🔺 อันนี้ให้ฟังไว้เล่นๆนะ อันนี้คงลำบากหน่อย ฆราวาส 🔺
ขอบคุณภาพจากไทยรัฐออนไลน์
สมาธิสำคัญคือสมาธิที่ 2
ถ้าไม่รู้สมาธิชนิดนี้ ทำวิปัสสนาไม่ได้เด็ดขาดเลย
เมื่อบรรยายมาถึงตรงจุดนี้ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช ท่านกล่าวย้ำอย่างนี้
นี่คือจุดที่สำคัญของการเจริญสมาธิ จากสมาธิขั้นพื้นฐานไปสู่ความเป็นจิตของผู้รู้ที่ยิ่งขึ้นไป
สมาธิชนิดที่ 1 มีอารมณ์เป็นหนึ่ง มีจิตเป็นหนึ่ง อยู่ด้วยกัน
(ตรงนี้หลวงพ่อท่านทบทวนให้)
สมาธิอันที่ 2 จิตเป็นหนึ่ง อารมณ์เยอะแยะเลย
อารมณ์เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่อารมณ์อยู่นิ่ง
จิตอยู่นิ่ง แต่อารมณ์เคลื่อนไหว
วิธีฝึกให้ได้จิตที่มีความตั้งมั่น เป็นผู้รู้ ผู้ดู มันมี 2 วิธี
💛 วิธีที่ 1 ทำเต็มรูปแบบเลยนะ ต้องเข้าฌานให้ได้
ต้องทำไปจนถึงทุติยฌาณ ฌานที่ 2 ละวิตก ละวิจารณ์ได้
อย่างสมมุติว่าเราจะทำฌาณด้วย อานาปานสติ
อันนี้พวกเราฟังเล่นๆไว้นะประดับความรู้ไว้
💛แล้วก็เรียนให้ครบๆไว้ เดี๋ยวหลวงพ่อจะบอกวิธีที่พวกเราทำได้จริงๆ
วิธีที่ 1 ในการที่จะทำให้จิตตั้งมั่นเป็นผู้รู้เนี่ย เป็นวิธีของคนเล่นสมาธิจริงๆ เล่นฌาณ
อย่างฆราวาส ทำยากนะ
พระทำง่ายกว่า
เราต้องเลือกอารมณ์กรรมฐานที่จะทำให้ถึงฌาณได้
อย่างลมหายใจเนี่ย ทำให้ถึงฌาณได้
เริ่มต้นเราก็เห็นร่างกายหายใจนะ หายใจสบายๆ
ลมหายใจจะยาวนะ หายใจยาวๆ แล้วพอจิตสงบ มันจะสั้นลง สั้นลง แล้วค่อยๆตื้นขึ้น มาอยู่ที่ปลายจมูก
ตัวลมหายใจนี้เรียกว่า บริกรรมนิมิต
ฟังเล่นๆ นะไม่ต้องจำหรอก ลมหายใจเรียกว่า บริกรรมนิมิต
เสร็จแล้ว พอหยุดอยู่ที่ปลายจมูกแล้ว
ลมหายใจมันจะระงับไป มันเหมือนไม่หายใจ
💛มันจะเกิดแสงสว่างขึ้นมาแทน
ดวงสว่างนี้เรียกว่า "อุคคหนิมิต"
เวลาเราอยู่กับดวงสว่างนี้เรื่อยๆนะ ไม่สนใจลมหายใจ มันจะหายใจ หรือไม่หายใจ เรื่องของร่างกาย
ไม่เกี่ยวกับเราแล้ว ไม่สนใจร่างกายแล้วนะ สนใจแต่ความสว่างนี้
จิตมันจับเข้าไปที่ความสว่าง เรียกว่ามันมีตรึก มันมีวิตก
มันเคล้าเคลียอยู่กับความสว่าง เรียกว่า วิจารณ์
พอมันเล่นอยู่ตรงนี้จนชำนิชำนาญ มันจะเล่นกับแสงได้
กำหนดจิตให้แสงสว่าง กว้างขวางไปเต็มโลกธาตุ
เหมือนพระอาทิตย์ พระจันทร์ อะไรอย่างนี้ ก็ทำได้นะ หรือจะย่อให้เล็กลงมา เล็กลงมา
เล็กเท่าปลายเข็มเลย เวลามันเล็กเหลือเท่าปลายเข็มเนี่ย แล้วมันจะเข้มมากเลย เข้มแบบไม่มีอะไรเหมือน เข้มจัดๆเลยแบบสุดขีดเลย
