ข้าวหลามทุ่งกุลาร้องไห้ เสน่ห์ข้าวหอมมะลิอีสาน
ระหว่างทางไปเที่ยวจันทบุรี จากอีสานไปภาคตะวันออกต้องมีการผ่านทุ่งกุลาร้องไห้ เพื่อนที่เป็นชาวอีสานก็บอกว่าแถวทุ่งกุลาร้องไห้ ตามรายทางจะมีชาวบ้านมาขายข้าวหลามกันเป็นแถวเป็นแนว ข้างถนนสายหลัก
เพื่อนบอกว่า ปกติจะต้องได้เจอแถวยโสธร แต่พอดีวันนั้นฝนตก ชาวบ้านไม่ออกมาขาย ขับมาเรื่อยๆจนมาเจอแถวอีกทีที่จังหวัดสุรินทร์ ก็เลยลองแวะซื้อเจ้าหนึ่ง
ทานครั้งแรกอร่อยมาก ไม่หวานเกินไป รสกลมกล่อม ข้าวเรียงตัวสวยอรอ่ยจนติดใจ รสชาติคนละอย่างกับข้าวหลามหนองมนของชลบุรีที่ดังๆ เพราะของหนองมนจะหวานมัน แต่ข้าวหลามทุ่งกุลาฯจะไม่หวานแต่เน้นความอร่อยที่ตัวข้าวเป็นหลัก
ขับไปกทมอีกครั้งก็เลยจะแวะซื้อที่กุลาร้องไห้อีก แต่คราวนี้ได้ที่เกษตรวิสัย จ.ร้อยเอ็ด รอบนี้ได้ที่อร่อยกว่าเดิมเสียอีก ข้าวหอม และนุ่ม
เพื่อนคนอีสานว่าไม่ว่าซื้อเจ้าไหน ถ้าเป็นทุ่งกุลาร้องไห้ ก็ล้วนอร่อยเหมือนกันหมด น่าจะเป็นเพราะทุ่งกุลาร้องไห้เป็นแหล่งปลูกข้าวหอมมะลิที่ดีที่สุดในโลก
ทุ่งกุลาร้องไห้นั้นเป็นที่ราบที่กว้างใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน ใหญ่กว่ากทม.สองเท่าตัวครอบคลุมพื้นที่ 5 จังหวัด คือ ร้อยเอ็ด สุรินทร์ มหาสารคาม ศรีสะเกษ และยโสธร
สาเหตุที่มีชื่อเรียกอย่างนี้เพราะเมื่อก่อนชาวกุลาที่เป็นพ่อค้าเร่ (เป็นชาวไทใหญ่) เดินทางจะมาขายของซึ่งต้องผ่านทุ่งนี้แต่เดินบนที่ราบกว้างใหญ่ก็มองเห็นแต่ที่ราบสุดลูกหูลูกตา ไม่เจอบ้านคนเสียที จึงทิ้งของที่หาบมาไว้ ว่ากันว่าที่ทิ้งไปนั้นเป็นครั่งที่นำมาย้อมผ้า ที่ตรงนั้นจึงเรียกกันต่อมาว่า บ้านครั่งน้อย ซึ่งปัจจุบันอยู่อำเภอเกษตรวิสัย จ.ร้อยเอ็ด
เมื่อเดินต่อไปอีก ทนหาบครั่งที่เหลือไม่ไหวจึงทิ้งเสียหมด ต่อมาบริเวณที่กุลาทิ้งครั้งทั้งหมดนี้เรียกว่า บ้านครั่งใหญ่ ซึ่งอยู่อำเภอเกษตรวิสัย จ.ร้อยเอ็ด เช่นเดียวกัน
เมื่อเดินมาเจอชาวบ้านที่รอจะซื้อของ ก็ไม่มีของขายแล้ว จึงพากันร้องไห้ (น่าสงสารยิ่งนัก)
ทุ่งนี้ที่จริงเมื่อก่อนแห้งแล้ง แถมสมัยโบราณที่ตรงนี้เคยเป็นใต้ทะเล แต่ตอนนี้กลายเป็นสถานที่ที่ปลูกข้าวหอมมะลิชื่อดังระดับโลกที่เคยมีหลายพื้นที่พยายามนำไปปลูกแต่ก็ไม่เคยได้พันธ์ข้าวแบบนี้ได้เลยนอกจากที่นี่
ข้าวพันธ์นี้เมื่อแรกทดลองก็เคยปลูกหลายพื้นที่ทุกภาคในไทย ก็พบว่าให้ผลดีที่สุดในภาคอีสาน ในภาคกลางพบว่าเม็ดข้าวจะอ้วน ไม่แข็งแรง ขณะที่ ในภาคเหนือแม้ได้ผลดีแต่คนนิยมปลูกน้อยเพราะนิยมกินข้าวเหนียวมากกว่า
ข้าวหอมมะละนี้แรกเริ่มเป็นข้าวขาวพันธุ์ 105 เริ่มโครงการทำนาสาธิตปี 2502 และใช้เวลา 30 ปีกว่าข้าวจะเต็มทุ่ง ทุกวันนี้ มีคนนำพันธ์ข้าวหอมมะลิไปปลูกหลายพื้นที่ แต่ข้าวที่ปลูกที่อื่นก็ยังรสชาติสู้ที่ปลูกในทุ่งกุลาร้องไห้ไม่ได้
เราเคยไปกินข้าวบ้านเพื่อนที่ศรีษะเกษ เป็นข้าวก้นหม้อที่เหลือไว้ ตอนนั้นหิวมาก ก็เลยคดมาให้กินกัน เพื่อนบอกว่าปลูกที่ทุ่งกุลาร้องไห้ (บ้านเขาทำนาด้วย)
ขนาดแค่ข้าวก้นหม้อยังอร่อยมากขนาดนั้น กินจนไม่เกรงใจเขาเลย
ที่สำคัญไปกินร้านอาหาร ตัวอาหารน่ะแย่แค่ไหนก็ตาม (ร้านนั้นเค็มมาก แถมอูมามิกระจาย) แต่ข้าวอรอ่ยมาก คือมีดีที่ข้าวจริงๆ ไม่เชื่อลองชิมข้าวใน 5 จังหวัดนี้ดู โดยเฉพาะข้าวหลาม พูดเลยว่าจะต้องติดใจ เคยไปซื้อเจ้านึง เผาข้าวซะเละ แต่ เผาข้าวเละยังไงก็อร่อย ไม่น่าเชื่อเลย
แหล่งข้อมูลอ้างอิง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
