เวลาคุณภาพ.....
ป้าทางไกล ....
หมอไม่ขี้เกีจเดินทางเหรอ
ทำไมหมอไปหาหลานบ่อยจัง
.... คำถามที่เกิดขึ้น เพราะเราเดินทาง สามร้อยกิโลต่อเที่ยว ไปกลับก็ร่วมหกร้อยกิโลเมตรทุกเดือน เดือนละครั้งเพื่อไปหาคนตัวเล็กๆ เป็นเวลาหลายๆปีติดต่อกัน...
หมอยอมลงทุนนะ ยอมเหนื่อยตอนนี้ เพราะหมออยากให้วันหนึ่งข้างหน้า ถ้ามันเกิดอะไรขึ้น.... วันที่เขา อาจจะอยากได้ใครสักคนที่ไว้ใจ นอกจากพ่อและแม่ เราคือหนึ่งในนั้น หมอไม่อยากให้ข้ามเราไปหาเพื่อนเขาเลย.. ....
แล้วสำหรับเด็ก ถ้าจะไว้ใจใคร ก็ต้องรักและผูกพันกันมาก่อน.... แล้วเราก็มีเวลาสร้างสิ่งเหล่านี้แค่ช่วงสั้นๆไม่กี่ปีแรกของชีวิต หมอยอมเหนื่อยช่วงแรกนะ เผื่อว่าวันข้างหน้า เวลาเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาจะยังคิดถึงเรา.....เขามีป้าอยู่
คำตอบที่ตอบเวลาที่ใครๆถาม
นานๆเราเจอกันที แค่เดือนละครั้ง สองคืน หนึ่งวัน สำหรับการสร้างความผูกพันกับเด็กสักคน...
หลานชายสองคน เราเจอกันตั้งแต่เกิดทุกคนเลยค่ะ เกิดมาป้าก็ไปอุ้ม.... ช่วยแม่เค้าเลี้ยงทุกอย่างเลย ยกเว้นเข้าเต้าให้นม 😅
เวลาเจอกัน เราใช้ชีวิตด้วยกัน เราไม่ใช้มือถือ หน้าจอใดๆ ตลอดเวลาสองปีแรกในการดูแลเด็กเล็กหนึ่คน เพลงที่ฟังก็แม่ร้อง ป้าร้อง ...
กินด้วยกัน นอนด้วยกัน กับข้าวป้าทำให้ อาบน้ำ แต่งตัว ฉี่ อึ หัวเราะด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน ขัดใจกัน ฝืนใจกัน ทะเลาะกัน ตามใจกัน เอาใจกัน อ่านนิทานให้ฟัง วาดรูป ระบายสี เล่นดิน ปีนต้นไม้ เตะบอล พับกระดาษ ทำกับข้าว มือหนึ่งอุ้ม อีกมือจับตะหลิวก็ต้องทำ ทั้งวันผมไม่ได้หวีคือปกติ 😅.... ไปจนถึง.....รับฟังเรื่องราวต่างๆจากปากของเด็กๆ เมื่อเขาอยากเล่า....
ฟัง ฟัง และฟัง ฟังคนตัวเล็กๆพูดให้เราฟัง
จนเมื่อเขายอมให้เราพาเข้านอนได้ โดยที่ไม่มีพ่อแม่เราก็รู้แล้วว่า เด็กไว้ใจเราที่สุดแล้ว...
ประมาณว่า ถ้าป้ามาพ่อกับแม่ดีใจมาก ยกให้เลย ขอพักแป๊บ 😅
จากคนแปลกหน้าที่ไปหาทุกเดือนตั้งแต่เขาเกิดสำหรับเด็กแปดเก้าเดือนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยทุกวัน ถึงแม้เราจะไปทุกเดือน เราก็ยังเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขา ...
สองวันกว่าจะยอมให้อุ้ม.... หนึ่งวันยอมให้อุ้ม จนกระทั่ง เขารอเจอหน้าเราตั้งแต่รู้ว่าเราจะมาหา....
ไปจนถึง.... แม่เสื้อตัวนี้ กลิ่นหอมเหมืนป้าเลย เขาดมเสื้อป้าที่ทิ้งไว้ ....
โผเข้าหาอ้อมกอดทันทีที่เห็นหน้าป้ามาแล้ว...เราก็รู้แล้วว่า.... นี่คือความผูกพันที่สัมผัสได้จริงๆ เราเริ่มมีตัวตนสำหรับเด็กเล็กๆหนึ่งคน.... เราเริ่มมีความหมายสำหรับเขา.....
หลังจากความดีใจเมื่อได้เจอหน้า นั้นคือความตื่นเต้น ชวนเล่นตลอดเวลา ตอนนอนก็นอนไม่หลับ ตาสว่างพลังงานไม่หมด ป้าเล่นก่อน
จากที่ต้องนอนตื่นด้วยกันทั้งคืน คืนละหลายรอบตามปกติของเด็กทารก จนเข้าวัยเด็กเล็ก จนเขานอนหลับยาวได้ทั้งคืน.... มาเป็นพี่หลับ น้องตื่น จากที่นอนละเมอลุกเดินกลางดึกจนต้องคอยตะครุบกัน บางคืนตื่นมาร้องไห้ไร้เหตุผล คืนแล้วคืนเล่ามาเป็นหลับได้สนิทดี จากที่เราต้องอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอน เป็นเขา เริ่มอ่านให้เราฟังได้.... ทุกอย่างใช้เวลาเติบโตไปด้วนกัน แม้เราเจอกันแค่เดือนละครั้ง แต่ทุกครั้งคือการใช้ชีวิตร่วมกัน..... มองหน้า พูดจา สื่อสาร ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ เล่นกัน ทำงานช่วยกัน.. .
สิ่งที่ต้องพึงระวังเสมอสำหรับคนช่วยเลี้ยงคือ.....
อย่าล้ำเส้นพ่อกับแม่.....
เวลาหลานร้องไห้ต้องการพ่อหรือแม่ ให้คืนพ่อแม่เขาไป พ่อแม่เป็นคนสำคัญคนแรกของเด็ก
เราแค่ช่วยผ่อนปรนสถานการณ์ยามตึงเครียด อย่าถือหางหรือตามใจเด็กเพื่อเอาความรักเด็กมาต่อรองความสำคัญให้ตัวเอง ทำตามกติกาที่พ่อแม่ใช้ดูแล....
แล้วก็ต้องหัดปล่อยวาง.... ทุกการตัดสินใจ..
ให้เกียรติพ่อแม่ เคารพการเป็นครอบครัว
แถมนิดหนึ่งค่ะ คำพูดที่ควรใช้กับเด็กๆ.... สติ เรียกสติก่อนนะคะ
บทความเกี่ยวข้องที่น่าสนใจค่ะ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
