วีรกรรมของโอปป้า บางแก้วจอมซน
....วันก่อนผมเล่าเรื่อง โอปป้า กะ ออนนี่ บางแก้วจอมซนของผมเรื่องออนนี่ไม่ยอมรับรักโอปป้า เพราะหล่อนรักโอปป้าแค่พี่ชายตัวนึงเท่านั้น....!
โอปป้า กะ ออนนี่
มาคราวนี้ได้เรื่องเลยครับ
...ฤดูแห่งความรักของทั้งสองมาถึงอีกแล้ว โอปป้าเคล้าเคลีย เลีย ดม ไม่ยอมห่าง ออนนี่ยอมให้พี่ทำทุกอย่าง แต่เหมือนเดิม พอจะเข้าท่อนฮุกทีไรออนนี่จะคำราม สะบัด กัด ขู่ ฯลฯ จนโอปป้าทำอะไรไม่ได้ ได้แต่วิ่งวนไปรอบๆ เห่า และส่งเสียงร้องคราญคราง
....ผลก็คือ ทั้งบ้านไม่ได้หลับได้นอนกันล่ะครับ คงลามไปถึงเพื่อนบ้านใกล้เคียงด้วย โชคดีที่ไม่มีใครแจ้งตำรวจ หรือเอาก้อนหินมาขว้างบ้านเอา...!
....ย่างเข้าคืนที่ 3 ผมไม่ไหวแล้ว.......
....เราปรึกษากันว่าจะทำยังไงกับมันดี ความรัก ผูกพัน สงสาร รำคาญ โมโห ฯลฯ มันผสมปนเปกันไปหมด ลองค้นหาข้อมูลทางอินเตอร์เนตว่าทำยังไงถึงจะทำให้มันสงบลงได้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ความกระจ่าง ยังไงคืนนี้เราคงต้องทรมานไปอีกคืน...
พรุ่งนี้คงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแล้วล่ะ...!
....วันรุ่งขึ้นหลังเลิกงาน ผมแวะปรึกษาสัตวแพทย์ เล่าอาการของโอปป้า และความทุกข์บนความรักของผมให้ฟัง พร้อมถามว่ามีวิธีไหนให้โอปป้าสงบลงได้บ้าง ครอบครัวผมรวมทั้งเพื่อนบ้านจะได้สงบสุขกันซะที...
....คุณหมออธิบายว่า ฟีโรโมนของตัวเมีย จะถูกขับออกมาทางสารคัดหลั่ง เพื่อเชื้อเชิญให้ตัวผู้มาปฏิบัติภารกิจดำรงเผ่าพันธุ์ของพวกเขา การใช้ยาเพื่อให้โอปป้าสงบลงแทบจะไม่มีผลอะไรเลย หนทางเดียวที่น่าจะทำได้คือ จับทั้งคู่แยกจากกันอย่างเด็ดขาด แยกให้แบบดมกลิ่นไม่ถึง...ปฏิบัติการนี้อาจกินเวลาเป็นสัปดาห์....
....แล้วผมจะเอาเขาไปไว้ไหน..?
....ผมลองจับทั้งคู่แยกกัน ห่างที่สุดเท่าที่พื้นที่จะอำนวยให้ผลก็คือ หนักกว่าเดิม ทั้งโอปป้าและออนนี่ พร้อมใจกันเห่าประสานเสียงสนั่นหมู่บ้านเลยครับ กลับกลายเป็นว่าขยายพื้นที่ความรำคาญออกไปเป็นวงกว้างกว่าเดิม
....ปฏิบัติการนี้ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง...!
....เรากลับมาวิเคราะห์พฤติกรรมของมัน หมาตัวอื่นๆก็เป็นทำไมเค้าไม่โวยวายส่งเสียงสร้างความรำคาญแบบโอปป้า ทำไมโอปป้าจึงมีพฤติกรรมแบบนี้..?
....แล้วผมก็พบว่า โอปป้าจะส่งเสียงเฉพาะเวลาที่ผมอยู่บ้าน....
....เมื่อไรที่ผมออกจากบ้านไป เค้าก็จะเงียบ ถึงจะมีอาการ "ฮีท" ก็แค่วิ่งตามดมๆ วนเวียนธรรมดา ไม่ส่งเสียงเห่า ร้องครวญคราง...
...สรุปว่า โอปป้าเป็นหมาขี้อ้อน แถมยังขี้ฟ้องอีกต่างหาก และเขาจะรู้ว่า เขาทำแบบนั้นได้เฉพาะกับผมคนเดียวเท่านั้น..!
...แล้วปฏิบัติการ "หลอกหมา" ก็เริ่มขึ้น....
....เย็นวันนั้น พอผมกลับเข้าบ้าน โอปป้าก็เริ่มส่งเสียงเห่า ร้องโหยหวน ครวญคราง สลับกับหายใจหอบถี่ ลิ้นห้อย อาการน่าเป็นห่วงว่าจะช็อคตาย
...ผมแกล้งคุยเสียงดังว่า วันนี้พ่อจะไม่อยู่บ้านนะ แล้วก็ขับรถออกจากบ้านไป...
จอดรถดับเครื่องที่หน้าปากซอย โทรกลับไปถามที่บ้าน ที่บ้านบอกว่า โอปป้าเงียบแล้ว...! 555 แผนสำเร็จ
....ผมบอกให้ลูกสาวออกมาขับรถเข้าบ้าน ส่วนตัวผมแอบย่องกลับมา ปีนรั้วเข้าทางหลังบ้าน แล้วซุ่มเงียบ...!
...โอปป้าพอเห็นรถกลับเข้าบ้าน ก็เรื่มส่งเสียงเหมือนเดิม แต่พอคนที่ลงรถมาไม่ใช่ผมมันก็เงียบ ท่าทางผิดหวังนิดๆ..
คืนนั้น หมู่บ้านของเรากลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง โอปป้าไม่ส่งเสียงร้องสักแอะ พวกเราได้นอนเต็มอิ่มหลังจากทรมานมา 3 คืน...!
....ส่วนผมหรือครับ...ลงจากบ้านก็ไม่ได้ จะพูดคุยกะใครก็ต้องกระซิบเบาๆ ทานข้าวเย็นเสร็จก็ต้องรีบอาบน้ำ เข้าห้องนอนเงียบกริบ..กลัวหมาจะรู้..5555+
โอปป้านะโอปป้า....ระหว่างแกกะพ่อ ใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่เนี่ยยยย.....
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
