“ใครกันนะ ที่มีความสุขที่สุดในโลก “
ใครเคยลองคิดเล่น ๆ ไหมว่าคนที่เค้ามีความสุขแบบสุด ๆ เค้าเป็นแบบไหนกัน
คนที่มีชื่อเสียง ดารา นักร้อง นักแสดง นักการเมือง มหาเศรษฐี หรือคนธรรมดา ๆ
แล้วทุกคนคิดว่า คนทุกคนใช้ชีวิตอยู่ทุกวันนี้ ตั้งหน้าตั้งทำงานเพื่ออะไรกัน ?
จริงอยู่เพื่อเงิน และความอยู่รอด แต่ที่สุดของชีวิต ไม่ว่าจะวัยไหนก็ตาม
ก็คือ การใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
“ตอนเป็นเด็กฝันอยากมีเงินเยอะ ๆ อยู่บ้านสวย ๆ หลังใหญ่ ๆ ได้แต่งตัวสวย ๆ
กินของอร่อย ดูหนังที่ชอบ ไปที่ ๆ อยากไป ได้อยู่กับคนที่เรารัก จะทำอะไรก็ได้
เพราะเรามีเงิน ใช้ชีวิตสบาย ๆ “ แต่นั้นมันก็คือ ความฝันไว้เด็กไง ฮ่า ๆ
พอโตขึ้นมาเรียนจบ ออกมาใช้ชีวิตจริงๆ ก็พบว่าชีวิตแมร่งไม่มีอะไรง่ายเลย ฮ่า ๆ
แล้วก็ไม่ได้เป็นไปตามที่เราคาดหวังทุกอย่าง และก็ค้นพบว่า ไม่มีหรอกคนที่มีความสุข
ที่สุด ก็อย่างที่ใครเค้าบอกไว้ว่าความสุข มาหาเราเดี๋ยวก็ไป ไม่ว่าจะเป็นความสุข
หรือความทุกข์ จะอยู่กับเราได้ไม่นาน
แล้วค้นอีกว่า คนที่จะมีความสุขได้ ไม่ใช่แค่คนที่มีชื่อเสียง ดารา นักร้อง นักแสดง นักการเมือง มหาเศรษฐีที่มีเงินเยอะ ๆ ได้กินของอร่อย ๆ ได้เที่ยวในที่สวย ๆ ได้ใช้ของแบรนด์เนม มีคนค่อยรับใช้ ชีวิตโคตรจะแฮปปี้เลย ถ้ามองแบบคนธรรมดา ๆ คนนึง
แต่ที่น่าแปลกทำไมปัจจุบันนี้คนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งที่บางคนมีครบ
ทั้งชื่อเสียง เกียรติยศ คนเคารพนับถือ เงินทอง กลับไม่มีความสุขในชีวิต หมดหวัง
กับชีวิต แต่เอาจริง ๆ ก็ไม่มีใครอยากเป็นกันทั้งนั้น ทุกคนก็อยากมีความสุขกับชีวิต
กับคนที่เรารัก กับสิ่งที่ตัวเองมี กับสิ่งที่ตัวเองหามาทั้งชีวิตกันทั้งนั้น
ถ้ามีใครถามว่า ตอนนี้คิดว่าความสุขมาจากไหนกัน ? ก็คงตอบแบพื้นฐาน ๆ เลยว่า
ความสุขมาจากตัวเรานี้แหละ แต่จริงอยู่ว่าส่วนนึงมาจากสิ่งของนอกกาย แต่เคยเห็น
โพสต์ต่าง ๆ ในอินเตอร์เน็ตไหม ? ที่คนขายพวงมาลัย หยอกล้อเล่นกับลูกของเขาอยู่
ข้างถนนอย่างมีความสุข จนทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมา หรือได้เห็นภาพนี้ก็มีความสุข
และอมยิ้มตามไปด้วย ทำให้คิดได้ว่าการที่คนคนนึง จะมีความสุขได้ ไม่ต้องมีเงินทองมากมาย ไม่ต้องมีบ้านหลังใหญ่ ๆ ก็ได้ แค่เราพอใจก็สิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็น ไม่เปรียบเทียบ
ตัวเรากับใคร ทิ้งคำพูดที่ทำลายจิตใจเราไปบ้าง ปล่อยผ่านเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกแย่ไปบ้าง
แคร์ความรู้สึกตัวเอง กอดตัวเองให้มากขึ้น วางสิ่งที่ถือจนเหนื่อย และล้าลงบ้าง ให้อภัย
