ข้อแรก หนังสือนิทาน มีรูปเต็มไปหมด (Recognition) ลองชวนเขาดูรูป ถามเขาว่า นี่ตัวอะไร หมู หมา กา ไก่ ไดโนเสาร์ ทีเร็กซ์ สเตโกซอรัส เครื่องบินยี่ห้อนั้น ยี่ห้อนี้ ถามเขา ให้เขาตอบ และ “เฉลย” แค่นี้เอง ง่ายมาก

ข้อสอง หนังสือนิทาน ช่วยฝึกทักษะการนับ (Calculation) แมงมุมตัวนี้ มีขากี่ขา เจ้าไดโนเสาร์ มีเขี้ยวกี่อันกัน ฉลามในฝูงนี้มีกี่ตัว ลองนับดู ชวนกันนับเลข ระหว่างที่อ่านนิทาน ฝึกสมองลูกน้อยได้ดียิ่งนัก

ข้อสาม หนังสือนิทาน สร้างจากชีวิตจริง (Recalling) ถามเขา สถานที่แบบในนิทาน ลูกเคยไปมาแล้วใช่มั้ย จำได้รึเปล่า เจ้านกตัวนี้ในรูป แม่เคยชี้ให้ดูที่สวนหลังบ้านของเรา สีมันเหมือนกันรึเปล่า บ้านของเจ้าหนูในนิทาน คล้ายๆกับบ้านของเราตรงไหนบ้าง ชวนลูกคุย โยงเรื่องกับชีวิตจริง เสริมสร้างจินตนาการได้ไม่เบา

ข้อสี่ หนังสือนิทาน มีความรู้สึกของตัวละครเสมอ (Perspective Taking) เจ้าเสือตัวนี้ ที่มันหยอกเย้ากับเพื่อนในฝูง มันรู้สึกอย่างไรอยู่ เจ้าตูบในรูปที่มันพรากกับเจ้าของ ลูกคิดว่ามันรู้สึกอย่างไร และกำลังคิดอะไรอยู่ คุณแม่ที่เรียกเจ้าหนูไปทานข้าว แล้ว เจ้าหนูเอาแต่เล่น ไม่สนใจ คุณแม่จะรู้สึกอย่างไรบ้าง และควรทำอย่างไร ชวนลูกฝึกสมมุติ ถ้าลูกต้องเป็นตัวละครตัวนั้น ลูกจะรู้สึกอย่างไร เสริมสร้าง ให้เขาสนใจผู้อื่น ช่วยสร้างวุฒิภาวะทางอารมณ์ได้ดียิ่ง