สวัสดีวันศุกร์แรม12ค่ำ เดือน5ครับ
มนุษย์เรานั้นมีทั้งชอบทำให้ผู้อื่นมีความสุข
ชอบทำให้ผู้อื่นมีความทุกข์ และ ทำให้ผู้อื่นทั้ง
สุขและทุกข์ แต่ทั้งหลายทั้งปวง อย่าคอยรับ
ความสุขและความทุกข์ จากผู้อื่น สร้างมันเอง
ในหัวใจ อันอบอุ่นของเราดีกว่าอย่ารอใคร.
เรื่องเล่าจากมหากาพย์มหาภารตะ
วันนี้ก็มาถึงชีวิต อันไม่ธรรมดาของท้าวจราสันธ์ เรื่องมีอยู่ว่า ท้าว พฤหัสรถ พระราชาแห่งแคว้น มคธ เป็นพระราชาที่ยิ่งใหญ่ไม่มีใครเสมอ
เหมือน ในเวลานั้น แกรวบรวมแผ่นดินจน แคว้น
มคธ กว้างใหญ่ไพศาล แต่ แกไม่มีลูกทั้งที่
มีมเหสี ถึงสองคน เพราะเหตุนี้เอง
แกเกิดหมดไฟไปเฉยๆ และละทิ้งสมบัติ
ไปอยู่ป่ากับฤาษี ซะงั้น ถามว่าทำไมแกถึง
ทำอย่างนั้น มีเรื่องเล่าว่าความเชื่อ ของคนอินเดีย
โบราณ ว่าใครที่ไม่มีลูก จะตกนรกไม่มีโอกาส
ขึ้นสวรรค์ ก่อน แม้ว่าจะสร้างความดีมามากมาย
ก็ตาม ใครไม่มีลูกระวังไว้นะขอรับ
พระราชาแกมาอยู่ กับฤาษี จันทาเกาษิกะ
แกดูแลฤาษี เป็นอย่างดีจนเป็นที่พึ่งพอใจ
วันหนึ่ง ขณะที่นั่ง สนทนากันอยู่ มีมะม่วงผลหนึ่ง
ร่วงลงมา ฤาษี จันทาเกาษิกะ ส่งมะม่วงผลนั้น
ให้ พระราชา แล้วบอกว่า
ท่านอย่ามัวมาทำอะไรอยู่ที่นี่เลยพระองค์
เอามะม่วงนี้่ไปให้ มเหสีของพระองค์กินแล้ว
ท่านจะมีลูก สมประสงค์
เท่านั้นแหละครับ พระราชา แกก็กลับเมือง
มคธ แล้วผ่ามะม่วง ออกเป็นสองซีกให้มเหสี
กินคนละซีก ใด้ผลครับมเหสีตั้งครรภ์ในเวลา
อันรวดเร็ว แต่ตอนคลอดนี่สิครับ คลอด
ออกมาเป็น ทารก คนละครึ่งซีก
พระราชาแกกลัวรางร้าย ให้คนรีบนำเอาทารก
นั้นไปทิ้งที่นอกเมือง
พอดีนางรากษส ที่มีชื่อว่า จารามาพบเข้า
ก็ดีใจที่จะได้กินเนื้อมนุษย์ แต่จะเอาไปกินที่บ้าน
แกก็เลยเอาสองซีกมาประกบกัน จะได้หอบหิ้วง่ายหน่อย และเรื่องประหลาดก็เกิดขึ้น ร่างประกบติดกันกลายเป็นทารกที่มีชีวิต
นางจึงรีบไปหาพระราชา เอาทารกไปให้
และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
พระราชา ดีใจเป็นอันมาก ให้รางวัลนางจารา
มากมาย แถมตั้งชื่อ เป็นอนุสรณ์ ว่า จราสันธ์
พอเติบโต แกเป็นที่โปรดปรานของพระศังกร
และได้พรว่าไม่มีมนุษย์ธรรมดาคนไหนจะฆ่า
แกได้ เหตุผล ที่พระกฤษณะ ต้องยืมมือ
ภีมะ กับอรชุน เพราะทั้งคู่เป็นลูกครึ่ง ไม่ใช่
มนุษย์ธรรมดานะเอง
พระกฤษณะ ภีมะ และอรชุน ปลอมตัว
ไปยังเมือง มคธ ทันทีที่ทั้งสามคนไปถึงเมือง
มคธ ก็เกิดลางร้าย มากมาย
จนพระราชา จราสันธ์ รู้สึกได้
ทั้งสามคนกระโดดข้ามกำแพงวังเข้าไปในวัง
ของท้าวจราสันธ์ พระองค์รู้เมื่อทหารเข้ามาบอก พระองค์ สั่งให้คนนำ น้ำผึ้ง นมและอาหาร
ไปต้อนรับ แหมใจกว้างดีจัง
และบอกให้รอก่อน บูชาเทพ อยู่ เที่ยงคืน
จึงจะเสร็จ ก็ตามนั้น ทั้งสาม ก็รอ
