21 ก.ค. 2021 เวลา 16:34 • ไลฟ์สไตล์
🚶‍♂️ไปเดินตามหาฝันที่ถนนตก ต้นทางรถเมล์ สาย 1 (ถนนตก - สนามหลวง) ด้วยกันครับ (ค่อย ๆ อ่านนะครับ..ยาวนิดนึง ✍)
ฝัน : จะนั่งรถเมล์สาย 1
🌈 หลาย ๆ ท่าน คงเคยคิด ฝันอยากทำนู่น ทำนี่ ในช่วงวัยเยาว์ แล้วมีบางฝันที่ไม่ได้ทำ จนฝันนั้นเลือนลางไป แล้วอยู่ ๆ ก็ได้ทำสิ่งนั้นด้วยความบังเอิญ...🧳
ดังเช่นที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อช่วงปลายเดือน มิ.ย.64 ที่ผ่านมา ที่พอดีขับรถไปทำธุระฝั่งพื้นที่พระนคร แถบถนนเจริญกรุง ใกล้วัดยานนาวา 🏯
หลังเสร็จธุระฝั่งพื้นที่พระนคร กำลังจะหาทางกลับไปยังฝั่งธนบุรี 🌁
1
พอขับรถมาตามถนนเจริญกรุง ใกล้ถึงทางแยกก่อนขึ้นสะพานกรุงเทพ เจอรถเมล์ สาย 1 (ถนนตก - สนามหลวง) ขับสวนมาพอดี 🚙
จากนั้นผมแหงนหน้าขึ้นมองป้ายบอกทางสีเขียว ตัวอักษรสีขาวเด่นชัด ชี้ทิศทางไปยัง "ถนนตก" อีก...ราวกับตอกย้ำเตือนให้นึกถึงฝันที่ค้างคาในวัยเยาว์👦
ป้ายชี้ทางไปถนนตก บน ถ.เจริญกรุง
🤏 ด้วยเรื่องนี้ติดค้างมานานตั้งแต่ช่วงนุ่งกางเกงขาสั้น เรียนมัธยมปลาย ประมาณปี 2523 ที่เคยนั่งรถเมล์ สาย 203 จากเมืองนนท์มาฟังนักการเมืองดัง ๆ ยุคนั้น ตั้งเวทีปราศรัยหาเสียงเรียกคะแนนโค้งสุดท้ายที่เวทีสนามหลวงและสนามไชย 🥲✌
แล้วเห็นรถเมล์สาย 1 ที่วิ่งระหว่างถนนตก ท่าเตียน สนามหลวง เป็นครั้งแรก สะดุดตาและใจตรงที่เป็นสาย 1 และชื่อ "ถนนตก" ที่เป็นต้นสาย
หลังจากนั้น เคยเห็นรถสายนี้อีกหลายครั้งในโอกาสอื่น ๆ เช่น เวลายืนรอรถเมล์ แล้วเห็นรถสายนี้วิ่งผ่าน หรือวิ่งสวนรถเมล์สายอื่นที่ผมนั่ง 🛣
ในใจคิดอยู่ว่า จะหาเวลาเหมาะ ๆ นั่งรถเมล์สายนี้สักครั้ง ทั้งเพื่อชมวิวระหว่างทางและไปดูหน้าตา "ถนนตก" ที่ปลายทาง จนเวลาล่วงเลยมาเกือบ 40 ปี ก็ยังไม่ได้นั่งรถเมล์คันนี้สักครั้ง (รอแล้วรอเล่า) 🚌
คราวนี้จึงเป็นโอกาสเหมาะครับ ที่จะชำระความแค้นตามสำนวนนิยายจีนกำลังภายในว่า "ลูกผู้ชายสิบปี ล้างแค้นก็ยังไม่สาย" (ฮา) 🙎‍♂️🙋
แต่จริง ๆ แล้ว ไม่ใช่ความแค้นครับ เป็นอารมณ์ถวิลหา รอจังหวะและโอกาส หรือ หลงรักเขาข้างเดียวเสียมากกว่า (ฮา) 🤟 👰
อีก 1 ฝันที่ยังค้างคา : นั่งรถไฟจากกรุงเทพฯ ไปสุไหงโกลกและปาดังเบซาร์
เพ้อย้อนอดีตไปหลายย่อหน้า...😴
😀 ขอตัดฉากกลับมาที่ถนนเจริญกรุงต่อครับ..
