“บุญรอด”
บุญรอดเป็นชื่อของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งก็เป็นหลานของตาเลี้ยง
แล้วคุณตาเลี้ยง ก็ได้ตั้งชื่อ ด.ญ.สุกัญญาว่า”บุญรอด”
ซึ่งเป็นชื่อที่คุณตาเลี้ยงได้ตั้งให้เมื่อตอนที่ สุกัญญาได้ป่วยเป็นโรคไข้เลือดออกซึ่งอาการแย่มากจนไม่รู้สติและรอดชีวิตมาอย่าง
มหัศจรรย์
ได้ป่วยมาเป็นเวลาหลายวันติดต่อกันจากที่อาศัยอยู่ที่. อำเภอชุมแพอุปกรณ์การแพทย์ทางโรงพยาบาลชุมแพ
ตอนสมัยนั้นเขาไม่สามารถที่จะรักษาได้เลยได้ คุณตาเลี้ยง ได้ขอความช่วยเหลือจากคุณลุงขุนซึ่งเป็นลูกของพี่สาว ของคุณยายจันทร์ซึ่งเป็นช่างตัดผม อาศัยอยู่ที่เมืองชุมแพซึ่งคุณลงมีรถยนต์ครอบครัวคันนึง แล้วได้อาสาพาเด็กหญิงสุกัญญาไปที่รักษาตัวที่โรงพยาบาลขอนแก่นซึ่งการเดินทาง.
ในตอนนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายและเร็วมากเท่าไหร่นัก แต่ว่าการเดินทางไปถึงโรงพยาบาลขอนแก่นตอนนั้นก็เป็นไปได้ด้วยดี แต่ว่าอาการของเด็กหญิงสุกัญญาก็ยังไม่ได้ดีขึ้นแพทย์ แล้วเด็กหญิงสุกัญญาต้องการ เลือด
อย่างด่วนมากแต่ว่าทั้งโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่นตอนนั้นไม่มีเลือดกรุ๊ปของน้องสุกัญญาเลย.
ในความโชคร้าย ยังมีความโชคดีของน้องสุกัญญา ตอนนั้นซึ่งคุณหมอที่รักษาน้องสุกัญญา
ตอนนั้นได้เสียสละเลือดของตัวเอง เพื่อจะช่วยชีวิตน้องสุกัญญา แล้วแม่ของน้องสุกัญญาก็ได้ บริจาคเลือดคืนให้กับโรงพยาบาล
ไปเพื่อช่วยเหลือ ผู้อื่นต่อไปแม่ของน้องสุกัญญาเล่า แล้วน้องสุกัญญาก็ได้รับการรักษา คุณตาเลี้ยงซึ่งคอยเฝ้าดู อาการของน้องสุกัญญาแล้วก็ลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่าน้องจะเป็น
อย่างไรเพราะว่าน้องสุกัญญาเป็นเด็กน่ารักว่านอนสอนง่าย คุณตาเลี้ยงก็ได้เลี้ยงดูมาร้องเพลงกล่อมน้องสุกัญญาในตอนที่พ่อแม่ ของน้องสุกัญญาไป ทำงานอยู่กลางทุ่งนา หลานคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกของลูกสาวคนเล็กของตาเลี้ยงเด็กหญิงสุกัญญาก็เป็นเด็กน่ารักเชื่อฟัง
คำสั่งสอนของ ตาเลี้ยงและเป็นเด็กที่อยากรู้อยากเห็นชอบฟัง ประวัติแล้วก็ชอบถามเมื่อคุณตาเลี้ยงเหล้าประวัติตอนที่สมัยทำงานเป็นหัวหน้าการสร้างถนนสร้างทางรถไฟเมื่อสมัยก่อน
โดยใช้แรงงานจากกรรมกร ทั้งหลายไม่ได้มีเครื่องทุ่นแรงใดๆมากมายก็จะมีจอบมีมีด มีบุ้งกี๋ เครื่องสานรูปคล้ายเปลือกหอยแครง สำหรับใช้โกยดิน ทำมาจาก ต้น (ปุ้งกี๋)เพื่อการขุดดินไปถมทางถมถนนให้ได้สูงขึ้น
เด็กหญิงสุกัญญาได้สนใจ กับประวัติของคุณตาที่คุณตาเลี้ยงได้เล่าให้ฟังตลอดมากคุณตาเลี้ยงก็เลยมีความใกล้ชิดและเป็นห่วงจริงๆสุกัญญาโดยไม่มีเหตุผลและเป็นห่วงมาก.
