เมื่อไหร่ที่อยากออกกำลังกายให้น้ำหนักลด แต่ทำเเล้วไม่ลดซักที ให้ลอง "ค่อย ๆ ทำวันละนิด เเล้วค่อย ๆ เพิ่มไปเรื่อย ๆ อย่างสม่ำเสมอ"
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าตัวเองพูดวนไปวนมาหรือพูดไม่รู้เรื่อง ให้ลอง "ค่อย ๆ หายใจ เเล้วค่อย ๆ พูด"
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่างานมันเยอะมันยากเหลือเกินให้ลอง "ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ เขียนมันออกมาให้เห็นชัดขึ้น"
เมื่อไหร่ที่อยากเปลี่ยนนิสัยตัวเอง เเต่พอลองทำเเล้วทำได้เเป๊ปเดียวก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม ให้ลอง "ค่อย ๆ เปลี่ยนทีละน้อย ๆ และสม่ำเสมอ"
เมื่อไหร่ที่มีหลายสิ่งหลายอย่างมากมาย ฟุ้งซ่าน คิดวนไปวนมาในใจ ให้ลอง "ค่อย ๆ ก้าวถอยออกมา 1 ก้าว ค่อย ๆ มองภาพรวมให้มากขึ้น เเละค่อย ๆ พิจารณาในมุมอื่น ๆ นอกเหนือจากที่เคยมอง"
เมื่อไหร่ที่อ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ให้ลอง "ค่อย ๆ อ่าน เเละค่อย ๆ คิดตาม ไม่ต้องรีบร้อน"
ชีวิต
หากส่องขยายให้เห็นถึงจังหวะในแต่ละเสี้ยววินาที
จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นฉาก ๆ
ฉากที่ ค่อย ๆ เกิดขึ้นมา
จากสิ่งที่เคลื่อนที่ไปข้างหน้าตลอดเวลา
นั่นคือปัจจุบัน
อันจะกลืนกินทุกอย่างให้เกิดดับตลอดเวลา
...
หากเปรียบชีวิตเป็นสมการเรขาคณิต y = f(x)
กราฟแห่งชีวิตนี้กำลังถูกลากเส้นไปเรื่อย ๆ
และเส้นมาจาก จุด ที่เรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ
. . . . . . . //ค่อย ๆ จุดต่อไปเรื่อย ๆ เลย
จุดทั้งหลายที่เคยเกิดขึ้นแล้วอาจใช้ในการทำนายได้บ้างจากแนวโน้มของกราฟและความชัน
แต่การทำนายนั้นไม่เคยแน่นอน
เพราะความไม่แน่นอนเป็นของตาย และเป็นสิ่งแน่นอน
|การสามารถเห็นถึงความ "ค่อย ๆ" ในทุกช่วงขณะชีวิต จึงทำให้เราเริ่มเท่าทันตัวเอง และมีสติมากขึ้น
เห็นว่าจุด ณ ตอนนี้กำลังเกิดขึ้นมา มีสิ่งนั่นนู่นนี่เกิดขึ้นมา
แล้วเลื่อนหายไป
ไปยังจุดต่อไป
ไม่ว่าชีวิตจะดูรีบเร่งไปซักเท่าไหร่ ยังไม่ทันได้หายใจก็เลยผ่านไปแล้ว
อย่างน้อย การได้กลับมาตั้งคำถามและทำความเข้าใจชีวิตอย่างตรงไปตรงมา จะทำให้เข้าใจตัวเองและคนอื่นอย่างลึกซึ้งมากขึ้น
ถามและทำความเข้าใจอย่าง ...
"ค่อย ๆ"
นอกจากนี้ การใช้ชีวิตช่วงหนึ่งที่ดูรวดเร็ว เร่งรีบ อาจไม่ได้หมายความว่าจะ "ค่อย ๆ" ไม่ได้เสมอไป
เพราะความเร่งลนลานนั้นอยู่ที่ใจ เป็นสภาวะของใจ
หากใจไม่รีบร้อน แต่กายจำเป็นต้องรีบหน่อยให้แต่ละอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นการค่อย ๆ ได้เหมือนกัน
แต่การทำแบบนี้ก็ต้องหาเวลาพักบ้าง ให้กลับมากระทำการ "ค่อย ๆ" ทั้งกายทั้งใจเช่นกันอยู่ดี
เพราะกายใจสัมพันธ์กันเสมอ
ใจที่ฝึกมาดีจะไม่รีบร้อนไปตามการกระทำของใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ยังสามารถเผลอพลั้งให้ลนลานไปตามกายได้เช่นกันหากพลั้งสติไป
การฝึกทำอะไรค่อย ๆ บ้างจึงสำคัญต่อความสุขที่เรียบง่ายของชีวิต
สุดท้าย
ชีวิตที่มีอยู่ที่ตรงนี้
จะมีชีวิตอยู่ได้ เราย่อมยังหายใจอยู่
ในหนึ่งวัน คุณได้รู้สึกว่ายังหายใจอยู่บ้างหรือไม่?
อย่างน้อย ขอให้ได้กลับมาค่อย ๆ หายใจบ้าง
และขอบคุณที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้หายใจอยู่ตรงนี้
ก็เพียงพอแล้ว
//ถ้าชอบ สามารถกดไลก์ กดติดตาม หรือกดแชร์ เพื่อเป็นกำลังใจให้กันได้นะครับ 😊
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
