วันนี้อาจจะเป็นบทความที่ยาวนิดนึ่ง แต่เชื่อว่ามีประโยชน์กับผู้อ่านแน่นอนครับ กับเคล็ดลับ "อย่าอายที่จะที่จะขโมย"
จากหนังสือ The Little Book of Talent ได้บอกเอาไว้ว่า เวลาที่จะขโมย ให้พุ่งเป้าไปยังรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงไม่ใช่ภาพรวมของสิ่งที่เห็น และได้เห็นว่าสิ่งไหนได้ผลหรือไม่ได้ผลบ้าง แล้วระบุออกมาให้ชัดเจนและจับต้องได้
เรามักได้ยินว่า คนเก่ง ๆ มีทักษะที่ยอดเยี่ยมอันเนื่องมาจาก “สัญชาตญาณตามธรรมชาติ” นั่นเป็นคำพูดที่ฟังดูในหูดี แต่ว่าไร้สาระแบบสุด ๆ ทั้งนี้เพราะพัฒนาการทุกอย่างล้วนเป็นผลมาจากการซึมซับข้อมูลใหม่ ๆ และนำไปประยุกต์ใช้เท่านั้น ซึ่งแหล่งข้อมูลที่ดีที่สุดก็คือบรรดาคนที่ทำเรื่องดังกล่าวได้ยอดเยี่ยมที่สุดนั่นเองเพราะฉะนั้น จงขโมยจากพวกเขาซะ
การขโมยเป็นธรรมเนียมปฏิบัติมานานแล้วในแวดวงศิลปะ กีฬา และการออกแบบ โดยอยู่ในคราบของสิ่งที่เรียกกันว่า “แรงบันดาลใจ” เช่น หนุ่มน้อยสตีฟ จ็อบส์ ขโมยไอเดียเมาส์คอมพิวเตอร์และรายการเมนู (ที่ปรากฏขึ้นมาเมื่อใช้เมาส์กด) จากศูนย์วิจัยของบริษัทซีร็อกซ์ในเมืองพาโลอัลโต เด็กหนุ่มวงเดอะบีตเทิลส์ขโมยเสียง “วู้” ที่พวกเขาร้องในเพลง “She Loves You” “From Me to You” และ “Twist and Shout” มาจากลิตเติล ริชาร์ด นักดนตรีขวัญใจของพวกเขา ส่วนท่าหวดลูกเบสบอลของพ่อหนุ่ม เบ็บ รูธ ก็ได้รับแรงบันดาลใจมาจากท่าที่อันทรงพลังของฮีโร่ของเขาอย่างชูเลส โจ แจ๊คสัน ดังคำกล่าวของปีกัสโซ (ปรมาจารย์ด้านการขโมย) ที่ว่า “ศิลปินที่ดีจะขอยืม แต่ศิลปินผู้ยิ่งใหญ่จะขโมย"
ลินดา เซปเตียน ผู้ก่อตั้งโรงเรียนสอนร้องเพลงเซปเตียน ซึ่งเป็นแหล่งบ่มเพาะหัวกะทิในเมืองดัลลัสที่ปั้นนักร้องเพลงป๊อปเงินล้านมาแล้วหลายคน (เช่น เดมี โลวาโต ไรอัน คาบรีรา และเจสสิกา ซิมป์สัน) บอกกับนักเรียนของเธอว่า “เด็ก ๆ จ๊ะ จงตั้งหน้าตั้งตาขโมยเข้าไว้ จับตาดูนักร้องที่เก่ง ๆ ว่าพวกเขามีอะไรที่เธอนำมาปรับใช้ได้บ้าง” เซปเตียนเองเคยใช้วิธีนี้มาแล้ว โดยจดสิ่งที่ขโมยมาลงในสมุดบันทึกได้มากถึง 14 เล่ม บางครั้งเธอจะจดเคล็ดลับแล้วเก็บไว้ในแฟ้มห่วงหรือบางที่ก็จดลงบนกระดาษเช็ดปาก เธอจดทุกอย่างตั้งแต่วิธีร้องเสียงสูงไปจนถึงวิธีรับมือกับผู้ชมที่เอะอะโวยวาย (มุกตลกใช้ได้ผลที่สุด)
แนวคิดเรื่องการขโมยยังช่วยไขปริศนาบางอย่างเกี่ยวกับความเก่งกาจได้อีกด้วย เช่น ทำไมลูกคนเล็กของครอบครัวนักดนตรีถึงมักเป็นคนที่เก่งที่สุด (แอนดี้ กิบบ์ น้องชายคนเล็กของสมาชิกวง บีจีส์ นิค น้องชายคนเล็กของวงโจนาสบราเธอร์ส โมซาร์ท โยฮันน์เซบาสเตียน บาค ไมเคิล แจ็คสัน และโยโย่ หม่า ทุกคนเป็นลูกคนเล็กทั้งนั้น) ปริศนาดังกล่าวอาจอธิบายได้ด้วยแนวคิดเรื่องการจับจ้องคนที่คุณอยากจะเป็น (ดูเคล็ดวิชา # 1) และการขโมยเนื่องจากระหว่างที่เติบโตขึ้นมา ลูกคนเล็กมีโอกาสมากกว่าที่จะได้รับข้อมูลดี ๆ ได้จับตาดูพี่ ๆ ได้เลียนแบบ และได้เห็นว่าสิ่งไหนได้ผลหรือไม่ได้ผลบ้าง พูดง่าย ๆ ก็คือมีโอกาสได้ขโมยมากกว่านั่น
เวลาที่จะขโมย ให้พุ่งเป้าไปยังรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงไม่ใช่ภาพรวมของสิ่งที่เห็น แล้วระบุออกมาให้ชัดเจนและจับต้องได้ เช่น องศาของศอกข้างซ้ายของนักกอล์ฟขณะเหวี่ยงไม้ไปด้านหลังเพื่อหวดลูก รูปทรงของริมฝีปากของนักร้องขณะร้องเสียงสูง และระยะเวลาที่นักแสดงตลกเว้นช่วงก่อนจะปล่อยมุกเด็ด จงถามตัวเองว่า
- การเคลื่อนไหวที่สำคัญที่สุดในที่นี้คืออะไร
- พวกเขาเคลื่อนไหวในแบบที่แตกต่างจากฉันอย่างไรบ้าง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
