11 พ.ค. 2021 เวลา 04:57 • ปรัชญา
ชายคนหนึ่งถูกขอให้ทาสีเรือ
เขานำสีและพู่กันมาและเริ่มทาสีเรือให้เป็นสีแดงสดตามที่เจ้าของอยากได้
ขณะทาสีเขาสังเกตเห็นรูเล็ก ๆ ในตัวถังและซ่อมแซมมันโดยไม่ได้บอกใคร
เมื่อเขาทาสีเสร็จ เขาก็รับเงินและจากไป
วันรุ่งขึ้นเจ้าของเรือมาหาช่างทาสีและยื่นเช็คให้เขาซึ่งมีมูลค่ามากมายนัก
ช่างทาสีรู้สึกประหลาดใจและพูดว่า
"คุณจ่ายเงินให้ผมแล้วสำหรับการทาสีเรือแล้วนี่นา"
“แต่นี่ไม่ใช่สำหรับงานทาสี มันเป็นค่าซ่อมรูในเรือต่างหาก”
"อา! แต่มันก็เป็นบริการเล็ก ๆ น้อย ๆ ... ไม่จำเป็นที่จะต้องจ่ายเงินมากมายอะไรหรอกครับ”
“ช่างทาสีที่น่ารัก ผมอยากบอกอะไรคุณ อยากให้คุณรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น ตอนที่ผมมาขอให้คุณทาสีเรือ ผมลืมพูดถึงรูรั่วที่ตัวถังเรือ เมื่อสีเรือแห้ง ลูก ๆ ของผมก็นำเรือไปตกปลา พวกเขาไม่รู้ว่ามีรูรั่ว ตอนนั้นผมไม่อยู่บ้าน เมื่อผมกลับมาและเห็นว่าพวกเขาเอาเรือของผมออกทะเลไป ชีวิตผมเหมือนพังทลายไป เพราะรู้ดีว่าเรือมีรอยรั่ว”
“คุณลองนึกภาพความปิติ ความโล่งใจและความสุขของผม เมื่อผมเห็นพวกเขานำเรือกลับจากการตกปลา จากนั้นผมก็ตรวจสอบเรือและพบว่าคุณซ่อมมันให้แล้ว!
คุณเห็นไหม ว่าคุณทำอะไร คุณทำมากกว่าการอุดรูรั่วของเรือ คุณช่วยชีวิตลูกของผม เงินที่ผมให้ ไม่ได้มากมายอะไรไปกว่าการตอบแทนที่คุณช่วยชีวิตลูกผม ด้วยสิ่งเล็กน้อย แต่มันมากมายและเป็นทั้งชีวิตของลูกและตัวผม”
ดังนั้นไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่คุณเห็นรูรั่ว รอยร้าว การไม่นิ่งเฉย หาทางแก้ไขให้เขาหรือสิ่งเหล่านั้น คือสิ่งที่ควรทำเป็นที่สุด
คุณไม่มีทางรู้ว่าเมื่อใดที่มีคนต้องการเราหรือเมื่อพระเจ้าทรงสร้างความประหลาดใจที่น่ายินดีที่เราจะช่วยเหลือและให้ความสำคัญกับใครบางคน
ระหว่างทางคุณอาจซ่อม 'รูรั่ว รอยร้าว' จำนวนมากสำหรับหลาย ๆ คนโดยไม่ทราบว่าคุณช่วยชีวิตได้กี่ชีวิต
จงสร้างความแตกต่าง....จงอย่านิ่งเฉย
โฆษณา