เรื่องเล่าจากหมอ เด็กปอเนาะ EP 3
ฝากตัวเป็นศิษย์
เมื่อข้าพเจ้าได้เข้าอยู่ประจำในปอเนาะได้ประมาณเกือบหนึ่งสัปดาห์ ในระหว่างนั้นข้าพเจ้าก็ได้ไปเรียน และไปมาหาสู่กับกลุ่มเด็กปอเนาะในเขตปาแด และเขตด้านใน ซึ่งก็เป็นเด็กปอเนาะที่พูดไทย จากนครศรีธรรมราช เสียเป็นส่วนใหญ่ ช่วงเวลากลางคืน ก็ได้ไปนั่งเรียนที่บาลายด้านใน ซึ่งเป็นบาลายที่สร้างขึ้นใหม่ เป็นอาคารปูนชั้นเดียว สามารถที่จะรองรับผู้มาเรียนได้มาก ซึ่งบาลายเดิมของบาบอฮุเซนนั้น เป็นบาลายที่ทำจากไม้ ยกใต้ถุนสูง ท่านจะสอนกิตาบบนบาลายเดิมนี้ในช่วงกลางวัน ซึ่งบาลายนี้จะมีบ้านของบาบอติดกับบาลายทั้งสองฝั่ง
บาบอฮุเซน
ในระหว่างที่นั่งเรียนกับบาบอช่วงกลางคืนนั้น ข้าพเจ้าไม่เข้าใจในสิ่งที่บาบอพูด เพราะขณะนั้นข้าพเจ้ายังฟังภาษามลายูไม่รู้เรื่อง แต่ข้าพเจ้าชอบที่จะฟัง และมองดูท่าน เพราะทุกครั้งที่เห็นท่าน ข้าพเจ้ารู้สึกเย็นตา เย็นใจ และรู้สึกรักในการที่จะเรียนปอเนาะ และฟังคำสอนมากขึ้นทุกที บาบอจะนั่งใกล้กับประตูริมระเบียง ฝั่งตะวันออกของบาลาย ขณะสอนก็จะหันหน้าไปทางทิศกิบลัต(ทิศตะวันตก) ข้าพเจ้าเป็นเด็กใหม่ ยังไม่รู้จักอ่าน ไม่รู้จักเขียน ข้าพเจ้าก็ตั้งใจจะไปมอง และไปฟังท่าน เพราะน้ำเสียงของท่านนั้นจับใจผู้ฟังยิ่งนัก บางครั้งขณะที่ท่านอ่านหนังสือ มินฮาจญุลอาบิดีน ของอิมามฆอซาลีย์ สายตาท่านก็จะทอดยาวออกไป แล้วท่านก็จะมีน้ำเสียงสั่นเครือ และร้องให้เพราะความยำเกรงต่ออัลลอฮ์ ซึ่งเป็นเรื่องที่ข้าพเจ้าได้เคยสัมผัสครั้งแรกในชีวิต ข้าพเจ้าไม่เคยเจอครูสอนศาสนา และผู้บรรยายศาสนา ดังเช่นท่านมาก่อน ทำให้ข้าพเจ้าไม่รู้สึกง่วงนอน แม้จะฟังสิ่งที่ท่านพูดไม่เข้าใจก็ตาม
เมื่ออยู่ในปอเนาะได้ประมาณ หนึ่งสัปดาห์ ก็ถึงเวลาที่จะต้องไปฝากตัวเป็นศิษย์กับบาบอ ข้าพเจ้าก็ได้ไปพบกับบาบอ ที่ห้องรับรองแขก ซึ่งอยู่ชั้นล่างของบ้าน ด้านข้างของบาลาย ข้าพเจ้าได้เข้าพบบาบอ พร้อมกับเพื่อนที่สามารถพูดได้ทั้งไทย และมลายู เพื่อจะช่วยแปลภาษาให้เข้าใจ ข้าพเจ้าพบบาบอเป็นทางการครั้งแรก ลักษณะของบาบอ ดูเป็นคนใจดี มีเมตตา บาบอได้ถามชื่อ ข้าพเจ้าก็ตอบท่านว่า ชื่อรอกิ๊บ ต่อจากนั้นท่านก็ให้อ่าน ฟาติฮะห์ตามท่าน และลงชื่อในสมุดที่บันทึกชื่อผู้ที่เป็นศิษย์ ข้าพเจ้าและเพื่อนนั่งฟังบาบอพูด แล้วมอบน้ำตาล 1 ถุง กับเงิน 200 บาท เป็นค่าธรรมเนียมแรกเข้าครั้งเดียว ตลอดการเรียน ไม่ว่าจะเรียนนานสักกี่ปีก็ตาม เด็กปอเนาะนั้น มาเรียนโดยไม่ต้องจ่ายค่าเล่าเรียน บาบอที่สอนก็ไม่ได้เรียกร้องค่าจ้างในการสอน ในขณะที่ท่านต้องทุ่มเทสอน ทั้งกลางวันกลางคืน ตั้งแต่หลังซุบฮิ จนถึงสี่ทุ่ม ท่านไม่ได้ทำงานเพื่อให้มีรายได้ เพราะเวลาทั้งหมดท่านต้องทุ่มเทให้กับการสอน นี่คือวิถีของผู้สอนปอเนาะ ที่เป็นผู้รู้แบกรับหน้าที่การถ่ายทอดความรู้ศาสนา เป็นทายาทของศาสดา เป็นที่พึ่งในด้านศาสนาให้แก่สังคม ปอเนาะและบาบออยู่ได้ ด้วยการค้ำจุนของผู้คนในสังคม ด้วยการบริจาค ด้วยซากาต และการช่วยเหลือด้านต่างๆ นี่คือวิถีของการค้ำจุนซึ่งกันและกันของปอเนาะ และสังคม
หลังจากที่ข้าพเจ้าได้ฝากตัวเป็นศิษย์แล้ว ข้าพเจ้าก็ได้ออกมาจากบ้านบาบอ กลับมายังปอเนาะที่ปาแด ขณะที่กำลังเดินมากับเพื่อนนั้น ข้าพเจ้ามีความรู้สึกอิ่มเอิบใจ และบอกกับตัวเองว่า ขอบคุณองค์อัลลอฮ์ ที่ให้ข้าพเจ้าได้พบกับครู และฝากตัวเป็นศิษย์ อย่างน้อยชีวิตนี้ข้าพเจ้าก็ได้เป็นศิษย์มีครูกับเขาเหมือนกัน
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
