เรารู้เขา...แต่เรารู้เราจริงหรือ?
สิ่งที่มองเห็นในกระจกอาจไม่ใช่ตัวเรา
สุภาษิตจีนโบราณกล่าวไว้ “รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง”
เราบอกว่ารู้จักเขาจากสิ่งที่เขาแสดงออกมา แล้วในสิ่งที่เขาไม่แสดงออกล่ะ
บางทีเขาอาจแสดงออกเพื่อหลอกเรา
หรือบางทีตัวเราอาจใช้อคติในจิตใจเราเติมแต่งตัวเขาขึ้นมาก็ได้
โดยเฉพาะอคติในจิตใจเรา อันนี้แหละน่ากลัวสุด
ดังนั้น การที่เราจะพูดได้ว่ารู้จักใครสักคน จริงๆนั้นต้องใช้อะไรบ้าง ?
การเปิดใจ และใช้เวลาทำความรู้จักก็มีส่วนสำคัญ
ส่วนการที่บอกว่า เรารู้เรา อันนี้ยิ่งพูดยาก
กระจกบอกเราได้แค่รูปลักษณ์ภายนอก
ถ้าจะดูกันที่ใจ แม้แต่ใจเรายังปรุงแต่งเราให้ดีเกินจริง หรือบางทีก็ปรุงแต่งเราให้แย่เกินจริงก็มี
กระจกสะท้อนตัวเราที่ดีที่สุดก็คือคนอื่น เราต้องลดอัตตาและเปิดใจรับเสียงสะท้อนจากคนอื่นบ้าง
เมื่อใดที่เรารู้ และยอมรับถึงข้อผิดพลาดของตัวเรา ทั้งทางที่รู้ด้วยตนเอง และจากคำติ คำเตือนจากคนอื่นได้ ดังคำที่ท่านพุทธทาสกล่าวว่า
“พอเรารู้ว่าเราโง่...ไอ้ความโง่มันก็หายไปทันที”
แบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่า “รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง”
เพราะว่า “ศัตรูที่รบยากที่สุดก็คือตัวเราเอง”
By Terisaki
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