หลังจากผ่านป้ายบอกทางข้างต้น ผมขับรถต่อมาถึงตรงทางแยกก่อนขึ้นสะพานกรุงเทพ เจอรถเมล์ สาย 1 อีกคัน กำลังวิ่งพ้นไฟแดง ตรงเข้าไปในซอยถนนตก พอดี
รถเมล์ ขสมก. & รถร่วมฯ กำลังวิ่งเข้ามาจอดที่ถนนตก
เหมือนเจออะไรกระตุ้นซ้ำให้รีบขับตามรถเมล์สายนี้มาด้วยความอยากรู้ อยากเห็นและสัมผัสบรรยากาศถนนเส้นนี้ในทันที ราวกับจะเจอสาวสวยที่น่ารัก (ฮา..หรืออาเจียนดี) 😂😝
ขับมาได้สักครู่เพิ่งรู้ว่า..โรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ ตั้งอยู่บนถนนเส้นนี้ทางซ้ายมือ เลยห้างค้าส่งชื่อดัง
ไปไม่กี่ร้อยเมตร สะท้อนให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนถนนสายนี้
ร.พ.เจริญกรุงประชารักษ์
พอขับตามไปสุดถนนที่แลดูเหมือนซอย เจอหน่วยงานรัฐวิสาหกิจขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่งตั้งอยู่ด้านซ้ายมือเช่นกัน คือ สนง.การไฟฟ้านครหลวง เขตยานนาวา ที่ซึ่งผมแวะไปใช้บริการปัสสาวะ (ฟรี) หลังหาที่จอดรถ (ฟรี อีกแล้ว) ข้าง สนง.การไฟฟ้าฯ
ดูเหมือนว่า ผมจะเริ่มติดใจของฟรี... (ฮา)
ไม่ผิดหวังครับ ห้องน้ำสะอาด สะอ้านมาก ผิดไปจากที่คาดคิด และมีมาตราการป้องกันโควิดอย่างดี ทั้งการตรวจวัดอุณหภูมิ การเว้นระยะนั่ง ยืนรอ และบริการเจลแอลกอฮอล์ล้างมือ
กฟน. เขตยานนาวา
และบริเวณพื้นที่ประตูทางเข้าสำนักงานฯ ยังเป็นสถานที่ที่รถเมล์สาย 1 ใช้เป็นที่กลับรถ (ฟรี) พร้อมมี รปภ. น้ำใจดี ช่วยเป่านกหวีด โบกสัญญานมือถอยหลัง เดินหน้าให้อีกด้วย...บุญของ ขสมก. โดยแท้ (ฮา)
รถสาย 1 กำลังถอยหลังกลับรถหน้าประตูทางเข้า กฟน.ยานนาวา
🤷‍♂️ หลังปัสสาวะเสร็จ ผมเริ่มต้นเดินสำรวจสภาพพื้นที่ในซอยถนนตกที่เป็นตำนานของต้นทางรถเมล์สาย 1 และถ่ายภาพที่พอถ่ายได้ 🤳
🥷 รวมทั้งใช้เวลาพูดคุย (แบบใส่หน้ากาก) กับผู้คนรายทางได้พอหอมปาก หอมคอ ด้วยเกรงโควิดที่กำลังแพร่ระบาดค่อนข้างรุนแรงในเขตกรุงเทพฯ
🧍‍♂️แต่ถึงกระนั้นก็มีโอกาสสัมผัสถึงวิถีชีวิตและบรรยากาศรายทางพอได้มุมมองเป็นสังเขป เพื่อถ่ายทอดให้ผู้อ่านได้อ่านและสร้างจินตนาการต่อจากภาพที่ถ่ายมาครับ 💭
