ่ยกขึ้นรถบรรทุกได้สบายเพราะริมถนนจอดรถได้ถุงปุ๋ย ดินหญ้าปูพื้น เช่นหญ้านวลน้อย หญ้าญี่ปุ่น หญ้ามาเลเซียเขาขายดีกว่าร้านในส่วนของเราขึ้นรถลำบากรถจอดยากทำเลจอดรถสำคัญง่ายซื้อพวกนี้ใช้เวลานานเลือกจนถูกใจแล้วขายเฉพาะเสาร์ อาทิตย์เป็นการพักผ่อน
สระบัวที่บ้าน
อโศกอินเดียเขาขายต้นละ 250 บาทสูง 1 เมตร 50 cm จริงๆเราขาย 150 บาทแต่เขาก็ต้องเอารถเข้าไปจอดในสวนเดินเข้าไปเลือกคนก็แน่นร้อนก็ร้อนรถก็ติดนานกว่าจะออกได้ฉะนั้นร้านค้าข้างนอกริมถนนเขาจึงขายได้ราคาคนปลูกเองนำใส่รถมาขายให้คนกลางได้กำไรอีกต่อหนึ่งเพิ่งรู้ว่าคนทำกับมือเหนื่อยรดน้ำพรวนดินได้เงินน้อยพ่อค้าคนกลางทำไมจึงรวยมีตึกอยู่มีรถยนต์ขี่แต่ชาวสวนชาวไร่ชาวนาทำเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเท่านั้นคนชั้นกลางมีอาชีพค้าขายเพื่ออยู่รอดหาเลี้ยงลูกให้เรียนหนังสือคนขายต้นไม้ใกล้ๆสองคนแม่ลูกช่วยกันขายเพื่อส่งลูกเรียนมหาวิทยาลัยเราก็ซื้อเขาไปบ่อยช่วยค่าเล่าเรียนไปบ้างเขามีน้ำใจช่วยยกต้นไม้ขึ้นรถเวลาเราไม่มีเด็กช่วยเหลือเกื้อกูลกันฉันท์มิตร
พ.ศ 2532- 2533
Real American เร็วสูงโคลนเขียวหนามเดี่ยวตื้นดอกใหญ่สีแดงใบโตกิ่งแยก 3 แฉก 3 กิ่งดอกสีแสด 32 ดอกซื้อจากทหารอากาศ 500 บาทดอกชมพูแก่ชื่อชมพูสุวดีเกสรเหลืองแก่ส้มใบยาวเกือบ 1 คืบซื้อมา 300 บาทก่อนต้นสีเขียวแผ่กิ่งแยกเป็นพุ่มเหลืองขอบกลีบกระจายส้มเอามาจากลพบุรีดอกเล็กดอกเต็มต้นสูงเป็นกลุ่มเดียวโคนน้ำตาลก้านยาวสูงเล็กไม่เปลี่ยนดินเลยปลูกริมรั้วไม่แยกพันธุ์
พ.ศ.2534 ถึง พ.ศ.2538 ปลูกใส่กระถางใหญ่เริ่มซื้อราคาแพงขึ้น 1,000 บาทเช่นปู่เจ้าดอกใหญ่สวยมากโป๊เซียน
บันทึกใหม่ 10.30 น
เปิดร้านขายต้นไม้ในสวนจตุจักรอยู่หลายปีจนกระทั่งลูกบอกว่าแม่อย่าทำเลยเหนื่อยนะ ก็เลยเซ้งร้านให้เขาไปได้เงินมา 300,000 บาท เอามาใส่โถผักชี ไว้บนหิ้งพระ
พักผ่อนก่อน หลานจะเกิดอีกคนแล้ว
โถลายผักชี ไว้เก็บเงินสด
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
