พ่อแม่เลี้ยงเรามาเพื่อหวังให้เราเลี้ยงดูตอนแก่นั้นจริงครับ(บางครอบครัว)
ในฉบับของผมนั้นความรักมันไม่ได้วัดกันที่ผลลัพธ์ของความดี มันไม่ได้วันกันที่ผลตอบแทนว่าฉันทำดีกับเธอนะ เธอต้องดีกับฉันสิ
แน่นอนว่าไม่มีใครรักเราจริง ๆ เท่ากับตัวเอง นั้นเป็นความรักขั้นพื้นฐาน คือ รักตัวกลัวตาย รักที่เหนือชั้นขึ้นไปอีกคือ การกรุณาครับ เป็นความรักให้ เช่นความรักของพ่อกับแม่
ถ้าเปรียบความรักของพ่อแม่ ความรักของพวกท่านจะเบ่งบานทุก ๆ ตอน ขนาดเราโตขึ้นแล้ว ท่านก็ยังเห็นเราเป็นเด็ก
และคอยจู้จี้จุกจิกอยู่เสมอ แต่ในใจลึกของท่านนั้นเป็นห่วงเราครับ เพราะท่านไม่รู้ความต้องการของตัวเองถึงได้แสดงพฤติกรรมแบบนั้น
จากประสบการณ์ของผมโดยตรง ผมเป็นคนที่เคยเกลียดแม่มาก เพราะตอนเด็ก ๆ แม่บ่น คอยบอกไปล้างมือตอนกินข้าว คอยถามผมตลอดว่ากินข้าวยัง คอยเป็นห่วงมันทำให้ผมรำคาญ
พอผมได้เข้ามหาลัย แม่ก็ยังทำแบบเดิมอีก แต่การเข้ามหาลัยมันทำให้ผมรู้ว่าที่แม่บอกนั้นมันคือแม่ห่วง
ทุก ๆ วันนี้ที่ผมกลับบ้านมา ก็อยากได้ยินเสียงแม่ว่า กินข้าวยังลูก หิวไหม ลูกดูผอมลงนะ(อยู่หอกินแต่มาม่า55)
มันทำให้ตอนนี้ผมรักแม่ที่สุดแล้วครับ
ถึงแม้ว่าตอนสุดท้ายพวกท่านจะหวังพึ่งเรา ในยามที่ท่านไม่มีแรงทำงานหรือพึ่งพาตัวเองได้ แต่สุดท้ายความรัก มันไม่ได้วัดกันที่ผลลัพธ์ หรือคุณงามความดีของกันและกัน
เพราะว่าผมอยากดูแลพ่อแม่ เพราะผมอยากให้.....พ่อแม่มีความสุขนั่นเอง
แล้วคุณละครับ อยากให้อะไรพ่อกับแม่?
ถ้ามีคำตอบอยู่ในใจแล้ว อย่าลืมทำให้เป็นจริงด้วยนะครับ
ผู้เขียน : The Focus
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
