เคยพาย "เรือคายัค" แบบจริงจังอ๊ะป่าว?
หากเอ่ยถึงเรือคายัค
แน่นอนว่าทุกคนคงคุ้นหูกันดี และเชื่อว่าพวกคุณก็เคยพายมาแล้ว
อย่างน้อยก็สักครั้งหนึ่ง
ไม่ว่าจะตามสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ
ตามรีสอร์ทหรือโรงแรมที่มีแหล่งน้ำทะเลสาบ
เรามักจะคุ้นตากันดีกับภาพของสถานที่ท่องเที่ยว
ที่มักจะมีเรือคายัคไว้คอยบริการลูกค้า
ไว้เป็นหนึ่งในกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ
หรือแม้กระทั่งเป็นกิจกรรมตัวชูโรงหลักในหลาย ๆ แห่ง
แล้วนอกจากพายเล่น ๆ เป็นครั้งคราวแล้ว
คุณเคยคิดที่จะลองพายอย่างจริงจังดูบ้างไหม?
หลายคนอาจจะยัง
ถ้าอย่างนั้นวันนี้ ผมจะมาเล่าประสบการณ์
การได้ลองพายเรือคายัคแบบจริงจังครั้งแรกให้ฟัง
แต่ต้องขอบอกก่อนเลยว่า
นี่คือการมาฝึกพายเรือคายัคครั้งแรกของตัวผมเอง
บอกก่อนเลยว่า ข้อมูลทั้งหมดต่อไปนี้
เป็นเพียงความรู้สึกส่วนตัว ที่เกิดขึ้นระหว่างพายเท่านั้น
อาจยังไม่มีความเข้าใจในเรื่องดังกล่าวอย่างถ่องแท้
ผมเพียงอยากมาแชร์ความรู้สึกของ “ครั้งแรก” ของผมเท่านั้น
เริ่มจากว่า
เรือคายัคมีความเกี่ยวข้องกับงานประจำที่ผมทำแบบเต็มเต็ง
ใช่ครับ ผมทำงานอยู่ที่โรงงานผลิตเรือคายัค
ด้วยเหตุนี้ จึงถือเป็นไฟต์บังคับว่า
“ผม ต้อง พายเป็น”
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ จึงนำมาซึ่งการที่ผม
ต้องออกมาฝึกพายอย่างจริงจังนั่นเองล่ะครับ
การพายครั้งนี้ เราไปกันที่ ทะเลบางขุนเทียนครับ
บรรยากาศโดยรอบคือลักษณะของร่องน้ำป่าชายเลน
ระยะทางในการพายวันนี้ ไป-กลับ 6 กิโลเมตร โดยประมาณ
วันนี้มีพี่ ๆ น้า ๆ หลายท่านมาร่วมพายด้วย
เพราะถือเป็นเรื่องปกติที่พวกพี่ ๆ เขาจะนัดกัน
จัดกิจกรรมพายเรือตามที่ต่าง ๆ อยู่แล้ว
ต่างกันเพียงครั้งนี้มีผมมาฝากตัวเป็นศิษย์ให้เขาพร่ำสอน
โดยแต่ละคนที่มาฝึกสอนและดูและในครั้งนี้
ต่างก็เป็นผู้คร่ำหวอดในวงการนี้มานาน
หรือจะเรียกว่า "ผู้เชี่ยวชาญ" ก็ไม่ผิด
มีสองคนหลัก ๆ ที่คอยดูแลและชี้แนะผม
นั่นก็คือ พี่อี๊ด และ น้าหวัง
ผมได้รับคำติเตียนครั้งแรกจากพี่อี๊ด
ตั้งแต่ตอนขยับก้นลงเรือเลยล่ะครับ 555
เนื่องจากความฉุกละหุกเล็กน้อยที่ท่าน้ำ
ทำให้ไม่มีเวลาวอร์มร่างกาย
และไม่มีเวลาในการบอกสอนเบื้องต้นก่อนขึ้นเรือ
ผมจึงขยับก้นขึ้นเรือในท่าที่ผมเข้าใจ
จากนั้นพวกเราก็เริ่มต้นพายตามริมร่องน้ำกันอย่างเป็นขบวน
พี่อี๊ด และ น้าหวัง เร่งและผ่อนพายเพื่อไล่ดูการพายของแต่ละคนเป็นระยะ
หลัก ๆ คือเรื่องของท่วงท่าการพายที่ถูกต้อง
เพราะหากเราพายได้ถูกต้อง
เราไม่จำเป็นต้องออกแรงพายเยอะ เรือเราก็มีความเร็วได้
แค่เพียงจัดสรีระให้ถูกต้อง อยู่ในท่าที่เราสบาย ไม่ต้องเกร็ง
เมื่อทำตามนั้นแล้วก็ปรากฎว่า เห้ย มันได้จริง ๆ ว่ะพวก
จากในทีแรกที่ผมคิดว่าถ้าอยากจะให้เรือแล่นไว
เราก็ต้องจ้วงแรง ๆ
ซึ่งบอกเลย ถ้าสักแต่จะจ้วงแรง นอกจากจะเหนื่อยฉิบหายแล้ว
ก็ไม่ได้ทำให้เรือแล่นเร็วโขตามที่ใจคิดหรอก
หากแต่เมื่อจังหวะการพายของเราลงตัว
องศาการใช้พายถูกต้อง
จะทำให้รู้สึกประหนึ่งว่าเราบินอยู่เหนือน้ำ
มันจะเป็นพริ้ว ๆ ไม่เหนื่อย ไหล ๆ ไปเรื่อย ๆ
ความรู้สึกมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ครับ
ขาไป ผมรู้สึกสนุกและเอนจอยกับการค่อย ๆ พาย
ขยับท่าทาง และชมนกชมไม้
จะมีช่วงตระหนกบ้างก็ตอนที่เรือเครื่องของชาวบ้านแล่นผ่าน
ซึ่งมันเกิดคลื่นประมาณหนึ่งซัดเข้ามาหาเรือที่พาย
ทำให้โคลงเคลงเล็กน้อย
หลังจากนั้น ผมก็ได้พายมาถึงจุดหมาย ก่อนที่จะต้องวกกลับ
นั่นก็คือ หลักเขตกรุงเทพมหานคร ที่ตั้งอยู่ตรงนี้ดังภาพ
ณ ตอนนี้ เราต่างก็หยุดพักกันกลางน้ำพูดคุย ถ่ายรูปรวม
และหลังจากนั้นก็ถึงเวลาของขากลับ โดยใช้เส้นทางเดิมนั่นแหละครับ
และนี่แหละ คือชีวิตจริง
ทำไมถึงว่าอย่างนั้นล่ะ?
