"กลับบ้านกันเถอะ"
คำพูดนี้ถ้าหลายคนได้ยินคงใจชื้นน่าดู แต่คำพูดนี้มันทำให้ผมมีน้ำตาเลยรู้มั๊ย
หมู่บ้าน:ทุ่งพนมวัง อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
ที่นี่คือบ้านเกิดของผม ผมเกิดที่บนเขา แต่ผมไม่ใช่ชนเผ่าอะไรหรอกนะ ผมแค่มีภูมิลำเนาอยู่ที่นี่เท่านั้นเอง
ทางกลับบ้านของใครบางคนไม่เหมือนกัน
ผมได้กลับบ้านอีกครั้งในรอบ 5 ปี แม้เราไม่ได้อยู่ที่นั้นแล้วก็ตาม เส้นทางต่างๆเต็มไปด้วยความทรงจำวัยเด็ก
ไร่มันสำประหลังบนยอดเขา
พ่อแม่ดิ้นรนส่งผมเรียนเพื่อให้ได้ไปทำงานในเมืองใหญ่ แต่พ่อกับแม่รู้หรือไม่ สิ่งสุดท้ายที่คนเราต้องการมันอยู่ที่จุดที่เราจากมาโดยตลอด
บรรยากาศหลังฝนตกสวยงามเสมอ
สายฝนที่ตกกระทบใบไม้ เสียงแมลงและอึ่งอ่างร้อง มันทำให้เรารู้ถึงความธรรมดา ที่แสนพิเศษ
ทางขึ้นบ้านที่ไม่ได้ใช้มาแล้ว 5 ปี
ที่นี่ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา ไม่มีแสงสี ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ แต่มีความสุข.....
ต้นส้มที่ผมปลูกจากเมล็ด ตอนอนุบาล 1
กังหันลมในตัวเมืองข้างล่าง
เห็ดในป่าชื้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
