13 มิ.ย. 2021 เวลา 13:31 • ปรัชญา
บางเวลา บางโอกาส บางบทบาท
อาจรู้สึกสงสัยว่าได้ทำตัวเองหล่นหายไปหรือเปล่า
กระทั้งคิดทบทวน หาคำตอบว่าแท้จริงแล้ว
ลักษณะ รูปพรรณ สันฐาน ของเจ้า ตัวเอง ที่ว่าหล่นหาย
มันมีลักษณะเป็นอย่างไร ก็ยังไม่อาจนึกได้
บางครั้งอาจไม่เคยพบตัวเองตั้งแต่แรก ไม่ได้ทำมันหล่นหายไป
อาจใช้ชีวิตเป็นเหมือนน้ำแข็ง ที่หลอมละลายด้วยความร้อน
และเซ็ตตัวในโลกที่แสนเยือกเย็น กลายเป็นวัตถุลักษณะแข็ง
มีรูปร่างหน้าตา เป็นไปตาม พิมพ์หรือสถานการณ์ที่ควรจะเป็น
ไม่รู้ว่าแบบนั้นที่เป็น จริงๆแล้วมันดี มันเป็นสิ่งที่ชอบจริงๆ
หรือเพียงแค่เพราะอยู่ภายใต้แม่พิมพ์หล่อหลอมมาเป็นลักษณะนี้
จริงๆตัวตนอาจไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ยิ่งค้นหายิ่งไม่พบ หรือแท้จริง สิ่งที่หาไม่มีอยู่จริง
บางคราก็คิดว่าถ้าได้เป็นตัวเองจริงๆก็คงจะดี
ไม่ต้องสนว่าจะต้องเยือกเข็งให้เป็นก้อนน้ำแข็งที่เป็นรูปทรง
แม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันหน้าตาแบบไหนก็ตาม
แบบน้ำที่เป็นอิสระ ในโลกที่ร้อนโดยความจริง
หรือเป็นเมฆที่ล่องลอยพริ้วไหวเริงร่าท้าสายลมที่จะพัดพา
ไม่มีรูปทรงแน่ชัด แต่มีความสวยงามในแบบฉบับของตัวมันเอง
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
ยังไงก็คงไม่หยุดค้นหาตัวเองหรอกนะ ยังมีแรงอยู่ สู้ต่อไป
ไม่ได้นั่งๆนอนๆตกตะกอนความคิดเป็นตัวหนังสือนานเลย
อาจจะดูเพ้อเจ้อ แต่เราคิดว่าการได้ตกตะกอนแบบนี้
ทำให้เราได้คุยกับตัวเองมากขึ้นนะ ในเวลาที่สถานการณ์ที่แย่จังเลย
ปีที่ผ่านเวลาเปลี่ยนผันไปไว ฉันฉันเป็นคนเดิมที่ยังสงสัยว่าตัวเองเป็นเช่นไรนะ?
การมาเขียนในBlockditก็ดีเหมือนกัน
แต่วุ่นไปหน่อย อ๊องเหมือนหายตัวไปเลย
โฆษณา