สุดท้ายเราก็แค่มนุษย์คนนึง
มีความกลัว อ่อนแอ เสียน้ำตา
เราไม่ได้เข้มแข็งไปทุกเรื่อง
เรายังต้องการที่พึ่งเมื่อเจอปัญหา
แต่ในบางครั้ง …
เรากลับยืนอยู่เพียงคนเดียวท่ามกลางความมืด
หันไปทางไหนก็ไม่เจอใคร
มีแต่ความเงียบ และเยือกเย็น
ฉันทำได้แค่ร้องไห้ออกมาด้วยความโมโห
ในหัวย้ำคิดย้ำทำวนไปวนมา
แต่แล้วเราก็ต้องตั้งสติ
แล้วพาตัวเองเดินออกมาจากที่มืดตรงนั้น
ฉันเช็ดน้ำตาแล้วพูดกับตัวเอง
“เธอเก่งมากแล้วแหละ … จะร้องไห้บ้างก็คงไม่แปลกอะไร”
มันก็ดีขึ้นนะ
หลังจากที่เราปล่อยให้ความรู้สึกทั้งหมดมันไหลออกมาผ่านน้ำตา
และมันไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไร
🖤
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
