1st BOOK REVIEW รีวิวหนังสือรักไม่รู้ปี
＃รักไม่รู้ปี DON'T KNOW WHAT YEAR IT IS
Author : จวี๋จื่อเฉิน
Translator : ศุณิษา เทพธารากุลการ
Publisher : พิมพ์คำ
1st Edition : ธันวาคม 2563
🌅 นิยายแปลจีน ยุคปัจจุบัน
"เธอกางแขนโอบกอดความมืดมิดเอาไว้ ผืนฟ้ายามคำคืนพลันสว่างไสวด้วยแสงดาว"
🌅Whan Whan Talk (ขอแอบบ่นหลังอ่านจบ) : แค่อ่านคำโปรยก็รู้สึกได้ว่ามีกลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกล ด้วยฟิลลิ่งหม่นๆ กับอากาศหนาวๆ ช่วงนี้ เลยอยากจะอ่านอะไรดากๆ กับใจที่คาดหวังว่าต้องเป็นนิยายรักซึ้งๆหน่วงๆ ในเรื่องความรักฉบับคุณหนูไฮโซ กับนายเย็นชา (ตามคาเร็กเตอร์พระ-นาง😂)
แต่ที่ไหนได้อ่านไปจนจบตัวอย่าง... ในใจได้แต่ร้องอือหืออ... หน่วงจริงๆ แต่ไม่ได้หน่วงเรื่องความรักพระ-นาง แต่ไปหน่วงที่เนื้องเรื่องนี่แหละ ตัวพระเอกมีอดีตบางอย่างที่ยังคลุมเครือ+ความป่วยที่ยังไม่รู้แน่ว่าคือโรคอะไร ทำให้ครึ่งเล่มแรกได้แต่ลุ้นอยู่ในใจว่า... ~นาง(พระเอก) จะตายไหมว้าา หรือจริงๆ อีกคนเป็นพระเอกกันแน่ เพราะนอกจากพระเอกยังตัวละครชายอีกตัวที่เข้ามามีบทบาทตลอดทั้งเรื่อง (เยอะจนงงทีเดียว 🤭)
จนผ่านไปครึ่งเรื่องพระเอกเราเริ่มเปิดใจให้นางเอกมากขึ้น คนอ่านอย่างเราเลยได้รู้เรื่องเพิ่มขึ้นมาหน่อย ความรู้สึกหน่วงๆ ค่อยกลายเป็นลุ้นแทนว่าขอให้ทีมสืบสวนของเราทำมิชชั่นให้สำเร็จทีเถิดด โรคร้ายใดๆ อย่าได้กล่ำกลายย… สาธุ~
หลังจากเลิกลุ้นเรื่องพระเอกจะตายไหม ผ่านไปจนเตรียมจะเฉลยปมหลักของเรื่อง (เปิดเผยความลับตัวละครชายลึกลับที่บทเยอะพอๆ กับนางเอก) ก็ต้องมาลุ้นต่อว่าพระเอกนางเอกจะฉลาดทันคนอื่นไหม เพราะพระเอกที่ดูเหมือนฉลาด สุดท้ายก็ว่ายังต้องอีกนิด ส่วนนางเอกไม่ต้องห่วงเลย ไม่น่าจะรู้เรื่องอะไรแน่ๆ (เพราะใช้แพชชั่นล้วนๆ)
แต่ใดๆ ต้องแอบบอกว่าเรื่องนี้เค้าเน้นเนื้อเรื่องไปที่ความขัดแย้งระหว่างการทำงานในชีวิตจริงๆ กับจรรยาบรรณของสื่อที่อยู่ในหัวใจ เพราะฉะนั้นนักอ่านสายฟินโปรดอย่าคาดหวังกับฉากซึ้งๆ หน่วงๆ กินใจ ฉันชู้สาวๆ ใดๆทั้งสิ้น หากแต่สิ่งที่นักเขียนทำได้ดีมากกลับเป็นการหยิบยกเอาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆในยุคนี้ จากข่าวต่างๆในสังคม มาเป็นเส้นเรื่อง ทำให้หวานแทบจะต้องตั้งคำถามกับตัวเองตลอดเวลา …ว่าสรุปแล้วนี่เรากำลังติดอยู่ในวังวนแห่งการสื่อสารที่รวดเร็วเกินไปหรือเปล่า…
