"รอยยิ้มบางๆ"
"ในวันที่เรารู้สึกไร้ค่า ให้ออกไปทำประโยชน์ให้เพื่อนมนุษย์"
บางส่วนจากหนังสือ "Try " ของ วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์
หนังสือที่เพื่อนหยิบมาให้เป็นของขวัญวันเกิด เมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว
ซึ่งผมก็อ่านจบไปแล้ว แล้วก็วางมันไว้บนชั้นตลอด
จนถึงวันจัดบ้านใหม่และรื้อหนังสือทั้งหมด
คัดบางส่วนไปบริจาค
บางส่วนเก็บไว้หนึ่งในนั้นคือ "Try"
หนังสือเล่มเล็กๆ ที่ข้างในสื่อสารด้วยวิธีง่ายๆ ไม่ได้มีกลยุทธ์ทางวรรณศิลป์ที่ซับซ้อน
แต่กลับสื่อสารได้ชัดเจน และเห็นภาพ
ผมสะดุดกับประโยคที่ยกมาในตอนแรก
เพราะอย่างที่หลายๆ บทความก่อนหน้านี้ที่ผมบอกไปคือผมเป็นผู้ป่วยซึมเศร้า และแน่นอนหนึ่งความรู้สึกคือผมรู้สึกไร้ค่า
และหลังจากที่ผมเจอประโยคดังกล่าวจากหนังสือ
ผมก็เจอคุณยายขายถั่ว กับพี่ชายขายพวงกุญแจ
ที่ใครต่อใครดูไม่สนใจเขาเท่าไหร่
แต่ผมกลับเรียกเขามา แล้วก็ซื้อของที่เขาตั้งใจทำมาขาย
ผมไม่คิดว่าผมช่วยซื้อหรอกครับ
ผมเห็นว่า มันมีประโยชน์จริงๆ ประโยชน์ที่เราจะสนับสนุน กลุ่มคนตัวเล็กๆ ที่หาเช้ากินค่ำ ที่อาจจะรอเงินจากการซื้อของของเราไปต่อชีวิตอีกสักวัน
และหลังจากกิจกรรมการซื้อขายจบสิ้นลง
ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
รอยยิ้มบางๆ ของผม ผลิออกมา โดยที่ไม่รู้ตัว
มารู้ตัวอีกทีคือนั่งมองพวงกุญแจ กับถุงถั่วแล้วยิ้มอยู่
ผมรู้สึกได้ถึงคำว่า มีค่า ในตัวผมขึ้นมาทันควัน
เพราะงั้น ถ้ามีความสุขกับการให้ ก็จงให้
และถึงแม้คนอื่นจะไม่ให้ค่าจากการให้
เราเองนี่แหละที่จะรู้ได้ถึงค่าของมัน
#บันทึกซึมเศร้า
#220321
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
