🌼 ใต้ร่มบารมีหลวงพ่อ🌼
ตอนที่ 2
ระหว่างอยู่ที่ในโบสถ์ เป็นหน้าที่ของสามเณร มีเพื่อนสามเณรมาอยู่ด้วยกัน ชื่ออะไรก็ลืมไปแล้ว อยู่กันสององค์ มีหน้าที่เทกระโถน เวลางานพิธีกรรมต่างๆ เช่น ทุกๆวันพระ หลวงพ่อท่านจะลงจากกุฏิ ท่านมาแจกของขวัญ ญาติโยมจากทั่วประเทศมารับพระของขวัญของหลวงพ่อเขาเรียกรุ่นหนึ่ง รุ่นสอง สมัยอาตมาทั้งนั้นแหละ ทำด้วยมือในโรงงาน
ใช้อะไรทำเหรอ ดอกบัว ดอกบัวมีเยอะ เอาไปตากแห้ง เสร็จแล้วโยมอุบาสิกาแม่ชี นำไปตากแห้งแล้วเอามาป่นๆ ที่กลายเป็นพระของขวัญ ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ มีชื่อไปทั่ว มีปาฏิหาริย์
เวลาตอนบ่ายเนี่ย จะมีท่านมหาเจียก ตัวดำๆ เล็กๆ นิสัยดีมากเลย นี่ดูแลไฟฟ้า กิจกรรมต่างๆ ท่านจะดูแลเรื่องไฟฟ้า เปิดเครื่องเสียง
หลังจากหลวงพ่อทำวัตรเช้า ท่านจะเทศน์ หลวงพ่อจะต้องอบรมพระเณรทั่ววัดปากน้ำ ที่ฉันเสร็จแล้วต้องมาฟังเทศน์ซะก่อน ขัดเกลาเช้าเย็น
เรียกว่าอบรมอย่างดี ให้เป็นคนดี ให้เป็นตัวแทน เพื่อที่จะสืบต่ออายุพระพุทธศาสนา แล้วก็ศึกษาเล่าเรียน ทั้งปริยัติ ปฏิบัติ วัดปากน้ำนี่สายปฏิบัติ สายธรรมกายดังมาตั้งแต่สมัยนั้นแล้ว
ขอเล่าเรื่องตอนวันพฤหัส วันพฤหัสถือว่าเป็นวันครู เป็นวันแรง วันศักดิ์สิทธิ์ หลวงพ่อท่านจะถือว่าวันนี้เป็นวันขึ้นธรรม
หมายความว่า เป็นวันที่ผู้ที่จะมามาปฏิบัติธรรมสายพระธรรมกาย สายที่ท่านสอน จะต้องมารับธรรมะ คือจะต้องมาขึ้นธรรม จะต้องมารับหลักการซึ่งท่านจะลงไปสอนในช่วงบ่าย
หลังฉันเพลเสร็จ ในช่วงบ่าย ประเดี๋ยวเดียวญาติโยมเต็มศาลา ถือเป็นประเพณี ธรรมะสายปฏิบัติของหลวงพ่อจะต้องมาวันครู วันพฤหัส
อาตมาเป็นเณร หลวงพ่อไปไหนก็ตามไปเพราะว่าเป็นคนจัดอาสนะ แล้วที่สำคัญเป็นพนักงานขัดรองเท้าแตะ เพราะเราจะคอยดูอยู่ตลอดเวลาว่ารองเท้าฟองน้ำของหลวงพ่อดำเมื่อไหร่
อยู่มาวันหนึ่งหลวงพ่อท่านไปฉันนอกวัด กลับมารองเท้าแตะของหลวงพ่อมันก็ดำ เราก็มีหน้าที่ใช้แปรงเก่าขัด เวลาท่านมาในโบสถ์ ท่านมาแจกพระของขวัญ หรือว่าเวลาลงอุโบสถ สังฆกรรม
เราเป็นเณรลงไม่ได้ เราก็รออยู่ข้างนอก เสร็จแล้วก็ดูรองเท้าท่าน หยิบไป เอาแฟ้บโรยๆ เอาน้ำขัด เอาแปรงขัดให้ใสเลย หลวงพ่อออกมาจำรองเท้าตัวเองไม่ได้ เอ๊ะ!รองเท้าฉันหรือเปล่า มันสวยมันเงาวับเลย ก็มารู้ทีหลังว่าเณรตัวเล็กนี่เองลูกตัวนี้เอง ที่ท่านเมตตาเคยรับไว้ ท่านก็ยิ้มๆ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง อาตมามีจีวรตัวเดียว ห่มมาตั้งเจ็ดแปดปีแล้วละมั้ง เสร็จแล้วมันก็เก่า ก็เลยตัดสินใจไปขอจีวรหลวงพ่อใหม่ดีกว่าเราก็เข้าไปกราบท่าน
