26 พ.ค. 2021 เวลา 16:30 • ปรัชญา
สมาธิอยู่รอบตัวเรา
โลกปัจจุบันค่อนข้างวุ่นวายและหมุนเร็วครับ หลายครั้งเราเลยต้องเร่งรีบไปด้วยเพื่อตามโลกให้ทัน
เรื่องงานการ บางทีเราก็ยังทำได้ไม่ดี เรื่องตัวเอง บางทีก็ยังไม่มีเวลา จะนับอะไรกับเรื่องไกลตัวและจับต้องยาก อย่างเช่นการฝึกสมาธิ
ก็อาจจะสนใจนะ แต่จะหาเวลาที่ไหน
และเอาเข้าจริง ยิ่งเราวุ่นๆกับทางโลกเท่าไหร่ เรื่องทางธรรมนี่กลับยิ่งได้รับข้อมูลน้อยลง หรือเข้าใจผิดได้ง่ายขึ้น
จริงๆสมาธิส่วนที่ไม่ซับซ้อนก็มีทั่วไปนะครับ ทำได้ไม่ยากด้วย
แม้ในภาคทฤษฎี เช่นทางพุทธศาสนา สมาธิอาจแบ่งเป็นระดับๆ แบบสั้นๆรู้ตัว, แบบต่อเนื่องได้ชั่วคราว, หรือแบบลึก ซึ่งอาจมีศัพท์เทคนิคมากมาย
แต่ภาคปฏิบัติง่ายๆ สมาธิมีบางส่วนอยู่รอบตัวเราอยู่แล้วครับ และไม่จำเป็นต้องฝึกฝนด้วยวิธีเฉพาะทางอะไร
..เวลาเราทำอะไรสักอย่าง ถ้าเราจดจ่อ มุ่งอย่างเดียว ใจไม่แส่ส่ายวอกแวกไปเรื่องอื่นใดเลย สภาวะนั้นก็เป็นสมาธิ
และเป็นการฝึกฝนสมาธิไปในตัว เมื่อฝึกเรื่อยไป ทำจนเป็นนิสัย จิตใจเราก็จะแข็งแรงขึ้น เรียกใช้งานได้มั่นคงขึ้น
อ่านหนังสือสักเล่ม
ดูหนังสักเรื่อง
ฟังสัมมนาสักหนึ่งหัวข้อ
ฟังเพลงสักหนึ่งเพลง
ทำสิ่งที่ชอบ
ถ้าใจเราจดจ่ออยู่เพียงสิ่งนั้นเท่านั้น บางครั้งเราก็จมเข้าไปเลย ลืมคิด ลืมสิ่งที่กังวลไปเฉยๆ เสมือนไม่มีโลกภายนอกอยู่
ถึงเราจะมีประสาทสัมผัสอยู่แต่ก็ไม่มีการรับรู้ จึงเกิดสมาธิโดยธรรมชาติ และสังเกตว่าเราจะทำสิ่งนั้นๆได้ดี ลึก และไม่ค่อยลืม
อุปสรรคที่เด่นๆต่อสมาธิแบบนี้หรือการฝึกสมาธิแบบนี้ คือมีอะไรแทรกบ่อยๆครับ
มือถือแทรก - ใจเราจะหลุดมาที่มือถือ แล้วใจก็กลับไปจดจ่อใหม่ และก็กลับไปมา สมาธิจะไม่ต่อเนื่อง ก็ไม่เกิดพลังและการพัฒนา
พูดคุยกัน - ใจเราก็จะหลุด
มีคนมาแทรก - ใจเราก็หลุด
ก็เหมือนออกกำลังกายน่ะครับ วิ่งไปหยุดไป คุยไป พักไป มันไม่ต่อเนื่อง ร่างกายก็ไม่ได้พัฒนาเท่าที่ควร จิตใจก็เช่นเดียวกัน
..ฉะนั้น ในโลกที่วุ่นวายนี้ เราควรมีเวลาสงบและอยู่เงียบๆบ้าง ไม่ต้องมีมือถือ ไม่ต้องพูดคุยกัน และไม่ต้องมีอะไรมาแทรก ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องไม่ได้สำคัญอะไร
และก็ทำเรื่องโลกๆตามปกติ
สมาธิก็อยู่รอบตัวเราอยู่แล้ว เราก็จะมีสมาธิ และได้ฝึกสมาธิอย่างสม่ำเสมอครับ
โฆษณา