พอออกมาเจอกัน ซึ่ง ท้าวจราสันธ์ แกรู้อยู่
แล้ว ว่าคงไม่มาดีหลอก
พอรู้ว่าทั้งสาม หมายมาเอาชีวิต
และทั้งสามคือกฤษณะ ภีมะ และอรชุน
ท้าวจาราสันธ์ แกถึงกับหัวเราะออกมาเลยครับ
แกบอกว่า กฤษณะแกรวบรวมความกล้าอยู่นาน
สินะ แกจำความพ่ายแพ้ที่ต้องหนีหัวซุกหัวซุน
อยู่ได้สินะ ข้าไม่สู้กับคนขี้ขลาดที่ฆ่าคนในขณะ
ที่หลับใด้หลอก ส่วน อรชุน นี้ก็เด็กเกินไป
เอาเป็น ภีมะ นี่ดีกว่า พอสมน้ำสมเนื้อหน่อย
ท้าวจาราสันธ์ แกเป็นคนรอบคอบครับ
พอตกลงที่จะสู้กับภีมะ แกก็จัดการเรียกลูกชาย
มาและจัดทำพิธี ราชาภิเษก ให้เสร็จสรรพ
เผื่อถ้าแกเป็นอะไรไป กิจการจะได้ไม่สะดุด
ผมว่าแกแทบจะเป็นคนเดียวในมหากาพย์
ที่รอบคอบอย่างนี้เท่าที่อ่านมา
และการต่อสู้ ก็เริ่มต้น และยืดเยื้อยาวนาน
ถึง สิบสี่วันสิบสี่คืน เอากันไม่ลง นี่ขนาดภีมะที่ว่า
เข็งแรงที่สุดแล้วนะครับ และในวันที่สิบสี่นี่เอง
ภีมะ ได้โอกาส จับขาของท้าวจาราสันธ์
แล้วฉีกออก เป็นสองซีก ทุกอย่างเหมือนจะจบ
แต่ ยังขอรับ ยังไม่ทันที่จะดีใจที่ฆ่าสำเร็จ
ร่างของท้าว จาราสันธ์ ก็กลับมาผนึกกัน
และคืนชีพ ขึ้นมาสู้ ใหม่
เอาล่ะสิครับ เล่นเอาภีมะหนาวๆร้อนๆ
แล้วกูจะฆ่าแกยังไง ว่ะนี่
แต่ ยังมี กฤษณะ คอยส่งซิก วางแผนให้อยู่
ภีมะ ซิกที่กฤษณะ ส่งมา แกรีบทำตามแผน
โดยการฉีกร่าง ของท้าว จาราสันธ์ อีกครั้ง
แล้วโยน ออกไปห่างกันมากจนไม่สามารถ
ที่จะมาประกบกันได้อีก
เป็นอันว่าจบชีวิต ไอ้เสือร้าย แต่เท่านี้
ส่วนลูก ท้าว จาราสันธ์ แกไม่ติดใจโกรธครับ
แกเข้าใจ ถึงการต่อสู้ อย่างลูกผู้ชายในวรรณ
กษัตริย์
และแล้วก็ปล่อยตัวนักโทษการเมือง ทั้งเก้า
สิบกว่าคน และทุกคน ยินดีที่จะไปร่วมในพิธี
ราชสูยะ ที่ทางปาณฑพ จัดขึ้น รวมทั้ง กษัตริย์
ใหม่ ลูกชาย ท้าวจาราสันธ์ ด้วย ก็จบอย่าง
แฮปปี้ในตอนนี้
แต่ อะไรรู้ไหมครับเท่าที่อ่าน พวกกฤษณะ
ไม่ได้บอกท้าว จาราสันธ์ เรื่องการ ประกอบ
พิธี ราชสูยะ เลย ถ้าบอกโดยไม่มีกฤษณะมาด้วย
แกอาจจะโอเค ก็ได้ แต่นี่มาเพื่อฆ่าโดยตรง
ถ้าไม่ใช้แผน ก็ไม่สำเร็จ ว่ากันว่าพระอินทร์
ยังไม่สามารถชนะท้าวจาราสันธ์ ได้
ก็อย่างนี้แหละครับ เก่งแค่ไหน ก็ตายทั้งนั้น
อยู่ที่ว่าตายยังไง มีคุณงามความดีฝากไว้ให้
คนคิดถึงหรือเปล่า หรือมีแต่คนคิดด่าแต่ไม่กล้า
แสดงออก เพื่อเคารพคนตาย ก็เท่านั้น
พรุ่งนี้ เราก็จะถึงพิธี ราชสูยะ
วันนี้เอวังขอรับ
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและติดตามขอรับ
ถ้าสนุก อาจทำให้ลืมเรื่องโควิด และเศรษฐกิจ
ที่ย่ำแย่ได้บ้าง.
ขอบคุณที่มา
เรื่องเล่าจากมหากาพย์มหาภารตะ
ของ อาจารย์ วีระ ธีรภัทร ขอรับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
