ความงามผ่านพายุ
ผมยืนมองไม้ต้นนั้นด้วยความทึ่งเหมือนถูกสะกดโดยมนต์เสน่ห์แห่งรูปทรงซึ่งเอียงลู่อย่างงดงามราวจิตรกรลากพู่กันอย่างคล่องมือกลางอากาศ ทว่านี่ไม่ใช่เส้นหมึกหากเป็นกิ่งก้านจริงที่แข็งค้างอยู่อย่างนั้น
คล้ายลมพัดให้ต้องลู่ตามลม แต่เปล่าเลย, นาทีนี้ไม่มีลมแม้แต่น้อย
ที่เห็นคือ ‘ร่องรอย’ ของกาลเวลา รูปทรงต้นไม้บอกเล่าว่า ณ จุดที่ผมยืนอยู่ในช่วงเวลาส่วนใหญ่ลมโหมแรงเสียจนทำให้ต้นไม้กลายเป็นเช่นนี้
ต้นมะกอกบนเกาะซานโตรินี่, กรีซ
ที่โล่ง ลมแรง, นั่นไงลมทะเลพัดมาอีกระลอกแล้ว
ชีวิตมนุษย์ล้วนถูก ‘ขึ้นรูป’ ผ่านประสบการณ์และสิ่งแวดล้อม เรื่องร้ายดีต่างๆ ค่อยๆ ปรับรูปเปลี่ยนร่างหลอมตัวตนให้กลายเป็นคนแบบใดแบบหนึ่ง นำมาซึ่งความเชื่อที่แตกต่างกันไป หัวใจแตกต่างกัน คล้ายฟอร์มต้นไม้ที่ไม่มีต้นไหนซ้ำกันร้อยเปอร์เซ็นต์
แดด ลม ร่มเงา ดิน ปุ๋ย ผู้คนรอบตัว ล้วนแล้วแต่มีอิทธิพลต่อกิ่งก้านใบของไม้แต่ละต้น
คนก็เช่นกัน
สิ่งที่มีผลใหญ่หลวงต่อคนเราน่าจะเป็นช่วงวิกฤตที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเหมือนพายุแรง เรียกร้องความเปลี่ยนแปลงทางใดทางหนึ่ง บ้างล้ม บ้างพัง บ้างยับเยิน บ้างก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ละคนรับมือพายุด้วยท่าทีแตกต่างกันไป
เหมือนต้นไม้ต่างสายพันธุ์ บางต้นยืนท้าทายตรึงรากแน่น บางต้นโอนอ่อนผ่อนตาม ขณะที่บางต้นหักโค่นลง รอพายุผ่าน จึงแตกหน่องอกใหม่ ต่างชนิดต่างลักษณะ จุดแข็งจุดอ่อนต่างไป ถ้ารากแน่นก็สู้ไหว ถ้าไม่ไหวการล้มลงก่อนอาจเป็นทางเลือก
ไม่มีใครบอกสูตรการรับมือพายุที่ถูกวิธีสำหรับทุกคนได้ หากจะมีหนึ่งสิ่งที่ทุกคนรับรู้ร่วมกันก็คือ เก็บรักษาชีวิตเอาไว้เพื่อฟื้นฟูกันใหม่เมื่อพายุผ่าน
ทำทุกวิถีทางเพื่อยังมีลมหายใจ
เพราะเมื่อเรื่องร้ายที่สุดผ่านพ้นไป ถัดจากนั้นจะเป็นวันที่ดีขึ้นทุกวัน
ธุรกิจพัง อกหัก สูญเสีย โดนหักหลัง ความฝันพันทลาย เมื่อมีชีวิตยาวนานพอ เป็นปกติของมนุษย์ที่ต้องพบเหตุร้ายยากรับมือ
ซึ่งการผ่านไปแต่ละครั้งก็เป็นเครื่องยืนยันความแข็งแกร่ง ยืดหยุ่น ทักษะที่พัฒนา ความคิดสร้างสรรค์ในการเปลี่ยนแปลง รวมถึงหัวใจที่ใหญ่กว่าเดิม
แอนดรูว์ โกรฟ ผู้บริหารบริษัทอินเทล เคยกล่าวไว้ว่า
“Bad companies are destroyed by crisis, Good companies survive them, Great companies are improved by them. – “บริษัทห่วยๆ ตายจากวิกฤต, บริษัทที่ดีรอด, บริษัทที่ยิ่งใหญ่แกร่งกล้าขึ้น”
มิใช่หรือว่า คนเราก็เป็นเช่นนั้น
เมื่อวิกฤตเกิดขึ้นในชีวิต ห้วงแรกเราอาจรู้สึกเหมือนจะสิ้นลมหายใจ เปรียบแบบแอนดรูว์ โกรฟ อาจคล้ายบริษัทห่วยๆ
