“การเดินทางที่แสนยาวนาน ในระยะเวลาที่แสนสั้น”
เอาจริงๆ ตลอดช่วงชีวิตนึงของคนเรา เหมือนมันจะนานเลยนะ แต่จริงๆ แล้วแบบ เห้ย รู้ตัวอีกที แก่ขนาดนี้แล้วหรอ อันนั้นก็ยังไม่ได้ทำ อันนี้ก็ยังไม่ได้ไป อันนู้นก็ยังไม่ได้ลอง ที่ผ่านมามัวแต่ทำอะไรอยู่นะ
ให้อารมณ์เหมือนกับว่า อายุ 10 ขวบอยู่ดีๆ กระพริบตาอีกที เอ้า 35 แล้วแบบนี้ แต่ในขณะหนึ่งของช่วงเวลาที่เรากำลังเป็นอยู่นั้นๆ เรากับรู้สึกว่ามันช่างเป็นการเดินทางที่แสนยาวนานจัง ไปไม่ถึงเส้นชัยข้างหน้าสักที ทำไมถึงไม่ผ่านช่วงตรงนี้ไปได้สักทีนะ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำต่อไป เดินต่อไป เงยหน้ามาอีกที เส้นชัยที่เห็นตอนนั้น อาจจะผ่านมันมาแล้วด้วยซ้ำ แต่เราไม่ทันได้สนใจ หรือยังไม่ผ่านแต่หาไม่เจอแล้ว เพราะเปลี่ยนสถานที่วางเส้นชัย เปลี่ยนเป้าหมาย ขยายเป้าหมายไปแล้วนั่นแหละ
พอเริ่มโตขึ้นเส้นชัยที่เราเคยวางไว้เท่านี้ ตรงนี้ มันก็จะขยับออกไปเรื่อยๆ เดินเท่าไหร่ วิ่งเท่าไหร่ ก็ไม่ถึงสักที มันเป็นการเดินทางที่เหนื่อยและไกลมากๆ แต่เวลานั้นมันกลับสั้นเสียเหลือเกิน เวลามันนับถอยหลังมาเรื่อยๆ ตามอายุที่เพิ่มขึ้นทุกๆ วินาที เหมือนการเดินทางที่โดนจำกัดด้วยเวลา ที่เราต้องไปถึงเส้นชัยก่อนหมดเวลา (ทำให้บางครั้งถึงกับหลับหูหลับตามุ่งสู่เส้นชัยอย่างเดียว จนไม่สนใจอะไรเลย)
ตอนเด็กๆ ก็เคยคิดวาดฝันถึงตัวเองในเวอร์ชั่นผู้ใหญ่เหมือนกันนะ ว่าจะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้
ได้ทำนั่นทำนี่ แล้วก็บอกตัวเองว่าจะเดินตามที่คิด นั่นคือการปักธงเส้นชัยไว้ ช่วงเวลาที่กำลังเดินทางเพื่อให้ไปถึงตัวเองในเวอร์ชั่นผู้ใหญ่รู้สึกทรมานใจเหลือเกิน แบบว่าเหนื่อย ยังไม่เป็นไปตามที่คิดที่วาดไว้อีกหรอ จนผ่านไปแล้วเป็นหลายสิบปี สรุปก็ไม่เห็นเหมือนที่วาดภาพไว้เลยอะ 5555 เอาจริงๆ จะว่าไป บางอย่างมันเป็นแบบที่เราวาดไว้อยู่นะ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะพอโตขึ้นเราได้เรียนรู้ มีความคิดความอ่านหลายๆ อย่างจากประสบการณ์ที่ได้เดินทาง ความคิด ทัศนคติบางอย่างเราก็จะเปลี่ยนไปด้วย ตัวเราในเวอร์ชั่นผู้ใหญ่ก็เลยอาจเปลี่ยนไปด้วย ไม่ได้เป๊ะๆ เหมือนตามที่วาดไว้
ในช่วงขณะที่ตัวเรากำลังเดินทางใช้ชีวิต มันมีเรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาให้ปวดหัวปวดกะบาลทรมานใจเสมอๆ จนบางทีก็รู้สึกว่า อยากให้การเดินทางบนเส้นทางชีวิตนี้มันจบไวๆ อยากให้จำไว้ว่าทุกวินาทีที่มันไหลผ่าน มันมักจะเอาเรื่องดีๆ และเรื่องแย่ๆ ไหลผ่านมาหาเรา แล้วก็ไหลผ่านตัวเราไปด้วยเช่นกัน ขอจงตั้งสติให้มั่น ค่อยๆ เดินต่อไป เพราะในขณะที่เราเผชิญปัญหานั้น มันก็คือส่วนหนึ่งของการเดินทางของเราเช่นกันก่อนจะไปถึงเส้นชัย จะว่าไป แค่เรื่องปัญหาที่ถามโถมมา ก็ทำให้เราลืมเรื่องที่อยากจะทำไปซะหมดแล้ว พอกระพริบตาอีกที เวลาผ่านไป เอ้า มัวแต่แก้ปัญหา มัวแต่เสียเวลาทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ยังไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากจะทำเลย แล้วก็มานั่งเสียใจโทษตัวเองอีก 😑
เอาเป็นว่าตอนนี้ถ้ามีโอกาสอยากทำอะไรก็ทำนะ เจอปัญหาได้ ก็ต้องหาความสุขให้ตัวเองได้ด้วย เราไม่รู้หรอกว่าเส้นทางการเดินทางของเราจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน เพราะเมื่อเวลาที่มันไหลผ่านไปเราจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจเสียดายเวลาที่ผ่านมานะ
#เรื่องเล่าโลกซึมเศร้า
#อยากทำอะไรก็ทำถ้าไม่ใช่เรื่องที่เดือดร้อนคนอื่น
#อย่าให้ปัญหาที่ถาโถมเข้ามาเบียดเอาเวลาความสุขของเราไปจนหมด
#เวลามันผ่านไปไวกว่าที่เราคิดนะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
