Blockdit Logo (Mobile)
ฟังไปฟังมา-FPFM
•
28 เม.ย. 2021 เวลา 13:12 • ดนตรี เพลง
[รีวิวอัลบั้ม] Willishamara (วิลิศมาหรา) - Whal & Dolph
-การกลับมาของสองหนุ่มอินดี้ป็อปชาวคณะสัตว์น้ำ ปอ-กฤษสรัญ จ้องสุวรรณ และ น้ำวน-วนนท์ กุลวรรธไพสิฐ ดูเหมือนพวกเขาจะอัพเกรดตัวเองขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเทียบกับงานชุด Rayon หรือ Par-K ที่ผ่านมาที่พวกเขายืนพื้นความเป็นป็อปอคลูสติคกีตาร์ตลอดมา สิ่งที่อัพเกรดอย่างเห็นได้ชัดคือเลเยอร์ของดนตรีเครื่องสายที่กระมิดกระเมี้ยน แลดูเนี๊ยบ ถ้าลองจินตนาการจากหน้าปกอัลบั้ม คอสตูมโฟโต้ชู๊ดโปรโมทอัลบั้ม มีความผู้ดีย้อนยุคมากกว่าหนุ่มเสื้อฮาวายสุดชิลตามริมทะเลเป็นแน่นแท้ อัพเกรดจนแพงขึ้น แต่ไม่ได้แพงจนห่างเหินความเป็นคนธรรมดาผู้มีหัวจิตหัวใจเสียทีเดียว โหมดโรแมนติกก็ยังดี๊ด๊าเอ่อล้น โหมดอกหักยังคงมาแบบชิลที่เคลือบยาพิษอีกเช่นเคย ซึ่งเพลงเนเจอร์ดังกล่าวกลายเป็นเพลงที่ดังกว่า จนมีกิตติศัพท์วงป็อปใจร้ายจนเป็นภาพจำ ที่เพิ่มเติมคือการปล่อยวาง ยอมรับที่จะ move on อดีตคืออดีต อยู่กับปัจจุบันที่ขาดหายคนบางคนในชีวิต
-#ใจเดียว JAI 1 ที่เป็นทั้งเพลงเปิดอัลบั้มและซิงเกิ้ลแรกต้อนรับ era ใหม่ของพวกเขาด้วย อย่างที่บอกไป เลเยอร์ของดนตรีเครื่องสายเข้ามามีบทบาทชัดเจน ทั้งเอ็มวีและภาษาที่ใช้ช่างวินเทจชวนรำลึกสมัยเพลงยุคคีรีบูนที่เล่นสำบัดสำนวนไม่ซับซ้อน ไม่มีปัจจัยดิจิตอลมาข้องเกี่ยว เพลงต่อๆมายังคงอยู่โหมดคลั่งรัก ทั้ง #บังเอิญ Rabbit’s Tale ที่นำพาซุ้มเสียงสบายๆขี้เล่นที่เราคุ้นเคยกลับมา และ #เหตุใด Detective’s Love Song ที่โดดเด่นด้วยบีทกลิ่นอายภาระตะ มีความเกี้ยวพาราสี
-ต่อมาเริ่มเข้าสู่โหมดเศร้ามีความน้อยใจเริ่มจาก #แล้วเธอ The Collector เป็นเพลงที่ปล่อยมานานมาก โปรโมทให้สตรีมมิ่งแพลตฟอร์มเจ้านึง อันนี้จำได้ #พ Por เพลงนี้ถือเป็นเพลงแรกๆเลยที่ทำให้ผมได้รู้จักวงนี้ เอามา re-arrange ใหม่เพิ่มเติมการแผดกีตาร์ไฟฟ้ากระตุกคนฟัง แต่ยังคงความดราย เหม่อๆสับสนว่าควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ คำตอบสุดท้ายชัดเจนในตัวมัน #ใจสลาย JAI 0 ชอบความเล่นชื่ออังกฤษเพลงนี้ มีความเล่นเหรียญคนละด้าน เพลงแรกโคตรโรแมนติก เพลงนี้จมกับความผิดหวังเศร้าสร้อยไปเลย ผมกลับรู้สึกเฉยๆกับเพลงนี้ในแง่ของการเดินเพลงที่ยืดไปหน่อย เมื่อเทียบกับเพลงอื่นๆใน era นี้ ลูกเล่นไม่แปลกใหม่หรือมีอะไรเพิ่มเติมจากงานก่อนด้วย
