ปริญญา ปริญใจ
คุณเคยรู้สึกว่าใบปริญญาที่ได้มา ไม่สอดคล้องกับความรู้ที่มีในหัวมั้ย?
สวัสดีค่ะทุกคน เราเป็นเด็กจบใหม่(2564) ในยุคที่เรียกได้ว่าหางานยากที่สุดก็ว่าได้ แต่เพื่อนในรุ่นกลับได้งานต่อจากการฝึกสหกิจอย่างไม่น่าเชื่อ (เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อ Covid-19) ซึ่งถือเป็นความสำเร็จอีกขั้นของชีวิตเลย
- ใช่ค่ะ ฉันไม่ใช่คนที่ได้งาน
การได้ทำงานในสาขา ความรู้ที่เรียนมา มันก็เป็นบทพิสูจน์นึงสำหรับเด็กที่อายุเพียง 20 ต้นๆ ในการนำวิชาความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมาอย่าง ขอใช้คำว่า 'หนักหน่วง' แล้วกันนะคะ เพราะกว่าจะผ่านมาได้ คงแทบกระอักเลือดกันเลยทีเดียว ว่าจะสามารถใช้ได้จริงหรือไม่ ซึ่งแน่นอนว่ามันได้ใช้จริงๆ
**บทความ หรือ บ่นความ นี้ เป็นความคิดและประสบการณ์ของผู้เขียนนะคะ ผิดพลาดหรือกระทบต่อบุคคล หน่วยงานใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ**
เราเป็นคนนึงที่รู้สึกว่าสิ่งที่เรียนมาตลอด 4 ปี ได้ใช้จริงๆ ไม่ถึง 50% เลย อาจเป็นเพราะไม่รู้จักนำมาใช้ และไม่รู้จะไปใช้ที่ไหน ในเมื่อยังหางานไม่ได้แบบนี้ ซึ่งพอเรียนจบก็แทบจะลืมสิ้น
ด้วยความที่ตอนม.6 ก็ไม่ได้มีความชอบหรือความใฝ่ฝันว่าอยากเรียนอะไร อยากเป็นอะไร ทำให้เลือกสาขามั่วไปหมด ในการยื่นสมัครมหา'ลัยรอบแรก สมัครเกือบทุกที่ที่เคยได้ยินชื่อเลยค่ะ เสียค่าสมัครไปหลายพัน แต่ละที่คณะไม่ซ้ำกันเลย ทำให้พอติด ก็รักพี่เสียดายน้อง แต่ก็ต้องตัดทิ้งเลือกมหา'ลัยใกล้บ้าน เพราะความขี้เกียจของตัวเอง (เป็นสิ่งที่ไม่ดีเอามากๆ เลยล่ะค่ะ)
พอเข้ามาเรียนตอนปี 1 จริงๆ ก็ทำให้รู้จักคำว่า 'นรกบนดิน' เจอวิชาที่ไม่ชอบเอามากๆ แต่ก็ต้องทนเรียน ถึงแม้บ่นว่าอยากจะซิ่วตั้งแต่เข้าเรียนวิชาเอกคาบแรก
- รู้ตัวตั้งแต่ชั่วโมงแรกเลยว่า มันไม่ใช่ตัวเราแล้ว
แต่ด้วยความอะไรก็ไม่รู้ ทำให้ใช้คำว่าอดทนต่อไป จนเรียนจบมาได้ 4 ปีถ้วน
บางคนอาจจะคิดว่า ทำไมไม่ซิ่ว หรือเทียบโอนไปคณะอื่น
ก็อย่างที่บอกไปตอนต้น ว่าไม่มีความใฝ่ฝันอะไรใดๆ ดูเป็นคนเคว้งคว้างพอสมควรเลยใช่มั้ยล่ะคะ
เอาจริงๆ ความชอบส่วนตัวก็พอมีอยู่ แต่เรากลัวที่จะต้องไปทำมันให้เป็นเรื่องจริงๆจังๆ แล้วจะกลายเป็นความน่าเบื่อนึงในชีวิต เราเลยอยากเก็บไว้เป็นงานอดิเรกมากกว่า
ทำไมถึงคิดว่าตัวเองมีความรู้ไม่สอดคล้องกับใบปริญญา?
จากที่อ่านมาก็คงจะมองเห็นถึงความย้อนแย้งของบทความไม่น้อยเลยใช่มั้ยคะ
การพยายามเรียบเรียงความคิดที่จะสื่อสารออกมาให้คนอื่นเข้าใจยังเป็นงานที่เหงื่อตกสำหรับผู้เขียนอ่อนๆ คนนี้ แล้วจะหวังอะไรกับสิ่งที่เรียนมาแบบลวกๆ
ถ้าทำงานในสายที่เรียนมา ก็ทำได้ค่ะ การฝึกงานก็ยืนยันได้ส่วนนึงแล้ว ถึงแม้หลายๆ เสียงจะบอกว่าฝึกงานกับทำงานจริงมันต่างกัน แต่เราเชื่อว่ามันต้องมีสิ่งที่คาบเกี่ยวกันบ้าง ไม่มากก็น้อย การทำงานก็เป็นการเรียนรู้อีกรูปแบบนึง ซึ่งใครๆ ก็เรียนรู้ได้ โดยมีเวลาเป็นตัวแปร อาจจะแปรผันตรงหรือแปรผกผันก็เป็นความสามารถของแต่ละบุคคล
แต่ไม่ใช่ว่าทุกอาชีพ ใครๆ ก็ทำได้นะคะ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วจะมีมหาวิทยาลัยไปทำไม
//ทุกวิชาชีพมีความสำคัญ//
การที่ได้เรียนในสาขาที่ไม่ได้ตั้งใจจะเรียนเท่าที่ควร อย่างน้อยๆ ก็ทำให้เรามีวิชาความรู้มาใช้ประกอบอาชีพ มีใบการันตีความรู้อันน้อยนิดเป็น
-Transcritp 1 แผ่น
-ใบปริญญา 1 แผ่น
ก็เป็นใบเบิกทางในการดำเนินชีวิต เพราะชีวิตขับเคลื่อนด้วย 'เงิน' เป็นปัจจัยหลัก การหาเงินได้ด้วยตัวเองจึงเป็นสิ่งผู้เขียนคิดว่าสำคัญในอันดับแรกๆ เลยล่ะค่ะ
ไม่ว่าจะเรียนมาเยอะหรือน้อย
- ทุกคนก็มีความสามารถในการใช้ชีวิตของตัวเองอย่างมีประสิทธิภาพและไม่เดือดร้อนผู้อื่น -
ความรู้ไม่ได้การันตีว่าคุณสามารถประสบความสำเร็จในชีวิต เพราะฉะนั้นลาออกซะนะคะ //อ่ะ ล้อเล่น
เรียนไปเถอะค่ะถ้ามีโอกาส ไม่ว่าจะอยู่สถานะไหนก็เหนื่อยหมดแหละค่ะเกิดมาแล้ว
สู้ๆ กับชีวิตนะคะทุกคน เราก็จะตั้งหน้าตั้งตาหางานต่อไป ถึงแม้จะยังไม่กล้าที่จะไปสัมภาษณ์ เพราะความรู้ที่มีในสมองเท่าหางอึ่ง ;-;
*แค่กล้าไปใช้ชีวิต ก็นำหน้าคนที่คิดแต่ไม่ทำอะไรเลยไป 1 ก้าวแล้ว
เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปด้วยกันนะคะ //ปาดน้ำตา
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
