บ้าน หรือ ที่พัก?
ทุกคนคงอยากกลับบ้านสินะ!!
ยิ่งคนที่ต้องจากบ้านไปไกล เพื่อตามหาความฝัน
ตามหาความสำเร็จที่เราคาดหวังตั้งเป้ามานาน
บ้านคงเป็นจุดหมายหลัก ที่เราจะกลับไป
แต่วันหนึ่งที่เราตั้งใจกลับมาอยู่บ้าน
แล้วเรารู้สึกว่าความสุขมันขาดหายไป
ทำไมล่ะ ?
บางคนออกเดินตามทางฝันตั้งแต่เด็ก
อาจจะตั้งแต่มัธยมบ้าง มหา'ลัยบ้าง ยาวจนถึงชีวิตการทำงาน
ต่างอำเภอ ต่างจังหวัด หรือบางคนไปไกลถึงต่างประเทศ
แน่นอน ถ้าเราอยู่สภาวะแบบนี้
"บ้าน" คงเป็นจุดหมายที่ทุกคนใฝ่ฝัน
ผมก็เป็นครับ
ตั้งแต่เรียนมหา'ลัย จบมาก็ทำงานต่อ
เรียกได้ว่าเราอยู่ไม่ติดบ้านเลย
ซึ่งตอนนั้น ความใฝ่ฝันของการพักผ่อนคือ การกลับบ้าน
กลับมาถามหากำลังใจที่บ้าน
แต่....
บ้านก็ไม่ใช่ที่สำหรับคนที่ไม่พร้อมจะกลับมาอาศัยแบบถาวร
เมื่อก่อนผมคิดว่า การกลับบ้านมาทำสวน คือความฝันในบั้นปลาย
หรือถ้าตกงาน ก็กลับบ้าน...ก็คงไม่น่าจะยากเย็นอะไร
แต่พอมาอยู่บ้าน เราเพิ่งมาค้นพบตัวเองว่า เรายังไม่พร้อมจะกลับมา
เรายังอยากออกไปใช้ชีวิต เพื่อรับผิดชอบใครอีกหลายๆคน ข้างหลัง
การมาอยู่บ้าน มันคือการปรับตัวครั้งยิ่งใหญ่
ของคนที่ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวมาค่อนอายุขัย
ผมไม่ได้จะบอกว่าไม่ให้ทุกคนกลับมาอยู่บ้านนะครับ
แต่ผมแค่จะบอกว่า....
ถ้าคุณคือคนที่ท่องโลกมาจนเคี้ยวกรำ แล้วต้องการความสงบจริงๆ บ้านคือที่พักชั้นดี
แต่ถ้าคุณรู้สึกว่ายังไม่พร้อม ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง
อย่าเพิ่งกลับมาอยู่แบบถาวรเลยครับ
(ถ้ามันไม่ใช่สถานการณ์บังคับอ่านะ)
กลับมาพัก ให้หายเหนื่อย แล้วก็ไปเก็บเกี่ยวความฝันให้หนำใจ
แล้วค่อยพาความสุขกลับมาอยู่บ้านจะดีกว่า เพราะคุณจะพบกับความสุขจริงๆ
บ้านก็คือบ้าน ที่คุณหันกลับมาเมื่อไหร่ก็เจอ
แค่อย่าลืมบ้าน
แต่หากยังไม่พร้อม อย่าเพิ่งตัดสินกลับมาถาวร เพราะไม่อย่างนั้น คุณเอง จะพาความทุกข์สู่หัวใจคุณ
แล้วก็อาจจะพาลไปสู่ครอบอันเป็นที่รักด้วย
ที่ผมเลือกจะเล่าเรื่องนี้
เพราะนี้คืออีกหนึ่งสาเหตุ ที่พาผมเข้าสู่โลกซึมเศร้า
#บันทึกซึมเศร้า
200421
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