🌅 เรื่องย่อ : เริ่มต้นด้วยการเปิดตัวด้วยนางเอกผู้มีชีวิตชีวา พรั่งพร้อมทั้งเงินทอง และครอบครัวที่อบอุ่น 'จิ้นซี' ลูกค้ามหาเศรษฐีค้าพลอย มีความฝันอยากเป็นนักข่าวที่ได้รางวัลพูลิตเซอร์ (Pulitzer Prize) ปัจจุบันเป็นนักข่าวฝึกหัด จากนั้นได้รับเลือกให้มาเป็นพิธีกรรายการใหม่ 'เธอบอกว่า' ซึ่งเป็นรายการของผู้จัดจากแผนกสืบสวน เป็นคนมีความสามารถ รายการต่างๆได้รับรางวัล ถือเป็นกระดูกสันหลังของช่อง คนๆนี้ก็คือ'เหอเนียน' ว่าที่พระเอกของเรา สาเหตุที่เกิดรายการนี้ขึ้นเพราะเหอเนียน ต้องการดิ้นรนครั้งสุดท้ายก่อนแผนกจะโดนยุบ เพราะกระแสเสพข่าวของคนในยุคปัจจุบันได้เปลี่ยนไป วิธีนำเสนอข่าวแบบเดิมๆ ไม่สามารถดึงดูดคนดูได้อีกแล้ว เรื่องราวจึงดำเนินไปด้วยเหตุการณ์ที่ทั้ง 2 คนและเพื่อนร่วมทีมต้องติดตามคดีต่างๆ เพื่อนำเสนอในรายการ ทั้งยังต้องสร้างเรตติ้งให้ดีพอที่แผนกจะไม่ถูกยุบ ซึ่งตลอดเวลามีผู้ชายอีกคนเข้ามาวนเวียนอยู่ตลอด 'เกาเฟิงหว่าน' มีอาชีพเป็นโฮสต์อยู่ในไนท์คลับ แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องเกิดขึ้น เป็นต้องโผล่มาหาจิ้นซีทุกที
💐Whan Whan Review (ตรงนี้แอบมีสปอยนะ) : ฟังๆ เรื่องย่อก็เป็นแนวร่วมแรงร่วมใจ ฝ่าฟันอุปสรรค เกิดเป็นความรักระหว่างหัวหน้าผู้เก่งกาจกับลูกน้องแสนสวยและรวยมากกก (ก ไก่หลายตัวหน่อย) แถมยังเปย์เก่ง (เปย์ตั้งแต่สำนักข่าว จนถึงเพื่อนในทีม)
แต่! อย่างที่หวานอแอบบ่นไปตั้งแต่ต้น ว่าอย่าขาดหวังฉากฟินๆ ให้มากนัก เรื่องราวจึงกล่าวถึงนิสัยที่มั่นใจและแพชั่นที่เต็มเปี่ยมในฐานะนักข่าวฝึกหัดของจิ้นซี ถูกเหอเหนียนเลือกมาเป็นผู้ประกาศข่าวในทีม ทั้งคู่และทีมงานจึงเริ่มต้นหาข้อมูลข่าว และสัมภาษณ์ผู้เกี่ยวข้องด้วยกัน ซึ่งทุกสกุ๊ปก็เต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนามทั้งจากภายนอกและอาการป่วยของพระเอก
อย่างข่าวแรกเป็นเรื่องนักศึกษาหญิงถูกอาจารย์บังคับล่วงละเมิดทางเพศ พอจิ้นซีมีโอกาสได้สัมภาษณ์อาจารย์ผู้ถูกกล่าวหา ก็ดันไปมีเรื่องตอนวันสัมภาษณ์ สุดท้ายอาจารย์ชาย ยังถูกแฟนของนักศึกษาสาวแอบตามมาทำร้าย
ข่าวที่สองก็ชอกช้ำไม่ต่างกัน เพราะเป็นเรื่องนักเรียนหญิงฆ่าตัวตาย แต่นักเรียนคนนี้กลับเป็นลูกที่ลูกน้องของเพื่อนสนิทของจิ้นซี ทำข่าวไปทำข่าวมาก็ดันมาถูกเพื่อนสนิทเข้าใจผิด