โดยขอเริ่มจากบริเวณท่าเรือถนนตก แล้วค่อย ๆ เดินเลาะจากท้ายซอย กลางซอย ไปยังปากซอยที่ตัดกับถนนพระราม 3 ใกล้สะพานกรุงเทพ โดยแบ่งเป็นหัวข้อให้อ่านง่ายขึ้น เริ่มจาก 💁
1. บริเวณท่าเรือถนนตก ซึ่งผมใช้เวลาเดินออกจาก สนง.การไฟฟ้า ไม่กี่ร้อยเมตร ก็เดินสุดซอยถนนตกมาถึงที่ท่าเรือถนนตก ซึ่งปัจจุบันเรือด่วนยกเลิกการจอดเทียบท่านี้ไปแล้ว
ท่าเรือถนนตกในปัจจุบัน
ช่วงที่ผมกำลังถ่ายภาพบริเวณท่าเรือ เห็นเรือเก็บขยะกำลังจอดส่งพนักงานผู้หญิงขึ้นท่าเรือ และมีเรือบรรทุกสินค้าขนาดใหญ่ทอดสมอจอดอยู่บริเวณใกล้ ๆ ท่าเรือนี้
บริเวณท่าเรือถนนตก
บริเวณข้างทางขึ้นลงท่าเรือ มีห้องพักแบบเรือนแถวหลายหลังทั้งที่ทำด้วยไม้และสังกะสี แข็งแรงพอใช้เป็นที่อยู่อาศัยได้
😄 ผมมีโอกาสคุยทักทายกับหนุ่มน้อยคนหนึ่งซึ่งกำลังให้อาหารปลากัดและเตรียมเพาะพันธ์ขายในบ้านพักใกล้ท่าเรือ แววตาแลดูมีความฝันและสนุกกับการเรียนรู้ที่ไม่มีคะแนนสอบตกหรือสอบผ่าน 🐠
บ้านพักอาศัยริมท่าเรือ
2. ถัดจากท่าเรือ ผมเดินย้อนขึ้นมาเก็บภาพวิถีชีวิตค้าขายริมทางเดิน ด้านท้ายซอย ที่มีร้านขายอาหารข้าวราดแกงและตามสั่งตั้งอยู่ข้างทาง สังเกตเห็นที่แขวนกะทะด้านข้างรั้ว เด่นชัด สะดุดตาดี ราคาขายข้าวแกง เริ่มที่ 30 บาท และมีรถเข็นขายยำหนังหมู กำลังปรุงยำให้ลูกค้าที่ยืนรอ 1-2 คิว 🍛
ช่วงเดินสำรวจ แม่ครัวร้านข้าวราดแกงกำลังทอดไข่ดาว และผัดอาหารตามสั่งใส่กล่องหลายสิบกล่องตามยอดสั่งซื้อ ทดแทนรายได้จากยอดขายข้าวแกงที่เคยอนุญาตให้นั่งกินในร้าน 🍳
ร้านข้าวราดแกง/ตามสั่ง และรถเข็นขายยำหนังหมู
3. ถัดจากร้านอาหารตามสั่ง ช่วงบริเวณท้ายซอย มีทั้งรถของ ขสมก. และรถร่วมบริการ สาย 1 จอดรอคิวออกรถเรียงรายหลายคัน และใกล้ ๆ กัน มีท่าปล่อยรถมุงหลังคาพอกันแดด หลบฝน และพอมีลมพัดผ่านได้ ตั้งอยู่บนทางเท้า พร้อมที่นั่งพักให้พนักงานขับรถและพนักงานเก็บค่าโดยสารพอนั่งได้ 7-8 ที่นั่ง
ที่จอดรถท้ายซอย และท่าปล่อยรถ
ผมเดินต่อจากท้ายถนนมาถึงกลางซอย และหยุดพักที่ร้านขายล็อตเตอรี ชวนคุณป้าเจ้าของร้านคุยนิดหน่อย แล้วก็เหลือบมองไปหาเลขหวยที่อิงกับรถเมล์ สาย 1 สื่อนัยว่า.. จะขอพึ่งอาถรรพ์จากรถเมล์ สายนี้ ที่ผมใช้เวลาหลายสิบปีตามหาจนถึงต้นสาย
