หลงป่าชีวิต
หนูน้อยวัย 8 ขวบ
วิ่งเล่นอยู่สวนหลังบ้านคนเดียว
สักพักมีผีเสื้อบินมาเกาะที่ใบไม้ด้านนอกของบ้าน
หนูน้อยไม่รอช้าเปิดประตูสวนหลังบ้าน
ออกไปวิ่งจับผีเสื้อ
รู้ตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองหลงเข้ามาในป่าลึก
ในใจเกิดความหวาดกลัว
พยายามเดินและมองหาทางออก
หนูน้อยเหนื่อยล้าเต็มที
จึงนั้งลงกอดเข่าร้องไห้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่
ในใจทั้งกลัว ทั้งหิว
อากาศร้อนขึ้น หนูน้อยหมดสติลง
.
.
.
หนูน้อยเริ่มรู้สึกตัวและลืมตาขึ้น
เห็นแม่ของเค้าและผู้คนมากมายนับ 10 รายรอบอยู่
ดีใจมากที่เจอแม่ กอดแม่แน่น
พร้อมกับร้องไห้ไม่หยุด
ในอเมริกา มีข่าวเด็กหลงป่าอยู่บ่อยครั้งมาก
และมีการสำรวจพบว่า
เด็กที่เตรียมตัวเข้าไปไหนป่า
กับไม่มีการเตรียมตัวเลย
เด็กที่มีการเตรียมตัวมีอัตราการหลงป่าน้อยมาก
เมื่อเทียบกับเด็กที่ไม่มีการเตรียมตัว
ผมเล่าเรื่องนี้ให้ท่านฟังเพื่ออะไร
เพื่ออยากจะย้ำและให้แง่คิดที่ว่า
เราก็เหมือนหนูน้อยที่หลงระเริง
วิ่งเล่นในสวนหลังบ้าน ดั้งนั้น
ถ้าไม่อยากหลงป่าชีวิต
จงเตรียมตัวสำหรับชีวิต
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