พอมาข่าวสาม ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นจิ้นซีก็ดันพลาดไปทำข่าวที่ไม่ควรแตะ เพราะเป็นเรื่องที่ศาลตัดสินใจไปแล้ว คือเด็กหญิงแจ้งความจับครอบครัว และคนไหนหมู่บ้าน ในคดีล่วงละเมิดทางเพศ ซึ่งแม้ในตอนหลังจะมีคนสงสัยในความจริง แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอาตัวเข้าไปกวนน้ำให้ขุ่น แต่แน่นอนว่าความกล้าหาญของจิ้นซีต้องมีมากกว่าคนอื่นขั้นหนึ่ง และยังถูกเกาเฟิงหว่านบิ้วอัพอยู่ตลอด สุดท้ายพลาดถ้ากลายเป็นประเด็นที่โดนชาวเน็ตโจมตี เรื่องที่เราได้ยินกันบ่อยมากคือ social bullying แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำให้พระเอกของเราได้ รับบทบาทเจ้าชายขี่ม้าขาว มีเหตุให้ทั้งคู่ได้ออกจากเซฟโซน และรู้จักกันมากขึ้น (คนอ่านอย่างหวานก็ค่อยได้รู้เรื่องมากขึ้น หลังจากมึนๆ มาตลอด) ซึ่งในตอนที่อะไรๆ ดูกำลังจะดีขึ้น บทนางร้ายฝ่ายแอบรักพระเอกก็ทำงานขึ้นมา (TT หวานถึงกับต้องวางหลังสือพักสงบสติแปป เพราะเรารึก็อุสาห์รอตอนเค้าเปิดใจให้กัน)
ข่าวที่สี่จิ้นซีได้ออกโรงคนเดียวเยอะหน่อย เพราะเหอเนียนพักรักษาตัว (หวานเองก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เพราะกลัวนางจะตายซะก่อน) เป็นเรื่องของเด็กทารกแรกเกิดติดยาเสพติดจากแม่ และโดนเอามาทิ้งไว้ที่โรงพยาบาท สุดท้ายเข้าไปพัวพันกับการลักลอบขนส่งยาเสพติด และไปจบที่บริษัทผลิตยาไร้จรรยาบรรณ จำหน่ายยาแก้ปวดที่อาจจะเป็นผลให้เกิดการเสพติดได้ ในตอนนี้เกาเฟิงหว่านก็สร้างสถาการณ์จนทำให้ได้ใกล้ชิดกับจิ้นซี และทำให้บ้านจิ้นซียอมรับ (คนนี้เค้าแสดงออกชัดตั้งแต่ต้นว่ามีเจตนาแอบแฝง) นอกจากนี้ยังเริ่มมีการสร้างความแคลงใจในบ้านจิ้นซี (พ่อ พี่ สาว พี่เขย) เตรียมส่งเข้าปมเรื่องหลักที่จะไปเฉลนตอนท้าย
จนข่าวที่ห้าเป็นเรื่องการล่วงละเมิดทางเพศอีกเช่นกัน แต่บริบทเป็นพนักงานขับรถในแอฟลิเคชั่น ซึ่งมีหลายเคสเจอเหมือนกัน แต่สุดท้ายเจ้าของแอพก็ไม่ได้ทำอะไรจริงจัง จนเรื่องลุกลามใหญ่โตให้กับคนที่ไม่พอใจในองค์กร แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยตัดสินใจเป็นศาลเตี้ย ทำฆาตรกรรมต่อเนื่องด้วยตัวเอง แต่เรื่องมันดันมาเกิดเพราะฝ่ายคนที่แอบชอบพระเอก ซึ่งก็เป็นผู้ประกาศข่าวเช่นกันแต่คนละทีม หาเรื่องมาขโมยข่าว และรายงานผ่านความคิดเห็นเพียงด้านเดียว ที่ตัวเองตัดสินแล้ว จนเหล่าพนักงานขับรถออกมาประท้วง และมีคนตายจากเหตุผู้ประท้วงทำร้ายร่างกาย แน่นอนว่าสุดท้ายทุกคนสามารถผ่านมันไปได้ แต่จิ้นซีกับเหอเหนียนก็ต้องมาทะเลาะกันอีกรอบ (ซึ่งๆ จริงๆยังไม่ทันรักกันเลย …หวานแอบเศร้า) ซึ่งฉากที่หวานรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ แทนจิ้นซีก็คือตอนที่ผู้ประกาศข่าวอีกทีม (คนแอบชอบพระเอก) กินยาฆ่าตัวตาย พระเอกที่กำลังทำข่าวกับนางเอกก็รีบไปหา แม้ว่าก่อนหน้านี้เหอเหนียนได้รับบทเจ็บตัวเพื่อช่วยนางเอกไปแล้ว แต่หวานก็ยังไม่โอเครอยู่ดี 555
