24 มี.ค. 2021 เวลา 00:50 • ความคิดเห็น
เคยไหม...😔😔
เคยไหม ที่บางครั้งนั่งอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แล้วเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
เคยไหม นั่งเงียบๆที่ไหนสักแห่ง แล้วเหมือนหลุดหายไปไหนๆแบบไม่รู้ตัว
เคยไหม พอได้กลิ่นดอกไม้หอม ลอยมา เหมือนมีเสียงเพรียกเรียกอยู่ที่ไหนสักแห่ง
เคยไหม ในวันที่ฝนตก เสียงน้ำฝนหล่นกระทบกับหลังคา พาใจย้อนกลับไปในอดีต
เคยไหม เมื่อยามฟ้าคะนอง ยามที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนอน แต่หัวใจสามารถหลุดไปในภาพเก่าเมื่อนานมาแล้ว
เคยไหม รอบกายมีแต่คนรัก แต่เหมือนหลงทางที่ไหนสักแห่งโดยไม่มีผู้คนเหล่านั้น สักคน
เคยไหม พอขับรถไปไหนๆ ยามที่ตะวันโพล้เพล้ เหมือนกำลังถูกทิ้ง ให้ยืนอยู่ข้างทางที่ไหนสักแห่ง เหมือนหาบ้านไม่เจอ เหมือนคนไร้บ้าน
เคยไหม นั่งทานอาหารอยู่ที่โต๊ะอาหารในบ้าน กับครอบครัว แล้วก็หลุดออกจากภวังค์ ไปสู่ในที่ๆไหนสักแห่ง ที่เคยไปมาแล้ว
เคยไหม ที่แฝงตัวอยู่ในที่เงียบๆ เงียบจนได้ยินเสียงใบไม้กระทบกับเสียงลม ใจก็จะหายไปไหนไม่รู้
เคยไหม ที่นอนฟังเพลงบรรเลง กลางดึก เหมือนหลุดไปในดินแดนแสนสวย ในยามค่ำคืน ที่ไหนสักแห่ง
เคยไหม พอมองเส้นขอบฟ้า จรดกับน้ำทะเล รู้สึกหลุดลอย ไร้จุดหมาย
เคยไหม เดินๆอยู่ระหว่างท่องเที่ยว คุ้นๆว่าเคยไปเหยียบที่นั่นแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่เคยไป
เคยไหม บางเวลา พอมองไปทางไหน ช่างไร้สิ่งที่น่าสนใจใคร่รู้เสียจริงๆ
เคยไหม ขณะที่ตาจ้องดูข่าวการเมือง ดุเด็ดเผ็ดมันอยู่ แต่ไม่เคยรู้เรื่อง เพราะใจ หนีหายไปอยู่ในที่สงบๆ ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง
เคยไหม สิ่งที่สบายใจสุดๆ คือการนอนมองท้องฟ้า ดวงดาว และแสงจันทร์
ทุกอาการที่กล่าวข้างต้น ดูจะติดตรึง ติดตาม และติดตัวมาอย่างยาวนานแล้ว เพียงแต่ในระหว่างวันที่วนเวียนนั้น วันไหน จะเป็นแบบไหน
บางครั้งถามกับตัวเองว่า นี่ฉันเกิดมาเป็นคนโรแมนติค มากเกินไปใช่ไหมจึงมีอาการเหล่านี้ ทุกวัน
แล้วก็ต้องอมยิ้มให้ตัวเองเบาๆว่า “ ฮืมม น่าจะใช่” เพื่อปลอบประโลมใจตัวเอง😊 และแน่นอนว่าไม่ใช่โรคซึมเศร้า เพราะไม่เคยอยากตาย
อาการนี้ ไม่ได้ทรมาน แต่เหมือนหนีเที่ยวบ่อยๆ ในยามที่มีผู้คนอยู่ตรงหน้า
จึงอย่างได้ใคร่รู้ว่า คนทั่วไป มีใคร เป็นแบบนี้มั่งไหม ใครอ่านแล้วช่วยตอบที
🌀ไม่รู้ตัวว่าเป็นอะไร
🌀 ปกติดีอยู่ใช่ไหม
🌀 หลังๆนี้ หนีเที่ยวบ่อยๆ ทั้งๆที่เผชิญหน้าอยู่กับผู้คน จนถูกเขย่าตัว😊
🌀 ปกติเป็นคนชอบฟังเพลงบรรเลงโมสาร์ท บีโธเฟ่น ชูมัน [Traumerei] ก่อนนอนทุกคืน
โฆษณา