ในจุดเล็กๆเนี่ย ตัวนี้พลังงานมันมากนะ ที่เขาเล่นพลังงานกัน เขาเล่นกันตรงนี้ ย่อได้ ขยายได้นะ จิตมันเพลิดเพลิน มันอยู่กับแสง
มันมีวิตก วิจารณ์ มีปีติ มันชอบอกชอบใจในแสงนี้ขึ้นมา
มีความสุข มีความเป็นหนึ่ง ไม่หนีไปที่อื่นเลย จิตอยู่กับแสงสว่างนี้ จิตก็เข้าปฐมฌาน
นี้พอจิตอยู่ใน ปฐมฌาณ แล้วนี่ ก็พัฒนาจิตต่อไปอีก
เราเห็นว่าขณะที่จิตจับอยู่ที่แสง จิตตรึกอยู่ที่แสง จิตเคล้าเคลียอยู่ที่แสง
มีวิตกอยู่ที่แสง มีวิจารณ์อยู่ที่แสง
ตรงนี้เป็นภาระของจิต จิตยังต้องทำงาน ออกไปดูแสงอีก
มันวางวิตก วิจารณ์ลงไป เรียกว่ามันทวนกระแสเข้ามา เรียกว่ามันวางอารมณ์ที่เป็นแสงสว่างนี้
เป็นอารมณ์ของจิตนะ จิตวางอารมณ์ มันทวนกระแสเข้าหาตัวผู้รู้
เพราะฉะนั้นในฌาณที่ 2 เนี่ย
พระไตรปิฏก พูดถึง คำหนึ่งคำคือคำว่า "เอโกทิภาวะ"
คำว่า " เอโกทิภาวะ "
คือสภาวะแห่งความเป็นหนึ่งคือจิตผู้รู้นั่นเอง
เราเรียนแต่ปริยัติเนี่ย เราจะไม่รู้เลยว่า " เอโกทิภาวะ " เป็นยังไง
ในตำราชอบแปล เอโกทิภาวะ ว่าคือ สมาธิ
สมาธิมันเป็น เอกคตาเจตสิก มันมีมาตั้งแต่ ปฐมฌาณแล้ว ทำไมมีโผล่มาในทุติยฌาณอีก
ที่แท้มันคือ ตัวจิตผู้รู้
ทำไมตัวจิตผู้รู้ถึงเกิดขึ้นในฌาณที่ 2 เพราะมันละวิตก ละวิจารณ์ มันละการจับตัวอารมณ์แล้ว
มันวางอารมณ์นะ มันทวนเข้ามาที่ตัวเอง ตั้งแต่ฌาณที่ 2 ถึงฌานที่ 8 เนี่ย จิตผู้รู้แล้ว
และถ้าเราเข้าฌานที่ลึกลงไป ลึกลงไป จนร่างกายหาย โลกธาตุหาย เหลือแต่จิตดวงเดียว
ตัวนี้เราเข้าถึงอรูปฌาณ ถ้าเราถอยออกมาจากอรูปฌาณเนี่ย
ขันธ์เราแยกอัตโนมัติตลอดชีวิตแล้ว เราจะเห็นเลย
กายส่วนกาย จิตส่วนจิต
เพราะมันเคยเห็นภาวะที่ร่างกายดับไปแล้ว
อันนี้ให้ฟังไว้เล่นๆนะ อันนี้คงทำลำบากหน่อย ฆราวาส
ถ้าเข้าฌาณถึงอรูปแล้วเนี่ย ขันธ์มันแยกอัตโนมัติ
เข้าฌาณที่ 2 ละวิตก วิจารณ์ได้จะได้จิตผู้รู้ สิ่งที่ต้องการคือจิตผู้รู้นี่แหละ
จิตที่ทรงสมาธินี่แหละ เราจะเอาไว้เดินปัญญา
ถ้าเราเข้าฌาณได้จิตผู้รู้มาแล้ว เนี่ยตัวผู้รู้จะมีกำลังเข้มแข็ง
💛แต่เข้มแข็งยังไง ก็อยู่ไม่เกิน 7 วัน นี่เป็นประสบการณ์ที่ครูบาอาจารย์สืบทอดมา
กราบนมัสการ
พระอาจารย์ หลวงพ่อ
ปราโมทย์ ปาโมชโช
ขอขอบคุณภาพจาก podtail
ธรรมะสวัสดี
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
