นิทานเรื่อง พระใบลานเปล่า
ในสมัยพุทธกาล
มีพระสาวกองค์หนึ่งชื่อ ตุจโฉโปฏฐิละ
เป็นผู้คงแก่เรียน แตกฉานในคำสอนของพระพุทธองค์ เมื่อท่านอธิบายธรรม ก็ไม่มีใครกล้าพูดหรือเถียงท่าน เป็นที่นับหน้าถือตาโดยทั่วไป
วันหนึ่ง ท่านไปกราบทูลถามพระพุทธเจ้า ขณะก้มลงกราบ พระพุทธองค์ได้ตรัสว่า
"มาแล้วหรือ พระใบลานเปล่า"
เมื่อท่านเสร็จกิจทูลลากลับ พระพุทธองค์ก็ตรัสอีกว่า
"กลับแล้วหรือ พระใบลานเปล่า"
ท่านตุจโฉโปฎฐิละสงสัยว่า ทำไมพระพุทธองค์จึงตรัสเช่นนั้น เมื่อพิจารณาดูแล้วก็เห็นว่าจริง
ท่านเป็นพระเรียนอย่างเดียว ไม่ได้ปฏิบัติอะไรเลย
เมื่อมองดูจิตใจของตน ก็ไม่ต่างจากฆราวาสเลย
ฆราวาสยินดีอะไรอยากได้อะไร ตนก็เป็นเช่นนั้น
ความเป็นสมณะไม่มีเลย ท่านจึงสนใจจะปฏิบัติบ้าง
เมื่อไปหาอาจารย์ตามที่ต่างๆ ก็ไม่มีใครกล้ารับ
เพราะเห็นว่าท่านร่ำเรียนมามาก ไม่มีใครกล้าสอน
ในที่สุดท่านได้ไปขอปฏิบัติกับสามเณรน้อยซึ่งเป็นอริยบุคคล
เณรจึงขอทดลองดูก่อน โดยสั่งให้ท่านห่มผ้าให้เรียบร้อย แล้วสั่งให้วิ่งลงไปลุยในหนองที่เป็นโคลนตม
เมื่อเณรเห็นว่าท่านละทิฐิได้แล้ว จึงสอนวิธีกำหนดอารมณ์จับอารมณ์ให้รู้จักจิตของตน
โดยยกอุบายขึ้นว่า
"เหี้ยตัวหนึ่งเข้าไปอยู่ในโพลงจอมปลวกซึ่งมีรูอยู่หกรู ถ้าเหี้ยเข้าไปในนั้น ทำอย่างไรจึงจะจับเหี้ยได้?"
เณรแนะอีกว่า
"จะจับเหี้ย ก็ต้องหาอะไรมาปิดรูไว้ก่อนห้ารู เหลือเพียงรูเดียวให้เหี้ยออก แล้วคอยจ้องมองดูที่รูนั้น เมื่อเหี้ยวิ่งออกมาเมื่อไร ก็คอยจับเอาเท่านั้น"
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
เฝ้าสังเกตแค่ใจเพียงอย่างเดียว
ก็จะสามารถเข้าถึงธรรมได้
เพราะ ใจ คือ หัวหน้า
คือ ผู้บัญชาการใหญ่
เป็นไปได้มั้ย
คนที่ยังไม่บรรลุธรรม สามารถสาธยายธรรมได้อย่างละเอียด
>> เป็นไปได้
เรียนเยอะ รู้เยอะ แต่ไม่ปฏิบัติ
ก็ไม่อาจเกิดผลของการปฏิบัติ
ซ้ำยังเพิ่มความยึดมั่น
ไม่มีใครกล้าสอน
นอกจากพระพุทธองค์แล้ว ไม่มีใครสามารถพยากรณ์ใครได้
แม่นยำร้อยเปอร์เซ็นต์
ดังนั้น แทนที่จะเสาะแสวงหา กราบไหว้บูชา
ประเมินในผู้อื่น
ให้รู้ตัว ประเมินตัวเองว่าสมควรแก่ธรรมหรือยัง
อย่ายึดถือในตัวบุคคลใด บุคคลหนึ่ง
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
พึ่งพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เป็นแกนหลัก
เคารพนับถือ ครูบาอาจารย์ที่สอดคล้องกับคำสอนของพระพุทธองค์
น้อมรับพระธรรมเข้ามาสู่ใจ
เพื่อการปฏิบัติ
อย่าเอากิเลส ตัวพองโต ไปอวดครูบาอาจารย์
คนอีโก้จัด ไม่มีใครสอนได้
เพราะมันเข้าไม่ถึงใจ
ศรัทธาด้วยปัญญาอันยิ่ง
ศรัทธาเพราะเห็นผลของการปฏิบัติ ว่าดับทุกข์ได้จริง
ไม่ใช่ด้วยความงมงาย
พัฒนาจิตใจตัวเอง
กราบไหว้ตัวเองให้ได้อย่างสนิทใจ
ชำระจิตใจตัวเองให้บริสุทธิ์
ของดี ของวิเศษ ที่สุด
อยู่ในตัวของทุกคน
อยู่ที่ใจที่สิ้นตัณหา ...
Photo by Unsplash
นิพพานไม่ได้อยู่ที่ไหนเลย อยู่ที่จิตที่สะอาดบริสุทธิ์
แต่จิตที่สะอาดบริสุทธิ์ไม่ใช่นิพพานนะ
สภาวะคนละอันกัน
- หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
- 13
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
