คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม?
ว่าฉันอยู่ด้วยตัวคนเดียว ....ได้
ดั่ง “ดาวดวงน้อย” ที่ล่องลอยห่างไกล
ไกลออกไป จากแรงดึงดูดใดๆ ของจักรวาล
•
แล้วเจ้าสิ่งนี้ มันยังคงถูกเรียกว่า “ดวงดาว” อยู่ไหม?
หรือมันกำลังกลับกลายเป็น ...นิยาม
ของคำว่า “ก้อนหินอวกาศ” กันแน่?
มันล่องลอยเอื่อยๆ อย่างไม่มีขื่อแปร
และไม่แคร์การมีอยู่ของ “พันธะระหว่างดวงดาว”
•
นานวันเขา มันลอยไป ลอยไป ตกร่องทางอารมณ์
มันถมความว่างเปล่า ด้วยความหม่นหมอง
มันกลายเป็น “ก้อนอุกกาบาต” ที่คึกคะนอง
มันร่อนตะกอนความเหงา ด้วยความโกรธ ที่ลุกเป็นไฟ
•
“ทำไมไม่มีใครสนใจฉัน?”🌕
“แล้วฉันจะแคร์ใครไปทำไม?”🌖
“ชีวิตฉันไม่ใช่ไม่มีความหมาย” ..🌗
“เพราะดวงดาวอย่างฉันเจ๋งจะตาย!” 🌘
ไม่ต้องผูกพัน หรือเป็นพรกับใครก็ได้ ....🌑
แต่คอยดูเถอะ ฉันจะทำลายพวกนายให้ดู!.☄️
•
เจ้าอุกกาบาตก้อนดำ ที่กำลังมองว่าตนเองเป็นดวงดาว
ประกาศกร้าว และทะลวงเข้าไปในชั้นบรรยากาศของดาวน้อยใหญ่ มันสันดาปความผิดหวังด้วยเพลิงแห่งความคับแค้นใจ จนเพลิงเผาไหม้ ชนิดที่ไม่หลงเหลืออะไร จนความเป็น “ดวงดาว” ที่เคยทึกทักเอาไว้
ได้สลายหายไปกับ ฝุ่นควัน...
•
พลันเกิดแสงสว่างวาบ ฉาบลงบนผืนฟ้านั่น
และกำลังพุ่งลงมาตกกระทบ หัวใจ
•
มันดิ่งลงมา หมายตอกย้ำกับนักค้นหาดวงดาวแห่งความหวังอย่างคุณ เขา เรา ผม และใครต่อใคร ว่า “ทุกชีวิตต่างสะท้อนชีวิตกันและกันเสมอไป เฉกเช่นพันธะที่เกี่ยวรัดกันไว้ระหว่างดวงดาว”
•
เพราะท้องฟ้ายามค่ำคืนคงดูแสนเหงา
หากได้แสงจากดวงดาว ที่สุกสกาวอยู่ แค่ดวงเดียว