แม้ว่าสุดท้ายทั้งหมดจะทำสกู๊ปข่าวที่ 4 ออกมาจนได้ปลุกกระแสสังคม ทำให้คนต้นเรื่องของบริษัทที่ทำแอพริเคชั่นต้องลาออก (เรื่องคนร้องเรียน แต่ทางแอพไม่สนใจ ทั้งๆที่สามารถทำ function เพิ่ม แต่เปลืองเงินเลยไม่ทำ) แนวโน้ทต่างๆ ดูจะไปได้ดี แต่สุดท้ายนักข่าวธรรมดาหรึอจะสู้อำนาจมืด เพื่อนในทีมจิ้นซีโดนลอบทำร้ายจนสุดท้ายบางคนต้องลาออก บางคนย้ายแผนก …ถ้าเป็นซีนในหนังต้องเรียกว่าเป็นอะไรที่สะเทือนอารมณ์ทีเดียว เพราะสมาชิกในทีมที่ทำงานด้วยความหวังที่จะเปิดเผยความจริงสู่สังคม สุดท้ายต้องเดินมาถึงทางตัน …แต่ตัวหวานเองบอกเลยว่าเรื่องนี้ธรรมดามาก ชีวิตจริงมันก็อย่างนี้แหละ ความยุติธรรมไม่ได้หมายความว่าเท่ากัน แต่คือความพอใจของแต่ละฝ่ายต่างหาก ( 555 ดึงดราม่าเฉย)
เรื่องดำเนินมาสู่ช่วงท้ายๆ ในที่สุดปมหลักก็ถูกเปิดออกมาเต็มที่ ตัวละครลับที่เป็นคนส่งข้อมูลให้เหอเหนียน และคอยชักใยอยู่เบื้องหลังหลายๆ เหตุการณ์ ตรงนี้หวานเชื่อว่าคนอื่นก็เดาได้แต่ต้น จึงไม่ได้ตื่นเต้นอะไร …ข่าวสุดท้ายของแผนกสืบสวนเป็นเรื่องแรงงานทาส ที่เหมืองหยกในพม่า (ปัจจุบันเป็นของบริษัทของพ่อนางเอก) ซึ่งเรื่องนี้เกี่ยวพันไปถึงการตายของพ่อแม่พระเอก (นักข่าวภาคสนาม แต่ติดร่างแหไปด้วย) และพ่อแม่เฟิงเกาหว่าน (คนพม่าเข้าของเหมืองเดิม) โดยที่คนที่เป็นผู้ร้ายจริงๆ คือพี่เขยนางเอก เป็นสัญญาไม่เป็นธรรมกับแรงงาน และใช้แรงงานแบบผิดกฎหมาย ในช่วงนี้ยังมีเรื่องทีแทรกเข้ามาคือความรักของคนในครอบครัวนางเอก ที่พี่สาวรู้สึกว่าพ่อรักน้องมากกว่า (ซึ่งก็จริง) ทำไปสู่การหลอกลวงกันเองในครอบครัว
ในช่วงสุดท้ายทั้งเหอเหนียน และจิ้นซี ต้องเผชิญกับความกดดันจากรอบด้าน และเป็นการต่อสู้กับความคิดตัวเองอย่างหนักหน่วง ทางหนึ่งก็ครอบครัว ทางหนึ่งก็คือวิชาชีพที่รัก โดยบทความขัดแย้งในตัวเองของตัวละครนักเขียนสร้างขึ้นมาได้ดีจนทำให้คนอ่านอย่างหวานต้องอึดอัแทน เพราะทุกตัวละครมีเหตุผลของตัวเองที่ชัดเจนมาก แต่ถ้าจะติดจริงๆ คงเป็นตอนที่เฟินเกาหว่าน วางแผนจะรอบฆ่าครอบครัวจิ้นซึ โดยที่โดนถูกเหอเหนียนแผน แต่สุดท้ายพี่เขย พี่สาว และพ่อนางเอกก็โดนจับไปอยู่ดี ปนที่ถูกผูกไว้ ก็คลายออกมาแบบตรงๆ คือเฟิงเกาหว่านยืนถือปืนบอกว่าจะฆ่าให้หมดทุกคน ซึ่งก่อนหน้านี้เฟิงเกาหว่าเป็นตัวละครที่ชอบใช่วิธีวางแผนหลอกใช้คนอื่นมาตลอด ส่วนตัวพ่อนางเอกก็นักธุรกิจที่อยู่ในวงการมานาน เล่ห์เหลี่ยมสารพัดกันเจอมาไม่น้อย