No place for mistake
ฉันอยากเร้นหายไปในม่านหมอกของสายลม
ฉันมิอยากยืนเผชิญความเจ็บปวดและความกระวนกระวายแสนสาหัส
ฉันมิอยากรับความจริงที่ฉันต้องพบเจอ
ฉันมิอยากมองเห็นฉันที่ไร้สามารถ
ฉันที่มิอาจทำสิ่งใดได้เลย
ฉันมิอยากเผชิญกับอดีตของความผิดพลาดที่เฝ้าหลอนหลอก
ฉันมิอยากเผชิญกาลเวลาที่ค่อย ๆ เลื่อนผ่านเพื่อพาฉันไปเจอกับสิ่งที่ฉันมิรู้จัก
ฉันมิอยากเผชิญกับทุกย่างก้าวที่ฉัน “จำต้อง” ก้าวย่างเพื่อผ่านไป —อันเต็มไปด้วยความวิตกสุดน่าพะวงในทุก ๆ วินาที
ฉัน —ไอ้ขี้แพ้
ฉันอยากนอนซุกไออุ่นของผ้าห่มผืนเน่า —ที่อบอุ่นและปลอดภัยกว่าที่ใดในโลก
ฉันอยากได้เพียงดวงไฟสีส้มนวลจากโคมไฟราคาถูกที่หัวเตียง —ที่อยู่เป็นเพื่อนข้างกายและเป็นอัศวินพิทักษ์ความมืดมิด ที่แทบจะกลืนกินฉันให้จมหาย
ฉันเพียงอยากมองภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอสี่เหลี่ยม —ภาพบุคคล หรือเรื่องราวที่ดูเหมือนจะสมจริงยิ่งกว่าช่วงชีวิตทั้งหมดของฉัน —เพียงอยากสดับรับฟังถ้อยคำและรูปประโยคที่ถูกพูดแทนใจของฉันในโลกที่อนุญาตให้ตัวละครเหล่านั้นสามารถเจ็บปวดได้อย่างไม่ต้องอายใคร และพร้อมมีคนทำความเข้าใจพวกเขาเสมอ
ฉันเพียงอยากปล่อยให้น้ำตาของฉันรินไหลลงบนหมอนใบเก่งที่รองรับกับทุกความทุเรศทุรังของใบหน้าและห้วงอารมณ์ความคิดอันหนักอึ้งจนเกินกว่าที่ศีรษะของฉันจะตั้งตรงได้ไหว ในทุก ๆ ค่ำคืน
—ค่ำคืนที่ฉันอยากจะหลับตา แต่ก็มิอาจทำได้
ฉันเฝ้าคิดถึงแต่เรื่องที่ไม่ใช่ของฉัน
คน —ที่ไม่ใช่ฉัน
ปัญหา —ที่ไม่ใช่ของฉัน
และความฝัน
—ที่ไม่ใช่ของฉัน
ตื่นขึ้นมาเพื่อไปทำสิ่งที่จะไม่มีวันเป็นของฉัน
ฉันร้องไห้ —เพื่อหยุดร้องไห้
และเพื่อร้องไห้ได้ใหม่ ในอีกวัน
ฉันกกกอดหมอนข้างที่รองรับทุกอ้อมกอด คราบน้ำตา และความอัปยศอดสูของชีวิตของฉัน
พวกมันทำหน้าที่อย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
พวกมันมีค่ามากกว่าสิ่งใด
และเป็นความปลอดภัยทางจิตใจของคนคนหนึ่ง
อาจมากเสียกว่า —ที่คนคนหนึ่งจะมอบให้กันได้
น้ำตาที่เท่าไรของฉัน
ก็ไม่มีค่าอันใดทั้งนั้น
แต่พวกมันก็พร้อมรองรับ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลที่น่าสมเพชเพียงใด
ฉันมิอยากแล้ว...
มิอยากรับรู้หรือเผชิญกับสิ่งใด
เผชิญกับสิ่งที่พร้อมจะฟาดฟันฉันให้ย่อยยับ
และก้าวย่างต่อไป
ที่ต่างหวังให้ฉันเลือก “ก้าวที่ถูก”
ฉันอาจมิได้ทำผิดพลาด
—-แต่ฉัน —คือความผิดพลาด
และบนโลกใบนี้ของฉัน
.
.
.
ไม่มีที่ให้ความผิดพลาดอันน่ารังเกียจเช่นนั้นเลย.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
