ทหารกล้าศรีบุญญา
2. กึ๋นแม่ทัพ
หลังจากการล่ำลากันของธารและธร ชาวบ้านเด็ก ผู้หญิง และคนชราถูกอพยพเข้าเมืองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ประตูเมืองของชั้นกลางค่อยๆปิดตัวลง คงเห็นแต่ประตูที่ปิดมิดชิดไม่เหลือแม้แต่รูให้แสงรอดพ้นผ่านออกมา ให้เหล่าชายผู้กล้าได้สอดส่องมองหาครอบครัวของพวกเขา
ธารร้องไห้ไม่หยุดจนเป็นลมล้มพลับลงไปนอนกับพื้น “ภา (แม่ของธาร)” ตะโกนร้องเรียกให้ผู้คนช่วยพยุงลูกของเขานั้นไปพักที่โรงพยาบาลสนาม “เพิ่ม (น้องชายของธาร)” ยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวตามประสาของเด็กน้อยแรกเกิด
ทหารของคุณพระวิศนุ ยังคงต่อสู้กับทหารของเมืองคชนาคอย่างดุเดือด กำลังชาวบ้านได้เข้ามาช่วยทหารของคุณพระวิศนุรบกับศัตรูอย่างไม่คิดชีวิต
ธรคิดอยู่อย่างเดียวคือ “ข้าต้องกลับไปหาลูกเมียของข้าให้ได้” แต่ด้วยความที่กองกำลังของคุณพระวิศนุแลชาวบ้านนั้นรวมกันแล้วประมาณ120นาย ไม่สามารถต้านกับทหารของเจ้าพระยาศัตรสะท้านแม่ทัพของเมืองคชนาคได้ จึงต้องถอยทัพล่นลงมาอยู่ ณ ทุ่งมหานคร เพื่อตั้งรับทัพของเจ้าพระยาศัตรสะท้าน
ขณะที่คุณพระวิศนุกำลังมุ่งหน้าตั้งรับทัพของเมืองคชนาค ณ ทุ่งมหานคร ได้ส่งม้าเร็วไปบอกทางพระเจ้าศุทธิกาญ ณ นครศรีบุญญา เพื่อบอกกล่าวการศึก และรอกำลังเสริมมาช่วย
กองทัพของคุณพระวิศนุมีกำลังเพียง120นาย ด้วยความที่กองทัพค่อนข้างเล็ก จึงมีความคล่องตัวค่อนข้างสูง จึงสามารถถอยทัพออกห่างจากกองทัพทหารเมืองคชนาคได้
เมื่อเจ้าพระยาศัตรสะท้านเข้ามาภายในกำแพงเมืองชั้นนอกแล้ว จึงสั่งให้ทหารจัดการยึดปืนใหญ่บนกำแพงเมืองชั้นนอกและอาวุธอีกมากมาย และยังได้สั่งให้ขุนไตร หัวหน้าหัวหมู่ทะลวงฟันนำทัพ1,000นายจากสามแสนนาย ไล่ตามกองทหารของคุณพระวิศนุไป
ระหว่างทางคุณพระวิศนุได้ให้ทหารทำการสร้างกับดักสัตว์ไว้เป็นระยะ เนื่องจากทำค่อนข้างง่าย และเพื่อช่วยชะลอทัพของข้าศึก หากข้าศึกยกทัพมาเร็วจะตั้งตัวกันไม่ทัน
ขุนไตรได้เร่งไล่ตามคุณพระวิศนุเพื่อที่จะทำการจัดการเผด็จศึกให้เร็วที่สุด เร่งจนไม่ได้สังเกตุรอบข้างเลยว่ามีกับดักหรือไม่ จนกระทั่งทหารของตนตกหลุมลึก 4 เมตร ตายคาที่เป็นจำนวนหลายสิบคน เนื่องจากภายในหลุมนั้น มีท่อนไม้แหลมมากมายชี้แหงนหน้าขึ้นไปบนหลุม จึงทำให้ทหารถูกท่อนไม้แหลมเสียบตายคาที่
ขุนไตรเริ่มประเมินความสามารถของคุณพระวิศนุ จึงได้รู้ว่าแม่ทัพคนนี้ไม่ใช่แม่ทัพธรรมดาทั่วไป ขุนไตรจึงสั่งให้ทหารหน่วยสอดแนมเร่งขึ้นหน้าไปดู ว่ามีกับดักหรือไม่ และคุณพระวิศนุนั้นยกทัพถึงไหนแล้ว
เมื่อคุณพระวิศนุถึงที่มั่นที่จะตั้งทัพแล้วจึงขออาสาชาวบ้านจำนวนหนึ่งเพื่อช่วยในการสร้างป้อมเล็กๆน้อยๆเป็นจุดๆเพื่อสามารถเป็นที่กำบังข้าศึกให้พลธนูได้สามารถมีแผงการยิงที่เป็นไปตามยุทธวิธีการศึกได้
ธรได้อาสานำชาวบ้านสร้างป้อมเพื่อต่อกรกับข้าศึก เนื่องจากธรเป็นช่างไม้จึงรู้เรื่องเกี่ยวกับการก่อสร้างด้วยไม้เป็นอย่างดี
ระหว่าที่ธรกำลังสอนทหารหรือชาวบ้านบางคนสร้างป้อม ธรก็ได้นึกถึงช่วงเวลาที่ตนนั้นสอนลูกชายของเขาสร้างงานไม้ มันเป็นช่วงเวลาที่ชวนให้หวนกลับไปคิดถึงเรื่องราวที่ตนได้ใช้ชีวิตกับคนในครอบครัว พร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาทีละหยด พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือออกมา ทำเอาทหารและชาวบ้านตกใจกันพสมควร แต่ธรก็ยังสามารถควบคุมสติและดึงสติกลับมาได้ เขาตั้งใจที่จะสร้างป้อมให้แข็งแกร่งเพื่อที่จะเพิ่มโอกาศในการกลับไปหาครอบครัวอีกครั้ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