ผมเลือกได้เลข 401401
ตรงใจพอดี เพราะมีเลข ท้าย 01 และแอบเริ่มตั้งความหวังไว้ในใจว่า ขอถูกหวยเลขท้าย 2 ตัว งวดวันที่ 1 ก.ค.64 สักงวดหนึ่งนะ
ผูกดวงเลข 01 กับรถสาย 1
(วันหวยออก..ลุ้นไม่ขึ้นทั้งเลขท้าย เลข 3 ตัว และ 6 ตัว (ฮา) ราวกับว่าดวงชะตาต้องพึ่งพาการทำมาหากินเอง) 🍜
4. หลังได้ล๊อตเตอรี 1 ใบ ผมเดินข้ามฝั่งถนนมาหยุดยืนคุยกับพี่ชายคนขับรถเมล์ ขสมก. สาย 1 อัธยาศัย ใจคอดี ซึ่งนั่งอยู่ในรถเมล์ที่จอดรอช่างมาซ่อมรถ 😍
ผมเริ่มต้นเกริ่นให้ฟังว่า "วันนี้ผมมาตามฝัน หาต้นทางรถเมล์สาย 1"
🥰 พี่คนขับยิ้ม และบอกว่า "ดีแล้วครับ ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้ "
แล้วเริ่มต้นเล่าถึงชีวิตการขับรถเมล์คร่าว ๆ ตามที่ผมอยากทราบ ว่า..
🚍 ตนเองนั้น เริ่มขับรถเมล์มาตั้งแต่ปี 2536 เริ่มที่สาย 89 แล้วย้ายมาขับสาย 1 ตั้งแต่ปี 2539 จนถึงปัจจุบันเกือบครบ 25 ปี
👨‍💻 และวางแผนไว้ว่า..หลังจากเกษียณอายุในปีหน้า จะไปขับรถอื่นทดแทนรายได้ที่หายไป แม้จะมีเงินก้อนติดมือมาบ้างจากเงินเกษียณ แต่ยังไม่อุ่นใจที่จะไว้ใช้จ่ายในระยะยาว
เมื่อถามถึงสุขภาพร่างกาย
ได้รับคำตอบว่า แข็งแรงดี ความดันปกติ ไม่มีโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจ แม้จะขับรถมานานหลายปี 💪
👹 ส่วนเรื่องภัยอันตรายอื่นที่เคยพบตั้งแต่ขับรถมา พี่คนขับบอกว่า... สถานการณ์ช่วงโควิดแพร่ระบาด เป็นช่วงที่น่ากลัวมากที่สุด เมื่อเทียบกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เคยเจอมา เช่น นักเรียนตีกัน
เพราะต้องระวังการติดเชื้อบนรถที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา แม้จะหมั่นเช็ดที่นั่งและบริเวณต่าง ๆ ภายในรถด้วยแอลกอฮอล์วันละหลายครั้ง ...(เบื้องหลังชีวิตคนด่านหน้าที่เสียสละและเสี่ยงภัยอีกอาชีพหนึ่ง)
👍ผมชมเชยพี่คนขับว่า "เยี่ยมมากครับ" พร้อมยกนิ้วโป้งชูขึ้นประกอบคำชมเชย และยกมือไหว้ กล่าวลาด้วยคำว่า "ขอบคุณมากนะครับพี่ ที่เล่าเรื่องบางมุมให้ผมฟัง" หลังจากคุยกันได้ประมาณ 10 นาที
แต่ก่อนที่ผมจะก้าวเดินต่อไป พี่คนขับถามผมว่า...
"แล้วก่อนหน้านี้ พี่เคยขับสายไหนมาก่อน ครับ"
?????????