ก็เพราะว่าความรู้สึกผมมันเปลี่ยนไปฉับพลัน
เมื่อพายขากลับ มาได้เพียงไม่ถึง 300 เมตร
ราวกับว่า ขีดความเอนจอยในครั้งนี้ของผม
ได้พุ่งไปตันที่ลิมิต และดิ่งพรวดลงมาทันที
พายไปเรื่อย ๆ ความเอนจอยก็ยิ่งลดลง
ความล้าได้เข้ามาแทนที่
ผมเริ่มปวดแขนมากมากขึ้น
ในหัวผมคิดเพียงสิ่งเดียวคือ เมื่อไหร่กูจะถึงฝั่ง
เหมือนผมพกลิมิตของความเอนจอยมาได้แค่นี้
และใช้ไปหมดแล้วเมื่อตอนขาไป
และเมื่อยิ่งความเอนจอยเราหมายหายไป
ความคิดด้านลบมันก็ยิ่งเพิ่มทวีมากขึ้น
ผมพายเรืออยู่ท่ามกลางแดดจ้า ไม่มีร่มให้อิงหลบ
ขนาดว่าขากลับมีกระแสน้ำช่วยนิดหน่อย
ยังรู้สึกว่าเคลื่อนที่ได้ช้ามาก
มือผมเริ่มเจ็บเพราะกำพายมากว่า 3 ชั่วโมงแล้ว
แต่สุดท้ายผมก็พายกลับมาได้จนถึงจุดเริ่มต้นจนได้
เรียกได้ว่าหืดแทบขึ้นคอ
การมาฝึกพายเรือคายัคครั้งแรกของผมในครั้งนี้
ถือว่าประสบความสำเร็จอยู่มาก
อย่างแรกเลยคือ
ทำให้ผมได้เรียนรู้วิธีการพายเรืออย่างถูกต้อง
โดยมีผู้มากประสบการณ์มาเป็นครูคอยประกบ
ต้องของคุณพี่อี๊ดและน้าหวังมากครับ
อย่างที่สองคือเรื่องอุปกรณ์
การพายเรือครั้งหน้าผมคงต้องเตรียมถุงมือมาใส่ด้วย
เพราะน่าจะช่วยลดการเสียดสีระหว่างมือกับไม้พายได้เยอะ
อย่างที่สามที่ผมได้เรียนรู้คือ
วันนี้ผมอาจพายเกินลิมิตของตัวเองไปนิดหน่อย
จริง ๆ ผมอาจจะต้องเริ่มจากระยะทางที่สั้นและสบายกว่านี้
ซึ่งปัจจัยนี้ขึ้นอยู่กับตัวผมเองทั้งสิ้น 555
คนไม่ออกกำลังกายมาลุยพายเรือ มันโหมไปนิด
คืนนั้นทั้งคืนผมนอนแทบไม่หลับ
รู้สึกเหมือนมีคนเป็นสิบมารุมต่อยแขนผมทั้งคืน 55
แต่แน่นอน ครั้งนี้เป็นเพียงครั้งแรกของผมเท่านั้น
อาจจะมีความทุลักทุเลไปบ้าง งอแงบ้าง(ช่วงขากลับ)
แต่ถึงอย่างไรมันจะไม่ใช่ครั้งเดียวแน่ ๆ
ในเมื่อมีโอกาสเข้ามาขนาดนี้แล้ว
เอาเป็นว่า มาติดตามพัฒนาการ
การพายเรือของผมกันต่อในครั้งหน้า ๆ ด้วยกัน
ซึ่งเดี๋ยวผมจะเก็บเอากิจกรรมต่าง ๆ
เกี่ยวกับการพายเรือมาแชร์ให้อ่านกันอีก
อย่าลืมติดตามกันด้วยนะครับ
ปล. ขออภัยที่ไม่ได้เก็บภาพบรรยากาศและคนอื่น ๆ มาแชร์
ครั้งหน้าจะทำให้ดีกว่านี้ครับ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