เมื่อเด็กหญิงสุกัญญาได้ป่วยเกือบจะไม่ได้กลับคืนมาแล้วถ้าไม่ได้คุณหมอนายแพทย์ที่ใจดีช่วยเสียสละเลือดของตัวเองให้เด็กหญิงสุกัญญาวันนั้น ผู้ที่เหล้าบทความนี้อยากจะส่งต่อและขยายความคำว่า บุญรอด ซึ่ง
คุณตาเลี้ยงได้ดีใจเป็นอย่างมากที่เด็กหญิงสุกัญญาวันนั้นได้มีอาการดีขึ้น. จากการเฝ้าดูอาการของนางพยาบาล แล้วก็ญาติทั้งหลาย. ซึ่งลุ้นกันว่าเด็กหญิงสุกัญญาจะมีการหายใจกลับคืนมาไหมเด็กหญิงสุกัญญาตอนนั้น
ก็คือกำลังเขียนบทความ ในความทรงจำว่าการตื่นขึ้นมา เห็นกน้าพ่อแม่ คุณตาเลี้ยงทุกๆคน ทำไมทุกคน จึงได้ มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ดีใจ แล้วนางพยาบาลมานั่งข้างข้างแล้วเอาหนังสือมาให้เด็กหญิงสุกัญญาคนนั้นดูใน
รูปภาพนั้นก็จะมีรูปขวาน รูปตะเกียง แล้วก็รูปอีกรูปนึงเหมือนกับเป็นรูปของพระเยซูมันเป็นคนมีหนวดเครา ที่ได้เขียนบทความวันนี้คือได้นึกย้อนไป แล้วมันก็คล้ายกับเป็นภาพของพระเยซู คือมีหนวดเคราเหมือนคนฝาหรั่ง ปกติกัญญาก็ ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย
พอคุณตาเลี้ยงเห็นอาการของน้องสุกัญญา อาการดีขึ้นฟื้นคืนมา คุณตาเลี้ยงเลยตั้งชื่อให้เลยว่า “บุญรอด” แล้วก็ได้ชื่อว่า “บุญรอด”มาเท่าทุกวันนี้ซึ่งชื่อนั้นมันจะฝังอยู่. ในจิตใต้สำนึกของสุกัญญา นะวันนี้เมื่อก่อนไม่ได้ชอบ คำชื่อว่า””บุญรอด” เพราะความเป็นเด็กและไม่เข้าใจบุญรอดทุกวันนี้ก็คือขอบคุณนี่เป็นความโชคดีของ”บุญรอด”จริงๆมันเป็นที่มาของ”บุญรอด”
พอโตขึ้นบุญรอดอายุได้ 17 ปี ก็ได้แต่งงานกับหนุ่มชาวเหนือและหลังจากนั้นไม่นานบุญรอดก็ได้มีลูกสาวสองคน ลูกสาวสองคนของบุญรอดก็ได้อยู่ใกล้ชิดกับคุณตาเลี้ยงแล้ว
บุญรอดก็ได้เห็นการที่ คุณตาเลี้ยงได้เลี้ยงดูลูกของตัวเองทำให้ นึกถึงอดีตตอนตัวเองเป็นเด็กแล้วความทรงจำทุกวันนี้ที่ผู้เล่าได้เล่าอย่างนี้ได้กลับนึกย้อนไป
ตอนสมัยที่คุณตาเลี้ยงยังเลี้ยงลูกของบุญรอดทั้งสองคนด้วยความรักและเอาใจใส่สั่งสอนเด็กสาวทั้งสองลูกสาวของบุญรอดทั้งสองเป็นเด็กดีมีคุณธรรมเป็นเด็กกตัญญูรู้คุณทุกวันนี้บุญรอดได้อายุ 47 ปีหลังจากที่ได้ย้ายมาอยู่ที่ประเทศสวีเดนได้ 12 ปีเมื่อบุญรอดได้อยู่ที่ประเทศสวีเดน
ในระหว่างที่อายุก็เพิ่มขึ้นทำให้ความคิดได้ย้อนกลับคืนไปเมื่อตอนเป็นในอดีตอีกครั้งที่ชัดเจนมากถึงคุณตาเลี้ยงเมื่อเราได้อยู่ที่นี่เมืองที่สงบสุขเมืองที่มีระเบียบเรียบร้อยมีความสะอาดซึ่งคุณตาเลี้ยงเมื่อสมัยก่อนคุณตาเลี้ยงเป็นคนที่สะอาดมีระเรียบร้อยและคุณตาเลี้ยงสอนให้
บุญรอด รู้จักทำความสะอาดบ้านรู้จักทำอาหาร สมัยที่คุณตาเลี้ยงทำงานว่า ทอดปลาทูเค็มอย่างไรไห้อร่อย
คุณตาเลี้ยงสอนให้บุญรอดได้รู้จักเป็นผู้ให้มีความ เมตตา ปราณี เอื่อเฝื่อ เผื่อแผ่ และ ไม่โกหก
ทุกวันนี้เสียงของคุณตาเลี้ยงยังก้องอยู่ในหูของบุญรอดเสมอคือคำว่าหนูเก่งลูก หนูทำได้
ตอนนั้นชื่อ เด็กหญิง สุกัญญา บุญรอด หลานคุณตาเลี้ยง ผู้โชคดี (อมยิ้มนะ ไม่ได้หน้าบูดคะ)
คุณตา เลี้ยง รักวิเศษ กับ ผู้ที่ตั้งสมยานาม ไห้ บุญรอด
บุญรอด สมัยปัจจุบัน อยู่ที่สวีเดน ได้ทำบุญเป็นประจำที่วัด เมือง Eslöv
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
