ความคิดถึงจึงเป็นเหตุ
รูปถ่ายสมัยเรียนต่างแดน นานมากๆ แต่ยังคิดถึงโมเมนต์นั้น
จุดเริ่มต้นที่ฉันหลงไหล ในสีของท้องฟ้า เริ่มมาจากที่ฉันใกล้จะเรียนจบ เรียนอยู่ปีสุดท้าย ช่วงทำวิจัย เป็นช่วงวัดใจว่า เราจะอดทนกับงานชิ้นสุดท้ายให้เสร็จเมื่อไหร่ เพราะไม่ใช่ว่าทำครั้งเดียวแล้วมันจะเสร็จสมบูรณ์เลย มันต้องแก้ แก้หลายรอบ แก้จนกว่าอาจารย์ที่ปรึกษาของเราจะพอใจ พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันเกือบถอดใจ เลิกทำกลางคัน เพราะใจอยากกลับบ้านเกินทนแล้ว
สุดท้ายฉันได้แค่คิดที่จะลากกระเป๋ากลับบ้าน ฉันทน ทำมันต่อไปให้สำเร็จ
แต่เพราะความคิดถึงบ้าน ฉันไม่รู้ว่าจะทำให้ตัวเองผ่อนคลายด้วยวิธีไหน ประจวบกับห้องพักที่ฉันเช่านั้นมันอยู่บนดาดฟ้า พอตกเย็นฉันจึงออกไปสูดอากาศให้มันผ่อนคลาย วันนั้นฉันสังเกต จ้องมองท้องฟ้า มองไป มองมา เอ๊ะ ทำไมมันสวยจัง
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ทุกๆ 5 โมงเย็นฉันจะไปยืนอยู่บนดาดฟ้า มองสีของท้องฟ้าที่เปลี่ยนไปในแต่ละวัน มองจนกว่าฟ้ามันจะมืด แถมบางครั้งมีเครื่องบินผ่าน ฉันจึงมีโอกาสเก็บรูปนี้ มันเป็นความทรงจำเล็กๆ มุมเล็กๆ ของเด็กนอกคอกคนหนึ่ง ที่โครตคิดถึงบ้าน มีเพียงท้องฟ้ากับเครื่องบินที่ช่วยให้ตัวเองมีกำลังใจในการทำวิจัย เพราะทุกๆครั้งที่เครื่องบินผ่าน ฉันคิดอยู่เสมอว่า... สักวันฉันจะขึ้นเครื่องบินกลับบ้านพร้อมกับใบปริญญาให้คนที่บ้านภูมิใจ
และหลังจากเหตุการณ์วันนั้นมันทำให้ฉันมองท้องฟ้าเปลี่ยนไป เพราะฉันได้หลงไหลมันเข้าแล้ว ในโทรศัพท์เต็มไปด้วยรูปของท้องฟ้า มันสวย สวยจริงๆน่ะ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
