ก๋วยเตี๋ยวไก่เป็นเหตุ
..
วันนี้หลังจากออกกำลังกายในตอนเช้า จนเหงื่อท่วมตัว ก็ปั่นจักรยานไปหามื้อเช้ากิน ด้วยความที่เป็นวันหยุดยาว ร้านอาหารตามข้างทาง ตามคูหา ต่าง ๆ พร้อมใจกันปิดเกือบหมด มีเมนูให้เลือกทานได้น้อยมาก... ปั่นจักรยานวนอยู่หลายรอบ สรุปมาจบที่ก๋วยเตี๋ยวไก่ข้างทาง ชามใหญ่ ๆ ไก่น่องโต ๆ ระหว่างที่กำลังนั่งซัดก๋วยเตี๋ยวอย่างเมามันด้วยความหิวนั้น... สังเกตเห็นผู้ชาย เนื้อตัวมอมแมม ผมยาวรุงรัง กับเสื้อเก่า ๆ กางเกงขาสั้นขาด ๆ เดินถือถุงอาหารมาถุงใหญ่ ๆ แกเดินเลยร้านก๋วยเตี๋ยวไป ไม่เกิน 5 ก้าว บริเวณนั้นจะเป็นกองขยะ เหมือนเป็นกองไม้อัด ไม้แผ่นวางซ้อน ๆ กันไว้ ติดกับเสาไฟ ซึ่งเสาไฟนี้อยู่ใกล้ ๆ กับ โต๊ะก๋วยเตี๋ยวด้านหน้าผม.... มีเพียงเสาไฟ กับ โต๊ะก๋วยเตี๋ยวเป็นสิ่งกีดขวางระหว่างผมกับเขา
ผมสังเกตเห็นว่าบริเวณริมฟุตบาทหลังเสาไฟนั่น คงจะเป็นที่พักผิงของแก พอแกเดินมาถึงที่ แกเห็นเก้าอี้พลาสติกพัง ๆ วางอยู่ จู่ ๆ เขาก็อารมณ์เสียขึ้นมา ขว้างเก้าอี้ตัวนั้นลงพื้น อยู่หลายรอบ และสบถบ่น ด่า อยู่หลายคำ... จนเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยว ต้องตะโกนให้หยุด เพราะกลัวโดนลูกค้า ซึ่งคือผมนั่นเอง ที่นั่งอยู่คนเดียว ผมไม่ลุกหนีไปไหน เฝ้ามองสถานะการณ์ที่เกิดขึ้นข้างหน้าต่อไป เห็นแกสบถด่าบางสิ่งบางอย่างซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่า เกิดขึ้นอะไรกับคนคนนี้ เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวก็ยังคงกังวลใจ ว่าจะเกิดอะไรที่ไม่ดีขึ้น แต่ผมก็ยังคงนั่งมองต่อไป และเริ่มคิดในใจว่า....
ผู้ชายคนนี้ เขาคงผ่านเรื่องอะไรมามากมาย กว่าเขาจะมาเป็นอย่างนี้ แบบนี้ในตอนนี้ ความเจ็บปวด ความสุข เขาก็คงได้รับมันมาไม่น้อย ถึงเขาจะดูรุนแรง น่ากลัวในสายตาคนทั่วไป แต่ผมสังเกตเห็นได้ว่า สิ่งที่แกทำนั้นไม่ได้กระทบใครเลยสักคนเดียว แกไม่ได้มุ่งหวังปองร้ายใคร ไม่มีใครเป็นอะไร ถ้าให้ผมเดาอายุผู้ชายคนนี้ อายุเขาก็รุ่น ๆ เดียวกับพ่อผม ประมาณ 50 ต้น ๆ หลังจากแกสงบสติอารมณ์ลงได้ ผมก็เบาใจ ก๋วยเตี๋ยวมื้อนี้ของผมยังมีรสชาติที่ไม่ต่างจากเดิม เพิ่มเติมคือเรื่องราวที่คิดวนอยู่ในหัว ผมยังคงหยิบถั่วงอก โหระพา มะระ ใส่ลงในชาม เป็นจังหวะเดียวกับที่ชายคนนั้น หยิบเก้าอี้ตัวที่แกทุ่มทิ้งอยู่หลายรอบ นำกลับมานั่ง และลงมือแกะกับข้าวกิน โดยไม่สนใจคนที่เดินผ่านไปมา... ขณะแกะถุงอาหารแกก็ยังคงสบถคำอยู่เรื่อย ๆ ซึ่งมันไม่ใช่คำหยาบ แต่แค่เราฟังไม่เข้าใจ เขาบอกคนบ้า มักพูดอะไรไม่รู้เรื่อง ซึ่งมันอาจจะจริง... ผมก็ยังคงนั่งตรองต่อไปว่า อายุแกขนาดนี้ เป็นเวลา 50 ปีที่เขาได้ผ่านร้อน ผ่านหนาวมามากมาย แกคงเจออะไรร้าย ๆ มามาก พอยิ่งแกมาเป็นแบบนี้ก็มีแต่คนรังเกียจ ไม่กล้ายุ่งไม่กล้าเข้าใกล้ โดนดูถูกถากถางมากมาย ผมยิ่งคิดไปมากเท่าไรก็ยิ่งปลงตก น้ำตาเริ่มไหลซึม เหงื่อออก เพราะพริกที่ใส่ลงไปในชามมันเผ็ดเหลือเกิน อากาศก็ร้อน จนแทบละลาย...
เรื่องนี้ จึงสอนได้ว่าอย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา อย่าหาสาระจากผม ครับ 🙏🙏
สุขสันต์วันโควิดแห่งชาติ มาทุกเทศกาลจริง ๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