ฝ่าฟันหลายภัยเพื่อพา ผู้โดยสารไปถึงที่หมาย
5. หลังคุยกับพี่ชายขับรถเมล์ ขสมก. เสร็จ ผมเริ่มเดินจากกลางซอยมุ่งหน้าไปปากซอย
😎 ระหว่างทางเต็มไปด้วยอาหารการกินที่ชวนให้อยากซื้อ อยากกิน เพลิดเพลินใจอย่างยิ่ง ราวกับเป็นถนนที่มีชีวิต ผู้คนต่างแวะซื้อของกินทักทายกัน (แบบปิดหน้ากาก) 😷 บางร้านขายดีต้องยืนรอคิว ของกินมีหลากหลาย ทั้งปิ้ง ย่าง ทอด ผัด ก๋วยเตี๋ยว อาหารตามสั่ง ของทานเล่น (กล้วย มัน ทั้งปิ้งและทอด ถั่วต้ม) และของกินที่เป็นอาหารดั้งเดิมหาทานยาก (เปาะเปี๊ยะสด) อาหารมุสลิม (ข้าวหมกไก่ และไก่ทอด) รวมทั้ง เครื่องดื่มต่าง ๆ ผลไม้รสเข็น ไอติมรถเข็น และที่เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งที่ได้เจอ คือ รถเข็นขายไม้กวาด บีบแตรให้สัญญาณพร้อมคำชักชวนซื้อ
เสน่ห์รถเข็นขายของ : ถั่วต้ม ผลไม้ มันปิ้ง และไม้กวาด
ลูกค้าที่ซื้อ มีทั้งชาวบ้านในพื้นที่ พนักงานขับรถ พนักงานเก็บค่าโดยสาร สาย 1 โชว์เฟอร์แท๊กซี่ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเจริญกรุงฯ และสำนักงานการไฟฟ้าฯ รวมทั้งประชาชนที่มาติดต่อ 😄
เท่าที่สังเกตเห็นทุกท่านให้ความร่วมมืออย่างดีในการปฏิบัติตามมาตราการภาครัฐที่ห้ามนั่งรับประทานอาหารในร้าน โดยซื้อกลับบ้านแทน
ร้านอาหารในอาคาร
หลังจากที่ผมเก็บภาพบรรยากาศร้านขายอาหารในอาคารและริมทางกลางซอยพอได้อรรถรสเพียงพอแล้ว ก็ถือโอกาสซื้อกล้วยและมันทอด แถมกากที่เป็นเศษแป้งทอด ราคา 20 บาท และชาเย็นโบราณอีก 1 แก้ว 20 บาท เดินไปด้วยความสุขและสนุกกับการได้พบ ได้เจอ ได้สัมผัสความมีเสน่ห์ของถนนตกที่ยังมีวิถีชาวบ้านดำรงอยู่ให้เห็น พร้อมกับรับรู้ดัชนีราคาสินค้าในซอยไปด้วยในตัว 🤑
ร้านขายเครื่องดื่ม
6. บริเวณใกล้ปากซอยถนนตก ผมเจอรูปแบบอาคารที่มีทั้งเก่าและใหม่อาทิ บ้านดั้งเดิมที่เป็นทั้งเรือนไม้ และแบบก่ออิฐถือปูน กับที่พักในรูปแบบคอนโด และโรงแรม รวมทั้ ง เจอสไปเดอร์แมน ใจกล้ากำลังทาสีตบแต่งอาคารเก่าสูง 5 ชั้น
บ้านดั้งเดิมกับคอนโด
นอกจากนี้ ยังพบเห็นธุรกิจขนาดเล็กอื่น ๆ ตั้งอยู่ปากซอยและด้านติดกับถนนพระราม 3 ใกล้ทางขึ้นสะพานกรุงเทพ อาทิ ร้านขายน้ำแข็งบดเก่าแก่ ร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ ซ่อมเบาะรถยนต์ ร้านขายลวดสลิงและโซ่ รวมทั้ง ร้านกาแฟแบบสมัยใหม่ที่ปรับแต่งหน้าบ้านเป็นร้านขายกาแฟและเบเกอรี
ธุรกิจน้ำแข็งบด ซ่อม จยย. เบาะรถ และขายลวดสลิง
7. ผมเดินมาเรื่อย ๆ แล้วมาหยุดตรงด้านซ้ายของปากซอย ณ ที่ทำการไปรษณีย์
บางคอแหลม เพื่อส่งหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่ผมถือติดตัวมาด้วยให้เพื่อน 2 คนที่ป่วยเป็นมะเร็งอ่าน ซึ่งเป็นหนังสือที่ผมได้รับมาจากมือของท่านเจ้าอาวาสวัดชลประทานรังสฤษดิ์ อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี ที่เคยป่วยเป็นโรคมะเร็ง ฝากไปให้เพื่อนอ่าน 💌
ทำให้การเดินหาฝันของผมใน ครั้งนี้ แลดูมีคุณค่าไกลเกินกว่าที่คาดคิด....
