แด่เธอ ... ผู้กำลังท้อใจ
คนที่ลงมือกระทำการใด
แล้วบรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ได้
ไม่ใช่คนที่เก่งที่สุด
ไม่ใช่คนที่มีความสามารถมากที่สุด
แต่คือ ... คนที่ล้มลุกคลุกคลานมากที่สุด
คนที่เข้มแข็งที่สุด คือ คนที่เคยอ่อนแอที่สุด
Photo by Linus Nylund on Unsplash
ไม่ว่าจะในทางโลก หรือ ทางธรรม
คนที่สามารถเดินไปถึงยอดเขาได้
เป็นคนที่ทุ่มเทกำลังกายและใจเสมอ
คือ คนที่ยอมเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่สมปรารถนา
คือ คนที่ยอมเผชิญกับความจริงที่ทนรับได้ยาก
คือ คนที่ยอมเผชิญกับทุกสิ่งในทุก ๆ กรณี
นับครั้งไม่ถ้วน
เลือดตากระเด็นกันมาแล้วแทบทุกราย
:
[ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเป็นผู้ปรารภความเพียร
ด้วยตั้งสัตยาธิฐานว่าจะเหลืออยู่แต่หนัง เอ็น และกระดูกก็ตามที
เลือดและเนื้อในร่างกายจงเหือดแห้งไปเถิด
ผลอันใดที่จะพึงบรรลุได้ด้วยเรี่ยวแรงของบุรุษ
ด้วยความเพียรของบุรุษ
ด้วยความบากบั่นของบุรุษ
ยังไม่บรรลุผลนั้นแล้ว
จะหยุดความเพียรเสียเป็นอันไม่มี. ]
(80.25/447-448 หรือ 45.16/312 ฆฏสูตร)
ความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ที่หวงแหน
กำลังคืบคลานเข้ามาสู่ทุกคนในทุกย่างก้าว
:
[ เธอทั้งหลายจงลุกขึ้นเถิด จงนั่งเถิด
เธอทั้งหลายจะได้ประโยชน์อะไรด้วยความหลับ
เพราะความหลับจะเป็นประโยชน์อะไรแก่เธอทั้งหลาย
ผู้เร่าร้อนเพราะโรคคือ กิเลสมีประการต่าง ๆ
ถูกลูกศรคือราคะเป็นต้นแทงแล้วย่อยยับอยู่
เธอทั้งหลายจงลุกขึ้นเถิด จงนั่งเถิด
จงหมั่นศึกษาเพื่อสันติเถิด
มัจจุราชอย่ารู้ว่าเธอทั้งหลายประมาท
แล้วยังเธอทั้งหลายผู้ตกอยู่ในอำนาจให้ลุ่มหลงเลย. ]
(80.39/527-528 หรือ 45.25/354)
[ ภิกษุหนุ่มรูปใดแล เพียรพยายามอยู่ในพระพุทธศาสนา
ก็เมื่อสัตว์ทั้งหลายนอกนี้พากันหลับแล้ว
ภิกษุหนุ่มนั้นตื่นอยู่ ชีวิตของเธอไม่ไร้ประโยชน์.