แต่ผมคิดว่ามนุษย์ทุกคนล้วนมีช่วงเวลาห่วยและสิ้นหวังเมื่อเจอวิกฤตใหญ่ด้วยกันทั้งสิ้น อนุญาตให้ตัวเองห่วยสักระยะ แต่อย่านานนัก แล้วควรปรับสภาพมาเป็น ‘ผู้รอด’
คือหาวิถีและวิธีที่จะประคองตนให้ยังหายใจต่อไปได้ ปัจจัยสำคัญของขั้นตอนนี้คืออย่าสิ้นหวัง เก็บรักษาความหวังกับตัวเองกับอนาคตเอาไว้ให้ดี หากไม่มีก็จำเป็นต้องสร้างขึ้นมา
ถ้าทำได้ก็มีโอกาสกลายร่างไปเป็นคนเก่งและแกร่งกว่าเดิม เพราะเคยผ่านบททดสอบโหดหินมาแล้ว ภาวะวิกฤตคือช่วงที่ต้องรีดเค้นศักยภาพทั้งหมดออกมาใช้ ทั้งกาย ใจ สมอง โดยมากผู้ผ่านไปได้จะมีสามสิ่งนี้ที่ดีกว่าเดิม
แน่นอน ถ้าเป็นในแง่ทีมหรือองค์กรก็จะกลายเป็นกลุ่มก้อนที่มีพลังสร้างสรรค์และพลังใจดีเยี่ยม
วิกฤตใหญ่ผ่านเข้ามาในชีวิตด้วยหน้าตาที่แตกต่างกัน บางครั้งมาในร่างของผู้คนที่เราหลงรัก บางครั้งมาในรูปแบบของการจากลา บางครั้งมาในหน้าตาของความผิดหวัง
และบางครั้งก็อาจมาในร่างโรคระบาดใหญ่ อยู่ที่ใครแต่ละคนจะมองวิกฤตแต่ละครั้งอย่างไร
เป็นเคราะห์ร้ายหรือบททดสอบ เป็นเรื่องแย่หรือความท้าทาย เป็นข่าวร้ายหรือบทเรียนที่ดี
ไม่มีใครอยากให้วิกฤตเกิดขึ้น แต่ก็คล้ายต้นไม้ที่งอกงามท้าแดดลม คงยากจะปฏิเสธฤดูกาลที่พายุร้ายพัดผ่านมาและเปลี่ยนรูปทรงของมันไปตลอดกาล
โจทย์คือ ถ้าปฏิเสธพายุไม่ได้ ทำอย่างไรจึงยืนหยัดเพื่อมีชีวิตต่อไป
เมื่อลมพัดผ่าน ชีวิตยังอยู่ วิกฤตก่อรูปร่างใหม่ให้ชีวิตเสมอ ดังเช่นต้นไม้ที่ยังเหลือรอดจากพายุโหม หรือกระทั่งหยัดยืนอยู่เหนือชายฝั่งที่ลมแรงไม่หยุด
สุดท้ายมันได้กลายร่างไปเป็นรูปทรงที่ตอบรับกับตำแหน่งแห่งที่และเงื่อนไขซึ่งต้องเผชิญหน้า ไม่หลุดลอยไปไหน ไม่ล้ม ไม่ตาย แต่เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นสิ่งเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมนั้น
จากนั้นก็อยู่ยาว
เพราะเปลี่ยน จึงมีชีวิตอยู่
เพราะเปลี่ยน จึงเกิดฟอร์มใหม่
เพราะเปลี่ยน มะกอกชราต้นนั้นจึงทรงเสน่ห์แบบที่ไม่มีต้นไม้ในแถบคลื่นลมสงบเทียบเคียงได้
หยัดยืนอยู่ตรงนั้น บอกเล่าเรื่องราวในความเงียบว่ามันผ่านอะไรมา และเผชิญหน้าอยู่กับอะไร
ผมยืนมองเส้นสายโอนเอียงราวกับถูกลมวาดขึ้นกลางอากาศด้วยความประทับใจ
สัมผัสได้ถึงพลังในการต่อสู้เพื่อจะมีชีวิตต่อไป ไม่ใช่เพียงแค่ลมพัดหนึ่งวูบ หรือพายุใหญ่หนึ่งครั้ง หากคือการหยัดยืนเช่นนั้นต่อลมโหมไม่รู้กี่พันกี่หมื่นครั้งตลอดทั้งชีวิต
ลมกระหน่ำทำให้มันสวยงามเช่นนี้
ไม่เพียงสวย, ทว่ายังทรงพลังอย่างยิ่ง
สิ่งที่สะกดผมให้สองเท้าถูกตรึงอยู่ตรงนั้นคือ ‘พลังชีวิต’ ที่ไหลวนอยู่ภายในไม้งามตรงหน้า
ในความเงียบ มันป่าวประกาศว่า “ข้าจะมีชีวิตต่อไปท่ามกลางสายลมแรง”
ชีวิตที่ยืนหยัดต่อวิกฤตคือชีวิตที่งดงามและมีพลัง
- 133
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