ตัวเองในสิ่งที่เคยผิดพลาด แค่นี้ตัวเราจะเบาขึ้นเยอะ และเราก็จะหาความสุขได้ง่ายขึ้น
ลองมาอ่านนิทานเรื่อง นกยูงกับอีกา จะทำให้ทุกคนเห็นภาพความสุขได้ขึ้นเยอะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีอีกาตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าอย่างมีความสุข
วันนึงเค้าได้บินผ่านทะเลสาบแห่งหนึ่งที่มีครอบครัวพ่อ แม่ และลูก
กำลังถ่ายรูปอยู่กับหงส์ และให้อาหารมัน
อีกาคิดกับตัวเองว่า “โอ้โห หงส์ตัวนั้นทั้งขาว และสวย คนรักมันและอยากให้อาหารมัน
แต่เวลาคนเห็นฉัน เค้ากลับไล่ฉัน หงส์ตัวนั้นคงมีความสุขที่สุดในโลกแน่ๆ”
จากนั้นอีกาจึงตัดสินใจบินเข้าไปถามหงส์ว่า
“ คุณรู้สึกยังไงที่เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก”
หงส์ตอบว่า “ ฉันเคยคิดว่าฉันเป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก
แต่ความคิดฉันเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ฉันได้พบกับนกแก้ว
ที่มีสองสี ในขณะที่ฉันมีสีเดียว คุณควรไปถามเขามากกว่าว่าเขารู้สึกยังไง
ที่เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก”
ได้ยินดังนั้นเจ้าอีกาก็รีบบินไปหานกแก้วและถามว่า
“ คุณรู้สึกยังไงที่เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก ฉันเคยคิดนะว่า
ฉันเป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่ความคิดฉันเปลี่ยนไปตั้งแต่
เมื่อวันหนึ่งที่ฉันพบกับนกยูงที่มีหลายสี ในขณะที่ฉันมีแค่ 2 สี
คุณควรไปถามนกยูงนะ ว่าเขารู้สึกอย่างไรที่เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก”
อีกาตัดสินใจบินไปที่สวนสัตว์ และได้เห็นคนจำนวนมากกำลังถ่ายรูปนกยูงอยู่
เค้าบินเข้าไปที่กรง และถามนกยูงว่า “โอ้ คุณนกยูง คุณสวยมาก และมีคนนับ 1000 คน
มารอชมคุณทุกวัน คุณจะต้องเป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลกแน่ ๆ
มันรู้สึกยังไงหรือ” นกยูงได้ตอบกลับว่า
“ ฉันเคยคิดนะว่าฉันเป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่ความสวยของฉัน
ทำให้ฉันต้องถูกขังไว้ในกรง ฉันอยู่ในนี้มาตั้งหลายปีแล้ว ฉันเห็นนกแก้ว
และหงส์อยู่อีกกรงหนึ่งเช่นกัน และฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามันมีนกชนิดเดียว
ที่ไม่ถูกจับไว้ในกรงนั่นคือ อีกา อีกามีอิสระ และสามารถบินไปที่ไหนก็ได้ที่ต้องการ
ดังนั้น ฉันอยากถามคุณว่าคุณรู้สึกอย่างไรที่เป็นนกที่มีความสุขที่สุดในโลก “
ขอบคุณนิทานจากหนังสือ ฌอณ บูรณะหิรัญ ศาสตราวุธสู่จุดสูงสุดของชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