-เบรคความเศร้าด้วยเพลงให้กำลังใจสุด bright อย่าง #ผ่านมาผ่านไป I FEEL YOU ที่เติมเต็มความหวังในยามที่อ่อนล้าได้ดียิ่งยวด อคลูสติคกลมกล่อมปลอบประโลมใจได้อยู่หมัด #อย่าลืมฉัน Forget Me Not เป็น unleashed single ที่ผมชอบมากที่สุด มันมีทั้งความน่ารักและความเศร้าในเวลาเดียวกัน อารมณ์ออดอ้อนกลัวการถูกลืม ไวโอลินมีลวดลายฉวัดเฉวียน ไลน์กีตาร์โปร่งที่ครื้นเครงชวนนึกถึง DEPAPEPE ขบกับอารมณ์เปลี่ยวเหงาของคนที่ต้องห่างไกล เหมาะกับสถานการณ์แยกกันอยู่ช่วงนี้มากๆ
-มาถึงเพลงที่ผมชอบที่สุดอย่าง #แค่ฝันไป Just ที่เล่นความเจ็บปวดของการคาดหวังได้อย่างเว้าวอน จุดที่ชอบที่สุดคงหนีไม่พ้น การประสานเสียงที่ช่วยตอกย้ำความระล่ำระลักได้อย่างน่าเวทนา ท่อน “จากไปแล้ว จบไปแล้ว” ยิ่งตอกย้ำถึงการยอมรับความจริงที่แม่งไม่สามารถก้าวข้ามไปได้เลย ถือเป็นเพลงที่ยืนพื้นสูตรดั้งเดิมไปหน่อย แต่การใส่เทคนิคประสานเสียงนี่เพิ่มมิติให้ตัวเพลงได้มากจริงๆ
-ปิดท้ายด้วย #ย้อน RE เพลงยาวที่สุดในอัลบั้มและเท่าที่วงเคยทำมาก็ว่าได้ เล่นใหญ่สุดแบบที่อีกหน่อยก็ยกวงออเครสตร้ามาเล่นในฮอลล์ก็ได้แล้ว เป็นความเล่นใหญ่ที่ยังคงยึดติดกับอดีตที่ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้อีกแล้ว มันมีความเล่นไทม์ไลน์ไหลไปเรื่อยๆ อาจจะคิดได้สองเวย์ เวย์อดีตปัจจุบัน หรือเวย์เล่นกับอายุคนที่เพิ่มเติมขึ้นเรื่อยๆจนมาจบที่การเป็นคนรุ่นปู่ย่าตายายก็ได้ จบลงที่ความอาลัยอาวรณ์เหมือนกัน ถือเป็นเพลงปิดท้ายที่โชว์ศักยภาพสมกับความวิริศมาหราจริงๆ มาเต็มแบบเปลี่ยนโทนไปมา งัดทั้งเปียโนมากระตุกอารมณ์ ในท่อน Outro ปล่อยไวโอลินเป็นตัวแทนบอกเล่าความรู้สึกที่กรีดขั้วหัวใจโดยไม่รู้ตัวด้วย
-คู่หูวาฬและโลมายังคงรักษามาตรฐานเพลงป็อปที่มีลายเซ็นชัดได้ดีเช่นเคย เพิ่มเติมคือเล่นใหญ่ขึ้น และมีแนวโน้มที่จะได้เห็นความอลังการงานสร้างมากกว่าเดิมแน่นอน นึกไม่ออกว่าจะมีอะไรใหม่นอกเหนือจากนี้ แต่ที่แน่ๆ มันทำให้ผมอยากไปดูเล่นสดอีกซักครั้ง หลังจากที่ได้ดูไปแล้วในตอนคอนเสิร์ตใหญ่คราวก่อน เหตุผลหลักๆคงเป็นเพราะการเล่นใหญ่ที่ทวีคูณขึ้น
ราวกับว่าพวกเขาได้ออกว่ายไปสู่ท้องทะเลใหญ่จริงๆ
Give 7/10
Thx 4 Readin’
See Y’all
โฆษณา