ส่งหนังสือทางไปรษณีย์สะดวก และลดการเดินทาง
บริเวณริมถนนด้านหน้าที่ทำการไปรษณีย์ ผมสังเกตเห็นของบรรจุภัณฑ์ที่ลำเลียงขึ้นรถ มีจำนวนมากพอสมควร นึกย้อนหลังไปเมื่อ 40 ปี ที่แล้ว บริการหลักคงมีแต่รับส่งแต่จดหมาย และธนาณัติเป็นหลัก 🏤
8. หลังจากเสร็จธุระส่งหนังสือ ผมเดินถัดมาจากที่ทำการไปรษณีย์ ไม่ถึงร้อยเมตร ช่วงเวลาใกล้เที่ยง เจอหนุ่มหน้าตาเป็นมิตร รับยิ้มและคำทักทาย กำลังทำเมนู "ไข่คน" กินร้อน ๆ เป็นมื้อกลางวัน ที่หน้าบ้านพอดี เป็นเสน่ห์อีกแบบหนึ่งสวนทางกับการสั่งอาหารให้มาส่งที่หน้าบ้านตามสมัยนิยม
"ไข่คน" ทำกินกันหน้าบ้าน
ใกล้ ๆ กัน มีคุณพี่ผู้ชายกำลังนอนหลับสบายอุรา บนเปลญวนที่ผูกหัวท้ายกับต้นไม้ใหญ่ 2 ต้น ริมทางเท้า ช่วยบังความร้อนจากแสงพระอาทิตย์ยามเที่ยงวันพอดี 💤
ผมทักทายกับหนุ่มที่กำลังคนไข่บนเตาแก๊สปิคนิคสองสามคำ แล้วส่งกล้วยทอด มันทอด ที่เพิ่งซื้อและถือมาจากกลางซอยให้หนุ่มคนไข่ชิมแทน สื่อนัยถึงน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีให้กัน 😘
9. จากนั้น ผมเดินกลับเข้าไปในซอยถนนตกอีกครั้ง เพื่อกลับไปเอารถ แต่ไม่ลืมสัญญาใจที่ให้ไว้กับพนักงานขับรถร่วมสาย 1 ที่ชักชวนอย่างจริงใจให้ผมลองชิม ไส้กรอกทอด รสอร่อย ของคุณลุง คุณป้า ช่วงที่ผมเดินผ่านมา โดยผมบอกว่า "จะแวะมาซื้อขากลับ ครับ"
สัญญาใจกับพนักงานขับรถ
ก่อนถึงร้านไส้กรอก ผมแวะซื้อกล้วยทอด มันทอด ร้านเดิม ทดแทนถุงที่ให้หนุ่มคนไข่ไป เพื่อมิให้พลาดชิมและลิ้มรส
ร้านขายกล้วยทอด มันทอด
พร้อมกับแวะซื้อ เปาะเปี๊ยะสด กลับมากินที่บ้าน 1ชุด ระหว่างรอคิว ผมถามแม่ค้าว่า "ขายเป๊าะเปี๊ยมานานส่งลูกเรียนจบปริญญาตรีมาแล้วกี่คน ครับ"
ได้รับคำตอบว่า "ไม่จบสักคนค่ะ แต่สมัยนี้จบมาก็หางานทำไม่ได้" เมื่อถามต่อว่า ใครจะรับช่วงกิจการต่อไป คำตอบ คือ ยังไม่เห็นใครมีแววเลยค่ะ... (ผลทดสอบรสชาติที่บ้าน อร่อยมากครับ)
ร้านเปาะเปี๊ยะสด เจ๊หงส์
พอเดินมาถึงที่ร้านไส้กรอกทอด ผมทักทายและบอกคุณลุง คุณป้า ขวัญใจลูกค้าว่า..ผมมาตามสัญญาที่ให้ไว้กับพี่คนขับรถร่วมสาย 1 ว่า.. "จะแวะมาซื้อขากลับครับ" 🤝
แต่ขากลับมาไม่เจอพี่คนขับแล้ว เจอแต่พี่ผู้หญิงที่เป็นพนักงานเก็บค่าโดยสารรถร่วม สาย 1 ยืนรอไส้กรอกที่ทอดอยู่
