"ตอนนั้นผมอยู่ที่โรงเรียน ซัลฟอร์ด แกรมม่าร์ ตอนได้ยินข่าวอุบัติเหตุ มันน่าตกใจสุดๆ เรารับครอบครัวของ จอห์นนี่ เบอร์รี่ มาอยู่ด้วยพักนึง พวกเขาอยู่บ้านใกล้ๆ กันแค่หัวมุมถนนนี่เอง และเราก็ดูแลลูกๆ ของเขาจนกระทั่ง จอห์นนี่ พักฟื้นกลับมาได้ ซึ่งโชคดีมาก (จอห์นนี่ เบอร์รี่ รอดตายแต่ก็ต้องแขวนสตั๊ดเพราะร่างกายเล่นต่อไม่ไหว) มันเป็นส่วนหนึ่งของสโมสร และจากนั้นอีก 10 ปีก็กลับมาเป็นแชมป์ยุโรป มันน่าเหลือเชื่อ ผมไปดูเกมนั้นด้วย พ่อผมทำงานให้สโมสรอยู่ และเขาหาตั๋วให้ผมได้ 2 ใบ มันเป็นค่ำคืนที่สุดยอด"
เมื่อถูกถามว่าใครคือฮีโร่ของเขาที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ..
"พ่อของผมไง! แต่หลังจากพ่อย้ายออกไป ผมยังคงไป โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด เสมอ ทีมของ เซอร์ แม็ทท์ บัสบี้ ยอดเยี่ยมสุดๆ ผมเจอ ดันแคน เอ็ดเวิร์ดส์ และ เอ็ดดี้ โคลแมน ดันแคน แกร่งสุดยอด เขาไม่ธรรมดาเลยจริงๆ แต่ผมว่า เอ็ดดี้ คือนักเตะคนโปรดของผมในทีมชุดนั้น เอ็ดดี้ เป็นเด็กจากซัลฟอร์ดเปี่ยมทักษะ เขาอัจฉริยะในการเล่นกับลูกบอล และท่าทางมั่นใจตัวเองผยองนิดๆ ในสนาม"
"ผมได้เป็นเพื่อนกับนักเตะบางคนเช่น แพดดี้ ครีแรนด์ และ จอร์จ เบสต์ ในหน้าร้อนปี 1966 ผมมาที่นี่ที่สถานีโทรทัศน์กรานาด้า มาถ่ายซีรี่ส์เรื่อง You Can't Win และในสัปดาห์แรกผมก็เจอกับ จอร์จ และ ไมค์ ซัมเมอร์บี (ตำนานแมนฯ ซิตี้) เราเที่ยวอยู่ด้วยกันทั้งซัมเมอร์ เราไม่ได้ติดต่อกันตลอด เพราะงานผมต้องไปที่โน่นที่นี่ตลอด แต่เมื่อไหร่ที่เราเจอกัน เราจะออกไปเที่ยว เมากันเละ! จอร์จ น่าเหลือเชื่อมาก เขากล้าหาญยังกับสิงโต โหม่งบอลดี และสกัดบอลดีด้วย เขาทำได้ทุกอย่างจริงๆ เขาขึ้นหิ้ง เป็นนักเตะที่เก่งที่สุดที่ผมเคยดูมาเลย"
เอียน แม็คเชน อาศัยในสหรัฐอเมริกา เป็นหลักในช่วงหลังด้วยการเป็นดาราฮอลลีวูด แต่เมื่อมีโอกาสก็จะพบปะกับ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เสมอ รวมถึงกลับมาแมนเชสเตอร์เพื่อชมเกมด้วย