การเวียนเกิด
ได้มีโอกาสอ่านหนังสือประวัติหลวงปู่ชอบพบสาระความว่า ...
หลวงปู่นั้นท่านเคยเกิดเป็นสัตว์ต่างๆเวียนไปเวียนมาอยู่กับโลกมากมายเช่นท่านเคยเกิดเป็นผีเสื้อพอเกิดมาแล้วก็มาถูกค้างคาวไล่จับเอาไปกินเป็นที่น่าคิดอยู่ว่าชีวิตผีเสื้อนั้นถ้าไม่ถูกค้างคาวคว้าโฉบไปกิน แต่ปล่อยให้มันอยู่จนหมดอายุตายไปเองมันก็มีอายุอยู่ได้เพียงไม่กี่วันเท่านั้น แต่ทุกชีวิตมันมีกรรมจึงยังต้องมีภัยจากนกจากค้างคาวอีกทำให้ดูว่าการใช้ชีวิตในโลกนี้ช่างน่ากลัวจริงจะต้องวิ่งรักษาชีวิตกันอยู่ตลอดเวลา
พุดตาน
ท่านเล่าว่าท่านได้เคยเกิดเป็นอีเก้งแล้วแอบไปกินมะกอกที่คนเขาปลูกไว้ แต่ยังไม่ทันกินได้สมอยากก็ถูกคนเขาไล่ยิงเอาเขายิงถูกที่ขาก็พยายามวิ่งหนีกะเซอะกะเชิงด้วยความรักชีวิตแล้วก็ไปตายอยู่ที่บ้านม่วงจบชีวิตที่ทุกข์ยากลำบากปากกัดตีนถีบตามประสาสัตว์โลกไปอีกวาระหนึ่ง
มีชาติหนึ่งไปเกิดเป็นหมีได้ออกหากินไปเรื่อย ๆ จนพบแต่งช้าง (แตงร้าน) ที่ชาวบ้านเขาปลูกไว้ก็คงไม่เข้าใจว่ามีคนเขาปลูกอยู่เขาหวงไว้เพราะมีใจเป็นเดรัจฉานมีความอยากมีความหิวอยู่ไปตามประสาก็ดีใจเมื่อเห็นเข้าจึงไปกัดกินได้ถูกเจ้าของเขาเอามีดไล่ฟันถูกหัวและหูเป็นแผล แต่เคราะห์ดีที่ยังไม่ถึงตาย แต่ก็บาดเจ็บมากต้องทนทุกข์ทรมานจะเลียแผลรักษาก็เลยไม่ได้เลียไม่ถึงเจ็บปวดต้องทนรับเวทนาไม่มีแพทย์พยาบาลมาช่วยรักษาเช่นมนุษย์เราขึ้นชื่อว่าสัตว์แล้วช่วยเหลือตัวเองได้น้อยมากเมื่อเทียบกับคนดังนั้นสมควรที่เราเมื่อเกิดเป็นคนแล้วก็ควรจะเพียรเร่งประกอบ แต่คุณงามความดีเพื่อจะได้พ้นเคราะห์กรรมที่ตัวเคยทำไม่ดีเอาไว้โชคดีที่การบาดเจ็บครั้งนั้นยังไม่ถึงกับชีวิตเมื่อลำบากไปตามยถากรรมแล้วแผลกค่อยๆหายไปเอง
หนังสือนั้นได้บอกอีกว่าหลวงปู่ได้เคยเกิดเป็นไก่ซึ่งในตอนเกิดเป็นไก่นั้นมีความผูกพันรักใคร่กับแม่ไก่สาวอยู่มากจึงอธิษฐานต้องการให้ได้เกิดมาพบกันอีกจึงทำให้ต้องมาเกิดเป็นไก่ชำอยู่เช่นนั้นอีกถึง ๗ ชาติซึ่งก็เป็นเรื่องน่าคิดอยู่ไม่น้อยว่าอำนาจความหลงความผูกพันกันของสัตว์ในชาติต่างๆนั้นก็มีอยู่คล้ายกับมนุษย์ชาติของเราอำนาจความรักความหลงนี่แหละที่มาทำให้สัตว์ทั้งหลายต้องเวียนว่ายวกวนรับทุกข์อยู่ในสังสารวัฏอันยาวนานอย่างไม่สิ้นสุด
หลายท่านอาจจะไม่สนใจหรือไม่เชื่อในเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด แต่ก็เป็นที่เชื่อกันอยู่ในพระพุทธศาสนาว่าตราบใดที่สัตว์โลกยังไม่สามารถสลัดกิเลสให้สิ้นไปจากใจแล้วเขาก็จะหนีวังวนหรือวงจรของการเกิดการตายนี้ไปไม่พ้น
ปรกติปุถุชนจะไม่สามารถรู้ได้ว่าเราตายจากโลกนี้แล้วจะไปไหนจึงทำให้ทุกคนหวั่นไหวเกรงกลัวต่อความตายกันมาก แต่สิ่งหนึ่งที่จะช่วยทำให้เราอุ่นใจได้ก็คือการทำความดีการทำดีไม่เคยให้ผลเป็นร้ายและการทำร้ายก็ไายก็ไม่เคยกลับกลายผลเป็นดีได้ดังนั้นผู้พยายามกระทำ แต่ความดีจึงรู้สึกปลอดภัยได้มากกว่าคนที่คอยทำ แต่ความเลวร้ายการรู้จักเลือกกระทำสวัสดี! แต่กรรมดีนี้ผู้รู้ท่านว่า“ แม้ถึงเวลาจะต้องตายก็ยังอุ่นใจ” ... สวัสดี!
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