พี่ผู้หญิงที่อยู่บนรถสาย 1 มาเกือบ 20 ปีเศษ
ผมทักทายและคุยกันผ่านหน้ากากที่ปิดอยู่ พี่ผู้หญิงบอกว่า.. ทำงานเก็บค่าโดยสารสายนี้มาแล้วเกือบ 20 ปีเศษ ตอนนี้อายุราวๆ 63 ปี ได้ค่าเบี้ยเลี้ยงวันละ 50 บาท มีรายได้จากค่าตั๋วที่ฉีกขายร้อยละ 10 💯
พร้อมขยายความว่า ค่าตั๋วสายนี้ ถ้านั่งจากถนนตกต้นสายไปยังสนามหลวงคิดราคาคนละ 10 บาท โดยพี่จะได้ 1 บาท ส่วนคนขับได้ร้อยละ 20 ก็จะได้ 2 บาท วันนี้ออกเที่ยวแรกตั้งแต่ 6 โมงเช้า จนถึงบ่าย เพิ่งได้ 2 เที่ยว หรือ 4 ขา ได้เงินเปอร์เซนต์ขายตั๋วมาเพียง 160 บาท วันนี้ ไม่รู้จะได้ถึง 300 บาท หรือไม่ จากเที่ยววิ่งที่น่าจะเหลืออีกเพียง 2 เที่ยว ค่ะ
รถสาย 1 ที่วิ่งในซอยและแท็กซี่ที่จอดรอผู้โดยสาร
"พิษของโควิดส่งผลต่อรายได้มากค่ะ แต่โชคยังดี หาเลี้ยงตัวเองเพียงลำพัง ไม่มีสามีและลูกที่ต้องรับผิดชอบค่ะ" พี่ให้ข้อมูลเพิ่ม
ระหว่างพูดคุย ผมเก็บภาพได้โดยบังเอิญ.. เป็นภาพพนักงานเก็บค่าโดยสารที่เสร็จภารกิจปัสสาวะจากร้านค้าบริเวณใกล้เคียง รีบวิ่งไปขึ้นรถร่วมสาย 1 ที่กำลังจะออกจากท่าถนนตกไปสนามหลวง ราวกับว่า..ดูแลตัวเองให้พร้อมก่อนทำหน้าที่ซึ่งไม่อาจคาดเดาสภาพจราจรได้🏃
ดูแลตัวเองก่อนทำหน้าที่
ไส้กรอกทอดสุกพอดี คุณลุง คุณป้า ช่วยจัดแจงใส่ถุงส่งให้ลูกค้าตามคิว และให้ลูกค้าหยิบผักเครื่องเคียงที่มี ขิง กะหล่ำปลี พริกขี้หนู ใส่ถุงตามใจชอบ
ลุง ป้า ขวัญใจลูกค้า
ถึงเวลาจ่ายเงิน ผมบอกพี่ผู้หญิงว่า "คิดราคารวมไปกับของผมด้วยเลยครับ" พี่ไม่ยอม ผมบอกถ้าอย่างงั้น "ผมฝากไปให้คนขับ 1 ชุด ครับ" พี่ถึงยอมรับ
10. จากนั้น ผมเดินไปถึงรถของผมที่จอดอยู่ พอสตาร์ทรถเสร็จ เปิดแอร์เรียบร้อย ผมหยิบถุงไส้กรอกกับกล้วยทอด มันทอด มาลองชิมถุงละชิ้นสองชิ้น อร่อยทั้ง 2 อย่างครับ
🚦และมากินต่อช่วงรถติดไฟแดง สองสามไฟแดงจนหมดถุงอย่างเอร็ดอร่อย และดื่มชาเย็นล้างคอตามอย่างสดชื่น ...🥤
🗨 เป็นอันว่า การเดินตามหาฝันด้วยความบังเอิญครั้งนี้ สำเร็จด้วยดี อิ่มทั้งกาย อิ่มทั้งใจมาก ๆ ครับ (แม้จะขาดหาฝันย่อย ๆ คือ นั่งรถเมล์ชมวิวจากถนนตกถึงสนามหลวง)
นอกจากนี้ ยังได้ของแถมอีกหลายอย่างตามมา จากเรื่องที่แลดูเล็ก ๆ บนถนนแคบ ๆ ที่มีชื่อว่า "ถนนตก" ซึ่งมีความหมายและคุณค่าซ่อนอยู่ในตัวถนนนั้น เป็นต้นว่า...
