ตามหลักพุทธศาสนาจำแนกดอกบัวออกเป็น4เหล่า
ชีวิตเปรียบเสมือนหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า
ขึ้นอยู่กับเราจะสรรค์สร้างให้เป็นเช่นไร
'คู่รัก' ปากกาลูกลื่นบนกระดาษ รูปวาดโดยผู้เขียน
ตอนเข้ามาเรียนศิลปะในเทอมแรก เด็กในชั้นถูกแยกออกได้เป็น3กลุ่ม
1) พวกฝีมือขั้นเทพ
ไอ้เด็กพวกนี้เหมือนมันคาบภู่กันกับถือจานสีคลานออกมาจากท้องแม่ คือมันเก่งซะจนอาจารย์แทบไม่กล้าสอน ในแต่และรุ่นจะมีบุคคลประเภทนี้หลุดเข้ามาปะปนอยู่ราวๆ 1-2คน
พวกเราตอนที่เรียนร่วมกับคนประเภทนี้ช่วงแรกๆ ทุกคนในชั้นจะรู้สึกกดดันมาก โดยเฉพาะวิชาวาดเส้น(Drawing) ซึ่งเราเรียนกันคาบละ4ชั่วโมง อาจารย์จะนำข้าวของสารพัดอย่าง เอามาตั้งเป็นหุ่นให้พวกเราล้อมวงกันวาดและแรเงาด้วยดินสอ ช่วงเวลาที่กดดันจริงๆมันคือตอนท้ายชั่วโมง
อาจารย์จะเอารูปทั้งหมดมาวางเรียงเป็นแถวหน้าห้อง แล้วเดินให้เกรดพร้อมกับวิจารณ์ติชมไปทีละรูป ถ้ารูปใครบังเอิญซวยถูกไปวางอยู่ใกล้รูปของพวกเด็กขั้นเทพล่ะก็ รับรองไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด
จะลองยกตัวอย่างให้ฟังสักเรื่องนะครับ อันนี้โดนมากับตัวเองเต็มๆ วันนั้นเป็นการวาดภาพหุ่นนิ่ง (Still life) ซึ่งเน้นหนักไปทางพวกพืชผักผลไม้ อาทิเช่น ส้ม แตงโม กล้วยเป็นหวี มะพร้าวเป็นทะลาย และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมายวางเต็มพรืดไปหมด ก็เลือกหามุมนั่งวาดกันไปสบายๆ
แต่หลังจากนั้น4ชั่วโมง ความซวยก็มาเยือนผมจนได้ รูปของผมดันโดนมือดีจับไปแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างรูปของไอ้เด็กขั้นเทพประจำห้องสองคน! ตอนนั้นคิดในใจ 'งานเข้าแล้วกู!'
เพราะรูปของผมถ้าประเมินด้วยสายตาก็จัดว่าอยู่ในเกณฑ์ปานกลางตามมาตรฐานของเด็กเรียนศิลปะทั่วๆไป แต่ด้วยความที่มันไปอยู่ผิดที่ ตอนนี้มองไปมองมารูปผมกลายเป็นห่วยไปเลย
เพราะที่ประกบอยู่ซ้ายขวา มันวาดออกมายังกับรูปถ่าย!!!
ผมล่ะอยากถามพวกมันเหลือเกินว่า ตอนเด็กๆมึงแอบกินกล้องถ่ายรูปกันเข้าไปรึไง!!