แต่พลาดท่ากับแผนที่ออกจะง่ายๆ เกินไปหน่อย ที่แย่สุดเห็นจะเป็นพี่เขย อดีตทหารหน่วยซิล ปัจจุบันเป็นเจ้าของบริษัทบอดี้การ์ด ตอนขับขันกลับเลือกหนีขึ้นรถคนอื่น… ส่วนเหอเหนียนที่ดูเหมือนรู้ทันก็ตามไปช่วยแบบงงๆ คนที่ดูสมบทบาทที่สุดคือจิ้นซี เพราะด้วยนิสัยเป็นคนตรงไปตรงมา การกระทำตอนที่เจอเหตุการณ์ขับขันจึงเป็นเรื่องที่ตรงไปตรงมาที่สุด (ทั้งบอกผ่ายรายการว่าให้ครอบครัวหนีไป และการจ่ายเงินคนขับเรือ) แถมยังมีการแอบช่วยพระเอกโดยการให้พี่เขยเป็นโรคเดียวกัน และเตรียมวิจัยวิธีรักษาไว้ แถมยังโยงไปถึงสาเหตุที่ฆ่าล้างครัวเฟิงเกาหว่าน ด้วยสาเหตุที่อีหยังวะ 555 ถ้าหวานเป็นเฟิงเกาหว่านก็คงเซ็งเหมือนกัน
บทสรุปคือการที่ทุกคนแยกย้ายไปมีทางของตัวเองจิ้นซีไปทำงานต่างประเทศ แต่ก็ยังอยู่ในวงการข่าวเชิงสารดี เหอเหนียนไปรักษาตัวจนหาย และเป็นนักถ่ายภาพ จนเวล่าผ่านได้กลับมาพบกันอีก และแต่งงานกัน …ฟังดูเหมือนหวานสรุปสั้นมาก แต่ความจริงก็คือคนเขียนเค้าเขียนไว้เท่านี้จริงๆ จะมีฉากหวานๆ ให้อ่านขำๆ หน่อยก็ไม่ได้ ><
นอกจากเรื่องราวที่กล่าวมาทั้งหมด หวานยังขอสรุปประเด็นตามที่เห็นว่าควรกล่าวถึงเอาไว้หลายประเด็นทีเดียว
ประเด็นที่ 1 กระแสการเสพข่าวที่เปลี่ยนไป สำนักข่าวจะอยู่รอดอย่างไรถามกลาง การแชร์ข้อมูลในโลกอินเทอร์เน็ตที่เร็วกว่ารถไฟฟ้าชินคันเซ็น
ประเด็นที่ 2 เบื้องหลังการทำงานของนักข่าว มุมมองของนักข่าวที่ต้องนำเสนอข่าว โดยต้องพยายามเป็นกลาง ทั้งที่ตัวเองมีอารมณ์ร่วม และแอบตัดสินเรื่องราวไปแล้ว (ซึ่งอันที่จริงแล้วนักข่าวเองก็เป็นมนุษย์ ฉะนั้นไม่ว่าจริงๆความตั้งใจจะดีแค่ไหน แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าต้องมีสักครั้งที่เลือกทางที่ไม่ควร)
ประเด็นที่ 3 ที่ถูกสอดแทรกตลอดทั้งเรื่องคือ ความแตกต่างของชนชั้น ซึ่งส่งผลกระทบโดยตรงกับตัวละครแต่ละตัว เป็นเหมือนแรงขับเคลื่อนให้แต่ละคนเลือกกระทำต่างกัน ในสถานการณ์ที่คล้ายกัน... ในส่วนนี้เรียกได้ว่าจะให้อธิบายคงไม่หมด เพราะมันเกิดขึ้นในทุกๆเหตุการณ์ แน่นอนว่านางเอกของเราเป็นตัวแทนของความยุติธรรมที่ไม่ยอมรับเรื่องอยุติธรรมใดๆทั้งสิ้น และนางก็พร้อมจะลุกขึ้นสู้ (สู้เองบ้าง ใช้อำนาจเงินพ่อบ้าง=_= 55) แต่.. ความแตกต่างก็คือตัวละครหลายๆตัวไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนางเอกของเรา... เพราะเค้าไม่มีทางเลือก