ก. การทำหน้าที่อย่างเสียสละของคนเล็ก ๆ ที่อาจเสี่ยงติดโควิด เช่น
👉 พนักงานเก็บขยะทางเรือ
👉 พนักงานขับรถโดยสาร และพนักงานเก็บค่าโดยสาร (ทั้ง ขสมก.และรถร่วมบริการ)
ข. ความมีน้ำใจของ
👉 พี่ รปภ. สนง.การไฟฟ้า เขตยานนาวา ที่ทำหน้าที่เกินกว่าหน้าที่ที่ระบุไว้ (job description) โดยอำนวยความสะดวกให้คนขับรถ สาย 1 กลับรถได้ง่ายขึ้น
ค. ความสุขหาได้ง่าย ๆจากการออกแบบ และจัดการเรื่องเล็ก ๆ ใกล้ตัวให้ลงตัว เช่น
👉 พี่ชายที่ทำเมนูอาหาร "ไข่คน" กินเป็นมื้อกลางวัน
👉 พี่ชายที่นอนและใช้หมวกปิดตากันแสงแดดบนเปลญวนใต้ต้นไม้ยามเที่ยงวัน
👉 คุณลุง คุณป้า ที่ถ้อยที ถ้อยอาศัย ช่วยกันค้าขาย ครองรัก ครองเรือน และครองใจลูกค้ามาได้ยาวนาน
 
ง. การค้าขายในชุมชน มนต์เสน่ห์มิได้อยู่ที่กำไร แต่เพียงอย่างเดียว เหนืออื่นใด คือ การได้พบปะ พึ่งพากันทางสังคมและจิตวิทยาในการใช้ชีวิตร่วมกัน (การเห็นหน้าและทักทายกันเป็นสุขอย่างยิ่ง)
✍ เขียนเล่ามายืดยาวจนเกือบลืมบอกถึงสาเหตุที่เรียกชื่อถนนนี้ว่า "ถนนตก" เป็นเพราะว่า ถนนนี้ เป็นช่วงท้ายของถนนเจริญกรุง ซึ่งมาสิ้นสุดที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา จึงถูกเรียกว่า "ถนนตก" อันหมายถึงสุดถนนเจริญกรุงและ "ตก" แม่น้ำนั่นเอง
ท่าเรือถนนตกเก่าและใหม่ ทิวทัศน์ตรงข้ามท่าเรือ
อนึ่ง เรื่องนี้จบลงได้ต้องขอขอบคุณพี่ที่เดินออกกำลังกายด้วยกันยามเช้า (อาทิ อ.มานิตย์ อ.จิรวิทย์พี่กานต์ พี่บุญสืบ พี่ตั้ม พี่โต้ง พี่ประดิษฐ์ พี่สมศักดิ์ พี่วิสุทธิ์ พี่สุวรรณ และพี่อ้วน) ที่แบ่งปันความรู้ เพิ่มมุมมอง และให้กำลังใจในการเขียน รวมทั้งผู้อ่านทุกท่านที่รอคอยอ่าน และอ่านด้วยความอดทนมาถึงวรรคสุดท้ายด้วยนะครับ...🙏 💞
1
โฆษณา