ถึงได้วาดรูปออกมาเนียนซะขนาดนี้ ผมเดินเข้าไปเพ่งใกล้ๆยังหาลายเส้นดินสอแทบไม่เจอ
แล้วผลก็เป็นไปตามคาด พออาจารย์เดินมาตรวจรูปผม การเปรียบเทียบก็เกิดขึ้น และไม่ต้องห่วงหาความดีแทบไม่เจอ ก็จะไปเจอได้ยังไงในเมื่อโดนสองรูปนั่นดับรัศมีไปซะหมดเกลี้ยง วันนั้นได้B-มาก็ถือว่าเป็นบุญกบาลที่สุดแล้ว
' เมล็ดพันธุ์ ' ปากกาลูกลื่น สีอะคิลิค รูปวาดโดยผู้เขียน
2) พวกเดินทางสายกลาง
ไม่ได้หมายถึงนุ่งขาวห่มขาวมาเรียนหรือธรรมะธัมโมอะไรแบบนั้นนะครับ แต่หมายถึงเป็นพวกที่พอจะมีทักษะติดตัวมาบ้าง แต่ฝีไม้ลายมือยังไม่ถึงขั้นโดดเด่น พวกนี้จัดว่าเป็นประชากรส่วนใหญ่ของชั้นเรียน ในจำนวนนี้เกือบทั้งหมดจะเรียนจบแทบทุกคน เพราะมันจะไม่ออกซ้ายออกขวา เดินหน้าไปตรงกลางเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วยังไงก็ถึงจุดหมายปลายทางแน่นอน
'ปัญญา' ปากกาลูกลื่น สีไม้ สีอะคิลิค รูปวาดโดยผู้เขียน
3) พวกผีผลักเข้ามาเรียน
บุคคลประเภทนี้เหมือนมันสอบติดแต่เลือกเข้าผิดคณะ คือไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับศิลปะเลยแม้แต่น้อย เรียกว่าถ้าจับมาตอบปัญหาศิลปะแข่งกับเด็กป.6เผลอๆไอ้พวกนี้แพ้ อันนี้เรื่องจริงไม่ได้มุก เพราะเจอมาแล้วกับตัว
"นาย...สีอะไรผสมกันถึงได้สีแดง"
อาจารย์ซึ่งกำลังสอนเรื่องทฤษฎีสีอยู่ ถามไอ้เด็กแสบประจำห้อง เพราะเห็นว่ามันเอาแต่เล่นกับเพื่อน โดยไม่ได้สนใจฟังที่อาจารย์สอนแม้แต่น้อย
(บอกไว้เป็นความรู้หน่อยนะครับ เผื่อใครไม่ใช่แนวศิลปะ สีเหลือง น้ำเงิน แดง พวกนี้คือแม่สี ต่อให้สีอะไรจับคู่กันก็ผสมพวกมันขึ้นมาไม่ได้)
แล้วดูคำตอบของไอ้เด็กแสบนะครับ
"สีน้ำเงินกับเหลืองครับจารย์"
แน๊ะ!....ดูมันตอบมาหน้าตาเฉย ผมล่ะอยากรู้จริงๆว่าพ่อมันเอาไก่กี่ตัวไปเซ่นอธิการบดี มันถึงเข้ามาเรียนได้ อาจารย์ฟังแล้วก็ได้แต่กุมขมับ ก่อนจะชำเลืองไปมองคู่หูของไอ้เด็กแสบ ที่เมื่อสักครู่นี้มันเล่นอยู่ด้วยกัน หมอนั่นอ้ำๆอึ้งๆตอบออกมาว่า
"เอ่อ......แดงผสมกับแดง ได้สีแดงครับจารย์"
มันตอบเสร็จนี่เล่นเอาเฮกันทั้งห้อง คือมึงตอบได้กวนบาทามาก555 เหมือนตอบว่าเป็ดได้กับเป็ด ยังไง้...ยังไงลูกมันก็ต้องออกมาเป็นเป็ด!
ไอ้ถูกน่ะมันก็ถูก แต่ทำไมมึงไม่ตอบว่า แดงมันเป็นแม่สี. แค่นี้ก็จบ
"ตอบแบบนี้ ระวังปากมึงจะเป็นสีแดง!!!"
อาจารย์ถึงกับตบะแตก เจอสองคำตอบนี้เข้าไป ใครมันจะไปสะกดอารมณ์ไหว555
ขอย้ำว่านี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆในชั้นเรียนที่ผมเจอมา
คนทั้ง3ประเภทที่กล่าวมานี้ มองไปก็คล้ายบัว4เหล่า
ดังที่เกรินไว้เมื่อตอนหัวเรื่องว่า ชีวิตเหมือนหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะขีดเขียนให้มันเป็นอย่างไร
คนเรียนเก่งแน่นอน ไม่มีใครขโมยความเก่งไปจากเขาได้ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาหยุดพัฒนา นั่นแปลว่าเขาจะหยุดเก่งอยู่แค่นั้น
คนที่อยู่ระดับล่างสุดก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจำเป็นจะต้องห่วยไปจนวันตาย คุณสามารถพัฒนาตัวเองให้ไปอยู่ในระดับเดียวกับคนเก่งได้ มันขึ้นกับความพยายามและตั้งใจ
และเหนือสิ่งอื่นใด คุณคิดที่จะลงมือทำมันหรือเปล่า...?
13 Story
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
