วันธรรมดาของใครหลายคน ….
วันแห่งการเพาะปลูกครั้งแรกของผมครับ นั่นคือ… การดำนาครับ การดำนาที่ผมเรียกได้ว่าโชคเข้าข้าง น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ ต้นกล้าที่เพาะไว้โตเต็มที่ เหมาะแก่การปักดำในวันนี้แล้วครับ
การดำนาที่ผมทุ่มเทอย่างจริงจัง ได้กำลังใจจากทุกคน
ในครอบครัวที่เข้าใจ ให้กำลังใจ สนับสนุนผมอย่างเต็มที่
การวางแผนทำนาของผมในปีนี้จึงเกิดขึ้นด้วยความรัก ความสุข และผมโชคดีที่มีเพื่อนบ้านที่ดี มาช่วยผมดำนาลุยน้ำ 555
การดำนาดูเหมือนจะง่าย แต่ถ้าดำไปก้มๆ เงยๆ พอเงยมาอีกทีต้นกล้าลอยฟูฟ่องขึ้นเหนือท้องน้ำนี่ ผมคงอายมากๆ
เพราะการดำนาของผมได้รับการฝึกฝนจากยายมาตั้งแต่ผมอายุ 10 ขวบ ก่อนไปโรงเรียน ระหว่างรอรถโรงเรียนมารับ
หน้าที่ในตอนเช้าของผมคือดำนาให้ได้ 5 มัด ( มัดกล้าสมัยก่อนใหญ่มาก) ให้เสร็จก่อนรถโรงเรียนมาจอดหน้าบ้านถึงจะได้ไปโรงเรียน เมื่อเทียบกับมัดกล้าสมัยนี้อาจจะ 15 มัดเลยก็ได้
กล้าสวยๆของผมครับ
ผมก้มๆเงยๆ ตั้งแต่ตีห้า รู้ตัวอีกทีก็เที่ยงกว่าแล้ว
หลังจากกินข้าวกลางวันผมก็เริ่มลงงาน (ดำนา) อีกครั้ง
คราวนี้ผมรู่ตัวอีกทีก็ถึงเวลาอาหารเย็นเลย
ถ้าตอนทำงานที่กรุงเทพผมมีเวลาหยิบโทรศัพท์มาเช็คข่าวสารบ้านเมืองบ้าง
แต่ในวันนี้ ผมไม่มีเวลาหยิบโทรศัพท์มาดูอะไรเลย แม้จะได้ยินเสียงร้องว่ามีคนโทรเข้ามา แต่ผมก็ไม่สามารถทิ้งการดำนาของผมไปรับสายได้
นี่แหละที่มีคนเคยบอกผมว่า พ่อแม่ลำบากมาก กว่าจะได้เงินแต่ละบาท มาส่งเสียลูกให้ร่ำเรียนหนังสือ ทั้งวันแทบไม่มีเวลาพัก กว่าจะได้นอนหลับพักผ่อนก็เหนื่อยล้าเต็มที
ผมเข้าใจความหมายของชีวิตที่พ่อแม่เหนื่อยยากเพื่อความสบายของผมก็ตอนผมได้มาลงมือทำจริงๆ นี่แหละครับ
ชีวิตลูกหลานชาวนา สิ่งเดียวที่เยียวยาจิตใจ ให้มีลมหายใจสู้ต่อในแต่ละวันก็รอยยิ้ม ความเหนื่อยล้าของคนในครอบครัว
ที่ร่วมแรง ร่วมใจกันนี่แหละครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านบทความมือใหม่ของผมจนจบนะครับ ฝากติดตามเพจผมด้วยนะครับ / facebook บ้านสวนดอนประดู่ ขอบคุณมากๆ ครับผม
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
