คนญี่ปุ่นรักภูเขาไฟฟูจิมาก บางคนรักจนถึงขั้นลุ่มหลง ช่างภาพญี่ปุ่นคนหนึ่งใช้เวลาหนึ่งปีเต็มถ่ายรูปภูเขาไฟฟูจิทุกวัน ทุกฤดูกาล ทั้งที่เป็นภูเขาลูกเดิม แต่เขาบอกว่า “มันไม่เหมือนเดิม”
เขาไม่ใช่คนเดียวที่มองเห็นว่าภูเขาในแต่ละวันให้อารมณ์ต่างกัน
ฟูจิปรากฏในภาพจิตรกรรมต่างยุคต่างสมัยมามากมายนับไม่ถ้วน ศิลปินชั้นเยี่ยมหลายคนสลักรูปภูเขาไฟลูกนี้เป็นงานพิมพ์ที่เลื่องชื่อ มองฟูจิจากมุมต่าง ๆ จุดต่าง ๆ และฤดูกาลต่าง ๆ
เพราะแต่ละจุดแต่ละวันไม่เหมือนกัน
มนุษย์เราบอบบางอ่อนแอกว่าภูเขา ความเปลี่ยนแปลงในตัวเราเห็นชัดกว่าของภูเขา หากมองในระดับเซลล์ ในแต่ละวันเราไม่เหมือนกัน เซลล์เก่าตายไป เซลล์ใหม่มาแทนที่
เราในแต่ละวันไม่เหมือนกันร้อยเปอร์เซ็นต์ มิพักเอ่ยถึงความคิดความอ่าน อารมณ์ ความรู้สึกภายในที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา วันต่อวัน
ธรรมชาติก็เหมือนกัน ทุกวันไม่เคยเหมือนกัน
บางวันฝนโปรยพรำ บางวันแดดอ่อนละมุน ลูบไล้เราเหมือนมือของคนรัก บางวันแดดจ้าเหมือนคนรักหงุดหงิด
แต่นี่ทำให้แต่ละวันมีสีสัน
ผมชอบเดินที่สวนลุมพินี การเดินไปในสวนแต่ละวัน สัมผัสความแตกต่างแม้เพียงเล็กน้อยในแต่ละวัน บางวันอากาศชื้นกว่านิดหน่อย บางวันดอกไม้บางดอกชูช่อทักทายเรา บางวันบางต้นผลิกลีบเผยอรอยยิ้มต้อนรับเรา บางวันเสียงนกร้องทัก บางวันมันมาเกาะใกล้ ๆ เอ่ยสวัสดีแก่เรา
ในวันที่อากาศอ้าวแล้วฝนโปรย ยามเช้าต้นแก้วชูช่อขาวสด โอบกอดเราด้วยกลิ่นจรุงใจไปทั่วสวน
หากแก้วออกดอกทุกวัน หอมทุกวัน มันคงเป็นเรื่องธรรมดา และน่าเบื่อได้
สิ่งดีที่สุดมากเกินไปอาจกลายเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยดี
วันที่ไม่ค่อยดีทำให้วันที่ดีมีคุณค่าขึ้น
บางวันเราตื่นขึ้นมาสดชื่นกว่าอีกวัน บางวันเราตื่นมาระทมกว่าวันอื่น ๆ
นี่คือชีวิต แต่ละวันไม่เหมือนกัน และไม่ควรเหมือนกัน
เทคโนโลยีด้านสิ่งแวดล้อมของมนุษย์พัฒนาขึ้นเป็นลำดับ เราสร้างเขื่อนกักน้ำ เราเปลี่ยนทะเลทรายเป็นพื้นที่เพาะปลูก เราสร้างเกาะใหม่กลางทะเล เราสามารถสร้างฝนบรรเทาความแห้งแล้งในพื้นที่ซึ่งเราต้องการ เรายังเปลี่ยนทิศทางของพายุลมฝนได้! ในช่วงสงครามเวียดนาม อเมริกาเคยทำฝนเทียมบังคับให้ตกบนเส้นทางโฮจิมินห์ เส้นทางลำเลียงยุทธภัณฑ์ของเวียดนามเหนือจนเป็นโคลน
มันจะไปถึงจุดที่วันหนึ่งเราจะสามารถเข้าไปแทรกแซง และท้ายที่สุดควบคุมธรรมชาติ มนุษยโลกในอนาคตอาจควบคุมดินฟ้าอากาศได้ สามารถกำหนดให้ทุกวันเป็นวันดี แดดอ่อน ไม่มีหิมะ ไม่ร้อน ทุกวันสบาย
ทว่าบางคนเชื่อว่าวันที่มนุษย์ควบคุมดินฟ้าอากาศได้จะเป็นวันสิ้นสุดของบทกวี จะไม่มีการเปรียบเทียบ อุปมา อุปไมย อีกต่อไป เช่น
ใจเธอละลายราวกับหิมะใต้แสงแดด
อนาคตของเขามืดหม่นเหมือนฟ้ายามฝนตั้งเค้า
ฯลฯ
ทุกฉากในนิยายจะเหมือนกันหมด ทุกวันในชีวิตจริงก็เหมือนกัน ดีหมด สมบูรณ์แบบหมด
เมื่อทุกวันดีหมด วันที่ดีก็กลายเป็นวันธรรมดา และวันที่น่าเบื่อหน่าย
ผู้หญิงคนหนึ่งวันหนึ่งน่ารัก อีกวันอาจไม่ค่อยน่ารัก แต่นั่นทำให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่มีเลือดเนื้อวิญญาณ และน่าสนใจขึ้น
ตั้งแต่โลกถือกำเนิด โลกเรามีธรรมชาติ มีฤดูกาล มีความเปลี่ยนแปลง จุดเล็กจุดน้อย และนี่คือเสน่ห์ของโลก
ความแตกต่างหลากหลาย ความคาดไม่ถึงทำให้ชีวิตน่าสนใจ
ธรรมชาติสอนวิธีใช้ชีวิตแก่เราโดยยอมรับความต่างกันของแต่ละวัน
ต้นไม้เดินชีวิตไปตามฤดูกาล ฝูงปลาแหวกว่ายหากินตามความเปลี่ยนแปลงของแต่ละวัน ฝูงนกอพยพยามฤดูกาลเปลี่ยน ต้นไม้สลัดใบเมื่อโลกหนาวและผลิใบเมื่อแสงแดดอุ่นขึ้น
การใช้ชีวิตก็มี ‘ฤดูกาล’ บางช่วงแดดร้อน บางช่วงฝนตกหนัก บางช่วงมีพายุ บางช่วงก็เย็นสบาย
บางวันเราพบพานสิ่งดี บางวันเราเจอสิ่งที่ไม่ดี นี่คือชีวิต
Seneca นักปรัชญาโรมัน กล่าวว่า “เราควรนับแต่ละวันเป็นชีวิตเอกเทศ”
ขอเพียงมองให้เห็นความงามของการเปลี่ยนแปลง ไม่รำคาญความไม่เหมือนกันของแต่ละวัน เราจะพบสัจธรรมของโลกและชีวิต การผูกร้อยระหว่างโลกกับชีวิต และความสัมพันธ์ของชีวิตกับชีวิต
ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมช่างภาพญี่ปุ่นคนนั้นถ่ายรูปภูเขาไฟฟูจิทุกวัน ทุกฤดูกาล ทั้งที่เป็นภูเขาลูกเดิม
มันไม่เคยเหมือนเดิม
.
จากหนังสือ ชีวิตเป็นเรื่องชั่วคราว
- 26
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