ประเด็นที่ 4 เป็นเลือกเล็กๆ ที่ตอนแรกหวานก็ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร แต่นักเขียนก็แอบแทรกไว้ในหลายๆ ช่วง คือเรื่องความรักความอบอุ่น และความพร้อมในการมีลูกของครอบครัว ซึ่งถูกกล่าวถึงในหลายๆ ข่าวที่แผนกสืนสวนทำสกุ๊ป แต่ตัวละครที่พูดถึงเรื่องนี้บ่อยที่สุดด้วยตัวเอง เห็นจะเป็นเยาจี โดยที่ทั้งเอาตัวเองเข้าไปเทียบกับจิ้นซี และแสดงออกว่าตัวเองนั้นขาดความรัก หรือแม้แต่ครอบครัวจิ้นซีที่ดูพร้อมทุกอย่าง ตัวพี่สาวกลับไม่รู้สึกแบบนั้น ท้ายที่สุดนำมาซึ่งปัญหาหลายอย่างในครอบครัว
หลายๆประเด็นที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ ไม่ได้ถูกสรุปเอาไว้ชัดเจนนัก เพียงแต่กล่าวไว้สั้นๆ ถึงการดำเนินชีวิตต่อไปของแต่ละตัวละคร ซึ่งเรื่องราวหลังจากนี้คงเป็นชีวิตจริงที่ต่างคนต่างต้องเดินหน้าต่อไป
💐Whan Whan Rating:
ขอกล่าวถึงตัวละครที่จริงน้อยที่สุด แต่เป็นคนที่มีความสำคัญมาก (ตัวต้นเรื่องที่ทำให้เฟิงเกาหว่าน ตามแก้แค้นครอบครัวจิ้นซี) ทั้งๆ ที่เป็นตัวละครที่เป็นสาเหตุ แต่กลับแรงจูงใจในการทำเรื่องต่างๆ กลับอ่อนที่สุด แถมยังบังเอิญเป็นป่วยแบบเดียวกับพระเอก เหมือนถูกวางให้เป็นทางออกของตัวละครอื่น แต่ตัวเองกับขาดแรงจูงใจที่ชัด
สำหรับตัวละครที่หวานเอาใจช่วยที่สุดคงหนี้ไม่พ้น “จิ้นซี” เธอเป็นคนที่จริงใจและจริงจังกับตัวเอง ทุกการกระทำอาจะมีถูกบ้างผิดบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ แม้จะทำผิดพลาด ก็ยินดีที่จะรับผิดชอบกับการกระทำนั้น และพร้อมที่จะแก้ไขมันให้ถูกต้อง ที่สำคัญ…เธอเป็นคนที่พร้อมจะให้อภัยตัวเอง…เรื่องนี้อาจจะฟังดูเป็นเรื่องปกติของคนทั่วไป แต่อันที่จริงมันเป็นเรื่องยากมากสำหรับบางคน หวานหวังเป็นอย่างยิ่งว่านักอ่านท่านอื่นๆ ก็จะสัมผัสได้ถึงพลังบอกที่จิ้นซีส่งต่อออกมาเช่นกัน ซึ่งคงปฏิเสธไม่ได้ว่าการที่ตัวละครนี้มีความจริงใจได้ขนาดนี้เป็นเพราะเธอมีพื้นที่ครอบครัวที่ดี (ทั้งในแง่ความรักความเข้าใจ และเงินทองให้การใช้ชีวิต) ดังที่เหอเหนียนเองก็เคยพูดไว้ตั้งแต่แรกๆ ว่า
“แต่เธอคือคนที่ทำได้ เพราะบ้านเธอรวย อุดมการณ์ของเธอบริสุทธิ์มาก...”
สำหรับเรื่องแรกที่หวานรีวิวของให้คะแนนไว้ที่ 7.5/10 เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องที่สนุกมากจนต้องอยากกลับมาอ่านอีก แต่กลับทำให้เกิดคำถามตามมาอีกมากหลังอ่านจบ …รวมทั้งตัวหวานเองที่เกิดแรงบันดาลใจอยากทำเพจรีวิว ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกอยากจะเขียนอะไรบ้างอย่าง ^^
ไว้พบกันใหม่ค่ะ
#รีวิวนิยาย #นิยายจีน #หนังสือ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