"ก็เออ..มาอะไรลูก"
"ผมไม่มีจีวรครับ จีวรตัวนี้มันเก่า มันจะขาดหมดแล้ว" ว่างั้น
พูดภาษากรุงเทพยังไม่ค่อยชัด ติดภาษาโคราชอยู่เรื่อย หลวงพ่อก็เรียกยูรๆ ไปเอาจีวรมาให้เณรหน่อย โยมยูรก็ขึ้นไปค้นจีวร ตัวยังเล็กอยู่ก็เลือกขนาดที่มันพอดีกับตัวเรา แล้วเราก็
กราบท่าน
นี่แหละคือของขวัญที่ท่านให้ เป็นที่ประทับใจมาก คือได้จีวรจากหลวงพ่อวัดปากน้ำ เหมือนของขวัญที่ล้ำประเสริฐ ที่มีชีวิตอยู่ร่วมสมัยกับท่าน
และอีกสิ่งหนึ่งที่ได้จากท่าน ก็คือพระของขวัญซึ่งล่ำลือ เพราะปาฏิหาริย์ เขาลือกันว่า ตอนนั้นสงครามเกาหลีนะ หนังสือพิมพ์ "พิมพ์ไทย"ยังมองเห็นติดตาเลย จับใส่กรอบติดไว้ที่หน้ากุฏิหลวงพ่อนั่นแหละว่า
ทหารไทยโดนทหารฝ่ายคอมมิวนิสต์เกาหลีเหนือยิง เหมือนว่าไม่แตะต้องผิวหนังคือไม่เข้า ไม่ตาย เหมือนยาง เหมือนบอน เสร็จแล้วมันก็จะเป็นเพียงรอย ไม่ตาย เขาเรียกว่าไอ้พวกนี้เป็นทหารผี ฝ่ายคอมมิวนิสต์เกาหลีเหนือนี่กลัวมากเลย เจอทหารไทยนี่ไม่กล้าที่จะตอแยหรือว่าเข้ารบด้วย
สาเหตุมาจากเล่าลือกันว่าพระหลวงพ่อวัดปากน้ำนี่ศักดิ์สิทธิ์มาก เออ..ทหารนี่ข้าศึกยิงไม่ตาย ยิงไม่เข้าก็เลยดังกันใหญ่เลย หนังสือพิมพ์ "พิมพ์ไทย" ก็ลงข่าวทหารผู้นั้นแขวนไว้อีก ที่หน้ากฏิที่เรือนฝาไม้
อาตมาก็ไปอ่านดูเสร็จแล้วต่อมา เออ...อาตมาก็เอาสักองค์หนึ่ง ที่จริงพระหลวงพ่อจำหน่ายเป็นการบูชาองค์ละสามสิบบาทนะ เลี่ยมกรอบทอง สีเงินเงาวับเลย อย่างที่เราทราบๆ กัน
ไชค์เดียวกันที่เราเห็นแต่ว่าเป็นรุ่นที่ทำขึ้นในสมัยท่าน ญาติโยมก็แตกตื่นกันทั่วประเทศเลย ฝรั่งมังค่าก็มากันเยอะแยะเลย เพราะพระท่านมีปาฏิหาริย์ ด้วยอำนาจฌานของสมาธิเป็นหลักของวิชชาธรรมกายที่สอนอยู่นี่นะ
เรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องแปลก เป็นเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์ คนเขาเถียงกัน บางคนก็เชื่อ บางคนก็ไม่เชื่อ บางคนก็ต่อว่า บางคนก็พอใจ มันเป็นเรื่องนานาจิตตัง คนที่ไม่รู้ เข้าไม่ถึง ก็หาว่าโกหก หาว่าเป็นการหลอกลวง บางคนที่เขาผ่านมาประสบด้วยตนเองเขาก็เชื่อ เขาก็ศรัทธาในเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์
เรื่องเล่าโดย พระมหา ดร.ทวนชัย อธิจิตโต
Cr.บุคคลยุคต้นวิชชา
โดย : สิงหล
😊ขอบคุณผู้โชคดีที่แวะมาอ่าน😊
🙏เพจ : เรื่องของใจ🙏
10 มีนาคม 2564
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