เพราะฉะนั้น
บุคคลผู้มีปัญญาระลึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
พึงประกอบศรัทธา ศีล ความเลื่อมใสและการเห็นธรรมเนือง ๆ เถิด. ]
(80.41/429-430 หรือ 45.26/296 ธรรมปาลเถรคาถา)
:
ชีวิตตั้งแต่เกิด มีแต่ความไม่รู้
ไม่รู้ว่ามาจากไหน
ไม่รู้ว่าจะไปไหน
ไม่รู้ว่าเมื่อไร คือ คิวของเรา ของคนที่รัก
ไม่รู้อะไรเลย
บุคคลบางคนเกิดและตายไปชาตินึง
ไม่ได้อะไรเลย
ไม่รู้อะไรเลยอย่างเคย
"... พระพุทธเจ้าท่านสอนบอกว่า
ถ้าเรามีชีวิตด้วยความมีสติ
แม้แต่เพียงราตรีเดียว คืนเดียว
มีคุณค่ามากว่าคนอายุร้อยปี
ที่ไม่เคยรู้สึกตัวเลย
ไม่เคยปฏิบัติเลย
ฉะนั้น การปฏิบัติธรรมมีความสำคัญมาก
มากกว่าชีวิตเสียอีก
ชีวิตตั้งร้อยปี ท่านบอกไม่มีคุณค่า
ปฏิบัติธรรมวันเดียว มีคุณค่ากว่าอีก
ฉะนั้น การปฏิบัติธรรมเป็นของที่มีคุณค่ามาก
สำหรับนักปราชญ์ จะเห็นว่า
การปฏิบัติธรรมเป็นของมีคุณค่ามาก
ฉะนั้น พวกเราอย่าประมาท
เมื่อรู้วิธีแล้ว ลงมือปฏิบัติ
ความตายจะมาถึงเราเมื่อไร
ไม่มีใครรู้
การผัดผ่อนความตายนั้นไม่มี
ความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก
จากคนที่รัก
จะเกิดขึ้นเมื่อไร ไม่รู้
การที่จะเจอปัญหา
ความบีบคั้นต่าง ๆ
จะเกิดขึ้นเมื่อไร ไม่รู้
มีแต่คำว่า 'ไม่รู้' ทั้งนั้นเลย
เรากำลังเดินไป
ในสิ่งซึ่งเราไม่รู้
ฉะนั้น เราต้องเดินไปด้วยความพร้อมให้มากที่สุด
ไปด้วยสติ
ด้วยจิตที่ตั้งมั่น
มีการเจริญสติ เจริญปัญญา ในชีวิตของเรา
ให้มากที่สุด ชีวิตถึงจะมีคุณค่า
ถ้าเราภาวนาเป็น เราจะรู้เลยว่า
ชีวิตก่อนที่เราจะภาวนาเป็น
เป็นชีวิตที่น่าหวาดเสียวที่สุด
:
ในชีวิตเราจะมีทางแยกเป็นช่วง ๆ
ถ้าเราเลือกเดินเส้นนี้
ชีวิตเราจะหักเหไปทางนี้
ถ้าเราเลือกเดินเส้นนี้
ชีวิตเราจะหักเหไปอีกทางนึง
แล้วการที่เราได้หักเห
มาจนถึงจุดที่เรามาลงมือภาวนา
เราผ่านทางแยกที่ล่อแหลมมาหลายที่
ถ้าเราไม่ได้ภาวนา
ถ้าเราภาวนาเป็นแล้ว
เราจะรู้เลย
ถ้าเราไม่ได้ภาวนา เราเสียชาติเกิด
แล้วน่ากลัวที่สุด
เหมือนเราอยู่ในภาวะ ที่อันตรายที่สุด
เดินอยู่ในสนามทุ่นระเบิด
ชีวิตมันมีจุดที่หักเห
พวกเรามันหักเหจนมาถึงวัดแล้ว
ไม่ธรรมดาหรอกนะ
กว่ามันจะหักเห มาจนถึงตรงนี้ได้
ไม่ใช่ง่ายหรอก
:
ต่อไปนี้หักเหให้มันดี
หักขึ้นลูกเดียวเลย
อย่าหักลง
หักซ้ายหักขวามานานแล้ว
ต่อไปนี้หักขึ้นเรื่อย ๆ
อย่าถอย ถอยก็โง่แล้ว
ชีวิตเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน
เราจะอยู่กับความไม่แน่นอน
ได้อย่างมั่นคงด้วย 'ธรรมะ' ...."
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมฺชโช
วัดสวนสันติธรรม
8 กันยายน 2555
ขอบคุณรูปภาพจาก : Unsplash , Canva
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
