หยุดฉากข่มขืนผ่านจอ หยุดผลิตซ้ำความรุนแรงในสังคมไทย | สรุปเสวนาเนื่องในโอกาส 8 มีนาวันสตรีสากล
"ยิ่งเห็นภาพละครที่มีฉากข่มขืน ยิ่งนึกถึงตอนที่ลูกเราถูกกระทำ" ความรู้สึกจากแม่ของเหยื่อข่มขืนที่เปิดโทรทัศน์เมื่อใด ก็ยิ่งเหมือนต้องเห็นลูกถูกข่มขืนซ้ำ ๆ ผ่านจอแก้วเมื่อนั้น ซึ่งมิได้ช่วยเยียวยาจิตใจของผู้ถูกกระทำเลย กลับกัน ยิ่งตอกย้ำว่าเหยื่อถูกกระทำอะไรมาบ้าง และไม่ให้โอกาสในการลุกขึ้นสู้ ยืนหยัดเพื่อตัวเอง และเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง
เนื่องในโอกาส 8 มีนา วันสตรีสากล มูลนิธิหญิงชายก้าวไกลได้จัดงานเสวนา "หยุดฉากข่มขืนผ่านจอ หยุดผลิตซ้ำความรุนแรงในสังคมไทย" โดยการร่วมพูดคุยกับ คุณจินตนา จันทร์บำรุง อธิบดีกรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว, พันเอกเสริมพงษ์ จารุเลิศวุฒิ อนุกรรมการด้านผังรายการและเนื้อหารายการ กสทช. และ อ.ดร.ชเนตตี ทินนาม อาจารย์จากภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ
จากการเก็บข้อมูลละครในช่วง 10 ปีนี้ของมูลนิธิหญิงชายก้าวไกล พบว่า
- ละครใช้การข่มขืนสร้างความโรแมนติก ข่มขืนแล้วก็มารักกันในภายหลัง
- ละครใช้การข่มขืนสร้างความสะใจ ใช้ในการลงโทษนางร้าย
- ละครและรายการต่าง ๆ ใช้การคุกคามทางเพศสร้างความตลกขบขัน
- ละครใช้การข่มขืนสร้างความรุนแรงในคู่รัก เช่นการนำเสนอว่าสามีสามารถข่มขืนภรรยาได้โดยไม่มีความผิด
- ละครใช้การข่มขืนในการกล่าวโทษเหยื่อ (Victim Blaming)
ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงนั้นตรงข้ามกับสิ่งที่สื่อนำเสนออย่างสิ้นเชิง ไม่มีเหยื่อข่มขืนคนไหนรู้สึกดีกับผู้กระทำ เหยื่อทุกคนล้วนรู้สึกอึดอัด รู้สึกไม่ปลอดภัย เหมือนถูกทำลายทั้งร่างกาย ศักดิ์ศรี และจิตวิญญาณ
การข่มขืนนั้นสามารถนำเสนอผ่านละครได้ แต่ไม่ใช่การนำเสนอวัฒนธรรมการข่มขืน คือการทำให้การข่มขืนเป็นเรื่องปกติหรือยอมรับได้ในสังคม จะดีกว่าไหมหากสื่อนำเสนอในมุมของการเป็นกระจกที่สะท้อนข้อเท็จจริงในสังคม สะท้อนให้เห็นว่าการกระทำนั้นเลวร้ายอย่างไร สะท้อนความเจ็บปวด สะท้อนว่าสังคมไม่มีวันให้อภัยผู้ก่ออาชญากรรมนี้ได้ และชี้ให้เห็นถึงโครงสร้างสังคมปิตาธิปไตยหรือระบอบชายเป็นใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังปัญหาทั้งหมด มิใช่การกล่าวโทษเหยื่อ
เราคงไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าสื่อกับทุนนิยมไม่สามารถแยกออกจากกันได้ แต่ด้วยพลังของผู้บริโภคยุคใหม่ซึ่งมีสำนึกต่อสังคมมากขึ้น ก็จะช่วย #หยุดฉากข่มขืนผ่านจอ #หยุดผลิตซ้ำความรุนแรงในสังคมไทย ได้อย่างแน่นอน รวมถึงปรับวิธีการของ กสทช. และกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จากการติดต่อกับสื่อโดยตรง หันไปติดต่อกับสปอนเซอร์ เพื่อหยุด "ท่อน้ำเลี้ยง" ของสื่อที่ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม และให้สื่อที่นำเสนอการข่มขืนผ่านจอหมดไปในที่สุด
เพราะทุกคน รวมถึงนายทุนในการสร้างสื่อเอง ก็ล้วนตกเป็นเหยื่อของวัฒนธรรมที่บิดเบี้ยวนี้ เป้าหมายสูงสุดที่จะเกิดได้มิใช่เรตติ้ง หากแต่เป็นการส่งต่อค่านิยมที่ดีให้แก่สังคมต่างหาก มาร่วมด้วยช่วยกันเพื่อให้เกิดสื่อและเกิดสังคมที่สร้างสรรค์ และไม่มีใคร เพศใด ต้องทนทุกข์กับความเจ็บปวดเหล่านี้อีกต่อไป
#InternationalWomensDay #ข่มขืนผ่านจอพอกันที #เพราะอะไรถึงทำให้ละครไทยไม่ไปถึงไหน
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
