ใส่ใจได้สุข...🍭🌺⚘
ผมเคยฟังนิทานเรื่องหนึ่ง ผมจำไม่ได้ว่าใครเล่าให้ฟัง ส่วนใหญ่จะได้ฟังจากการตั้งวงสังสรรค์กันซะมาก เรื่องก็มีอยู่ว่า ...
ผู้สร้างโลกได้สร้างควายขึ้นมาก่อน แล้วบอกควายว่า " แกไปไถนา ทั้งวัน กินแต่หญ้า ให้มีชีวิตอยู่ 60 ปี " ควายก็บอกว่า " ไม่เอาหรอกท่าน ทำงานแทบตาย กินแต่หญ้า ขอแค่ 20 ปี ที่เหลือคืนท่านไป " ผู้สร้างโลกตกลง
แล้วผู้สร้างโลกก็สร้างลิงขึ้นมา บอกลิงว่า " แกไปสร้างความบันเทิง ตีลังกาให้สัตว์อื่นดู กินได้แต่กล้วย ให้มีชีวิตอยู่ 20 ปี " ลิงก็บอกว่า " ไม่เอาหรอกท่าน แสดงกายกรรม ตีลังกา โอ้ยเหนื่อย ขอ 10 ปีพอ ที่เหลือคืนท่านไป " ผู้สร้างโลกตกลง
ต่อมาผู้สร้างโลกสร้างสุนัข บอกสุนัขว่า " แกไปเฝ้าหน้าบ้าน คอยเห่า และให้กินของเหลือจากเจ้าของ ให้มีชีวิตอยู่ 25 ปี " สุนัขบอกว่า " ไม่เอาหรอกท่าน เห่าทั้งวัน กินของเหลือ ขอแค่ 15 ปีพอ" ผู้สร้างโลกตกลง
สุดท้ายผู้สร้างโลก ก็สร้างมนุษย์ขึ้นมา และบอกมนุษย์ว่า " แกเอาแต่นอน กิน เที่ยว เล่น ไม่ทำประโยชน์อะไรเลย ให้มีชีวิตอยู่ 20 ปี " มนุษย์บอกว่า " ข้า มีชีวิตสบายแบบนี้ ให้ 20 ปีมันน้อยไปนะท่าน " ผู้สร้างโลกฟังด้วยความสงบ
แล้วมนุษย์ก็พูดต่อว่า " เอาแบบนี้ ควายคืน ให้ท่านมา 40 ปี ลิงคืนให้ท่านมา 10 ปี สุนัขคืนให้ท่านมา 10 ปี ยกมาให้ข้า ก็แล้วกัน ข้าจะได้อยู่ถึง 80 ปี .. "
ผู้สร้างโลกก็ตกลง
มนุษย์เลยได้ นอน เล่น กิน เที่ยว ซะ 20 ปี อีก 40 ปีก็ทำงานแบบเดียวกับควายที่ต้องแบกภาระ หาเลี้ยงครอบครัว
อีก 10 ปีต่อมาก็สร้างความบันเทิงเหมือนลิง ตีลังกาให้หลานดู เพื่อสร้างความสนุกสนาน
และ 10 ปีสุดท้ายไปไหนไม่ได้ ต้องเฝ้าบ้านเช่นเดียวกับสุนัข ....
คุณผู้อ่านคิดยังไงกับเรื่องที่ผมเล่าให้ฟัง ชีวิตจริงของผู้คนบนโลกนี้ก็อาจจะเป็นดังเช่นนิทานเรื่องนี้ก็ได้ แล้วเราเป็นเช่นนั้นไหม
ช่วงที่สำคัญที่สุดของเราคือช่วงวัยทำงาน ถามตัวเองว่าคุณทำงานหนักไปหรือเปล่า การทำงานมากทำงานหนัก ไม่ทำให้ใครตาย ใช่ครับ แล้วก็เป็นสิ่งดีที่จะได้มีเงินมาจุนเจือครอบครัว ส่งลูกเรียน สร้างอนาคตให้ครอบครัวไม่ลำบาก
แต่ถ้าคุณทำงานแบบนั้น โดยไม่ใส่ใจตัวเอง ไม่ใส่ใจครอบครัว หรือคนที่คุณรัก สุดท้ายเมื่อคุณอายุ ถึง 80 ปี ทำงานไม่ได้ เมื่อถึงเวลานั้น คนในครอบครัวเขาก็จะทำงานแบบคุณ และก็ไม่ได้สนใจคุณ เฉกเช่นเดียวกัน
ลองกลับมาอยู่กับตัวเองแล้วคิดถึงว่า ณ เวลานี้ คุณให้เวลากับสิ่งใดมากที่สุด งาน หรือคนในครอบครัว คุณใส่ใจเขามากแค่ไหนนอกจากเงินที่คุณให้จากการทำงานหนัก
ภาพจากpixabay
การให้เป็นทานอันประเสริฐ เริ่มต้นจากการให้เวลากับครอบครัวก่อน แล้วค่อย ๆ ไปสู่สังคม
ควาย ลิง และสุนัข ถ้าสมมุติเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ที่มันขอลดอายุตัวเองก็เพราะมันคิดว่า สิ่งที่ผู้สร้างโลก การกระทำมานั้น ไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้กับตัวมันเลยและมันไม่ได้มีความสุขที่แท้จริง
แต่มนุษย์ ชอบความสนุกสนาน อยากมีอายุมากขึ้นเท่านั้น แต่ไม่สามารถหาความสุขในชีวิตได้เลย เมื่ออายุมากขึ้นสิ่งที่เริ่มขาดหายไปคือ เพื่อน ความสุข รอยยิ้มรวมถึงครอบครัว เพราะทำงานมากเกินไปโดยไม่ได้คิดถึงสิ่งเล็กๆ เหล่านี้
เราคิดถึงความสุขอันเกิดจากวัตถุมากเกิน ไป สุขไปวัน ๆ โดยไม่ได้มองว่า มันใช่ความสุขที่แท้จริงที่เราต้องการหรือไม่
บางที่เราก็อาจอยู่ไม่ถึง 80 ปี แต่ในช่วงที่มีชีวิตอยู่ ค้นหาความสุขทางจิตใจที่แท้จริงเจอหรือยัง ลองถามใจตัวเองดูนะครับว่า ความสุขที่แท้จริงของตัวเองในปัจจุบันนี้นั้นอยู่ที่ใจตัวเองโดยแท้...หรือเปล่า
ขอบคุณครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
